Μπορεί το τελευταίο διάστημα να δέχεται έντονη κριτική ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη μεγάλη του κλάση και τη σπουδαία πορεία του στους αγωνιστικούς χώρους. Ο λόγος για τον Ζιλμπέρτο Σίλβα, που συμπληρώνει σήμερα το 33ο έτος της ηλικίας του.
Μιλώντας στους συμπαίκτες του για το ποιο θα ήθελε να είναι το δώρο για τα φετινά του γενέθλια είπε: «Θέλω να κατακτήσω το πρωτάθλημα». Πάντως τα γενέθλια του θα τα γιορτάσει στον… αέρα αφού θα ταξιδέψει έτσι ώστε να ενσωματωθεί στην αποστολή της Εθνικής Βραζιλίας.
Με μια γρήγορη ματιά
O Ζιλμπέρτο Σίλβα γεννήθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1976 στην Λαγκόα ντε Πράτα της Βραζιλιας. Ξεκίνησε την καριέρα του από την Αμέρικα Μινέιρο το 1997 από την οποία μεταγράφηκε στην Ατλέτικο Μινέιρο το 2000. Στην Ατλέτικο έγινε ο ηγέτης της ομάδας και το 2002 στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Κορέας, με την εθνική Βραζιλίας, αγωνιζόμενος σε όλα τα ματς της διοργάνωσης.
Τον Αύγουστο του 2002 πήρε μεταγραφή στην Άρσεναλ όπου εκεί κέρδισε το πρωτάθλημα δύο χρόνια αργότερα και δύο F.A κύπελλα. Στην ομάδα του Λονδίνου έπαιξε 208 παιχνίδια και σκόραρε 23 γκολ, μάλιστα ένα από αυτά ήταν και το παρθενικό της Άρσεναλ στο καινούργιο της στάδιο.
Το 2007 κατέκτησε ως αρχηγός της Βραζιλίας το Κόπα Αμέρικα. Το καλοκαίρι του 2008, ο Ζιλμπέρτο Σίλβα αποδέχτηκε την πρόταση του Παναθηναϊκού και αγωνίζεται με το «τριφύλλι» στο στήθος μέχρι σήμερα.
Όπως τα εξιστορεί ο ίδιος
«Ήμασταν φτωχοί, αλλά όχι όπως σε μερικά μέρη της Αφρικής ή της Βραζιλίας. Όχι πως ήμασταν σε καλή κατάσταση, αλλά πάντα σκεφτόμασταν πως υπάρχουν και χειρότερα. Ήταν μία εποχή που είχα ευθύνες, αλλά έπαιζα μπάλα με τα ξαδέρφια μου και φίλους μου στους δρόμους και, το σημαντικότερο, δεν είχαμε καμία επαφή με τα ναρκωτικά ή τη βία που μαστίζουν τις φτωχογειτονιές», αναφέρει αρχικά σε μια εκ βαθέων συνέντευξη για τη ζωή του στην αγγλική εφημερίδα «Independent»
Και συνεχίζει: «Ήμασταν μία οικογένεια φτωχή και έπρεπε να δουλεύουμε πολύ. Αλλά είμαι περήφανος που μεγάλωσα μ’ αυτόν τον τρόπο. Έτσι μαθαίνεις να σκληραγωγείσαι στη ζωή», λέει ο Ζιλμπέρτο Σίλβα και ακολούθως μιλάει για τις δουλειές που έκανε μετά το θάνατο του πατέρα του. Κηπουρός, οικοδόμος, λαντζέρης ήταν μερικές από αυτές, ενώ ακόμα και σε εργοστάσιο ζαχαροπλαστικής είχε εργαστεί!
«Έπρεπε να κουβαλάω πολλά κουτιά καθημερινά. Δούλευα μέχρι τις 10 το βράδυ. Μερικές φορές δε σταματούσα ούτε τη νύχτα! Κι όποτε κοιμόμουν τα βράδια, έπρεπε να ξυπνάω στις 3 τα ξημερώματα, μια και στις 4 ξεκινούσαμε τη δουλειά», λέει ο νεοαποκτηθείς άσος του Παναθηναϊκού, που με το ποδόσφαιρο, ερασιτεχνικά, ασχολήθηκε και πάλι στα 18 του χρόνια, παίζοντας στην ομάδα της γειτονιάς του. «Σύντομα όμως τα παράτησα, γιατί δεν είχα χρόνο. Έπρεπε να δουλεύω», είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Ζιλμπέρτο Σίλβα.
Παρά τις δυσκολίες, πάντως, στα 19 του, πηγαίνοντας στην Ατλέτικο Μινέιρο, αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με τη μπάλα και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα! «Το έκανα τότε, γιατί είχε βελτιωθεί η κατάσταση στο σπίτι. Ήξερα πως ήταν η τελευταία μου ευκαιρία να πραγματοποιήσω το όνειρό μου. Απλώς δεν μπορούσα προηγουμένως. Είχα την ευθύνη να βοηθήσω την οικογένειά μου. Ήταν σκληρό, αλλά και ταυτόχρονα καλό για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου», λέει ο Βραζιλιάνος αμυντικός μέσος, ο οποίος εν συνεχεία συμπληρώνει:
«Καμιά φορά μιλάω με τους (πρώην) συμπαίκτες μου στην Άρσεναλ για τα δύσκολα παιδικά μου χρόνια. Νομίζω όμως πως δυσκολεύονται να καταλάβουν τις τους λέω, γιατί αυτοί έχουν δει μόνο τη μία πλευρά της ζωής. Αλλά κάποιοι είναι ωραίοι τύποι, αντιλαμβάνονται τι προσπαθώ να τους πω. Να μην ξοδεύουν δηλαδή τα λεφτά τους σε ηλίθια πράγματα. Γιατί η ζωή, ο χρόνος, πετάει».
Όσο για τον Ζιλμπέρτο Σίλβα του γηπέδου, να τι λέει ο ίδιος: «Είναι δουλειά μου να είμαι σκληρός μέσα στο γήπεδο. Στην προπόνηση, όμως, είμαι πολύ φιλικός με τους συμπαίκτες μου και το προπονητικό τιμ. Προσπαθώ να κάνω πάντα το καλύτερο για την ομάδα μου, δίνω πάντα το 100% όταν παίζω. Κι όταν δεν είμαι εγώ βασικός, αλλά κάθομαι στον πάγκο, προσπαθώ να ενθαρρύνω όποιον αγωνίζεται στη θέση μου. Πάνω απ’ όλα είναι η ομάδα. Όταν κάνεις καλά τη δουλειά σου, νομίζω πως οι υπόλοιποι σε σέβονται. Θεωρώ πως θα έχανα τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη των συμπαικτών μου, αν προσπαθούσα να κάνω κάτι παραπάνω από αυτό που μπορώ. Το μόνο που προσπαθώ να κάνω στο παιχνίδι είναι να παίζω απλά, όπως μπορώ».
Τέλος, στη συνέντευξή του ο μέσος του «τριφυλλιού» εξέφρασε και ένα όνειρό του, που θέλει να κάνει πραγματικότητα μόλις σταματήσει το ποδόσφαιρο: «Όταν κρεμάσω τα παπούτσια μου, θα ήθελα να ζήσω σε μία μικρή φάρμα, να είμαι συνέχεια πάνω σ’ ένα άλογο και να έχω την οικογένειά μου συνέχεια δίπλα μου».
Νίκος Κουβαράς
ΕΝΤΟΝΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΔΕΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ....ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΜΠΑΛΩΣΥΝΗΣ.....ΚΑΙ ΤΟΥ ΞΕΡΟΛΑΚΙΣΜΟΥ......ΑΝΤΕ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ.....