Το 2007 ο Παναθηναικός είχε δώσει 2 φιλικά στο ΝΒΑ όπου και φυσικά έχασε εύκολα. Το Ευρωπαικό μπάσκετ δεν μπορεί να αντέξει στους δαιμονιώδεις ρυθμούς των καλών αμερικάνικων ομάδων. Τότε είχαν βγει διάφοροι και έγραφαν για το λάθος του ΠΑΟ που έκλεισε τέτοια φιλικά, για το prestige του που πληγώθηκε και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Φέτος έχουμε τον γαύρο στο ΝΒΑ λοιπόν (αυτό ακούγεται και σαν ανέκδοτο). Στο πρώτο ματς με τους Σπερς η διαφορά φτάνει από νωρίς στους 30 και ο προπονητής αποσύρει νωρίς νωρίς Τζινόμπιλι, Πάρκερ και Ντάνκαν και το ματσάκι γίνεται η χαρά του παιδιού, με αποτέλεσμα να κλείσει η ψαλίδα σε μια τιμητική διαφορά (ας είναι καλά η ευγένεια του οικοδεσπότη). Σήμερα οι Καβαλίερς πάτησαν πάλι γκάζι ως στους 30 και μετά είμασταν στο ίδιο έργο θεατές. Αναπληρωματικοί, τραλαλά τραλαλό κλπ. κλπ. Αλλά φαίνεται πονάει πολλούς το τσο και λο τις τελευταίας δεκαετίας στο μπάσκετ και έχουμε βαρεθεί να διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες για τα κέρδη της ομάδας του Μπαναώτη, τις εμπειρίες που αποκόμισαν, τις αξιοπρεπείς τους εμφανίσεις και τα γνωστά γλοιώδη τις ελληνικής "δημοσιογραφίας".
Επειδή λοιπόν βλέπω πως πολλοί είναι στημένοι στη γωνία και αγωνιούν να φέρουν τον μπασκετικό καρνάβαλο στην κορυφή (εδώ γελάνε), εγώ έχω να πω πως μπορεί ο Ντάνκαν και ο Λεμπρόν να βαρέθηκαν και έσβησαν τις μηχανές στους 30, υπάρχει όμως μια ομάδα που όσο γράφονται τέτοιες γελοιότητες ποτέ δε θα βαριέται να ρίχνει τριαντάρες στους πελάτες. Και να προσέχουν γιατί με τέτοιες προκλήσεις κάθε χρόνο οι διαφορές θα ανεβαίνουν. Αυτά προς τους γαυρο"δημοσιογράφους", για να μη νομίζουν πως δε θυμόμαστε και πως απευθύνονται σε μακάκες......