Αυτές τις ημέρες διαβάζω προσεκτικά και ταυτόχρονα μαθαίνω (από αρκετές πηγές του ρεπορτάζ), κάθε λεπτομέρεια που αφορά την προετοιμασία μιας ομάδας η οποία θα μας απασχολήσει περισσότερο από κάθε άλλη στο νέο πρωτάθλημα της Super League, που θα ξεκινήσει σε ένα 10ήμερο περίπου.
Αναφέρομαι στην ομάδα των διαιτητών και των εποπτών, που θα κληθούν να σφυρίξουν στα παιχνίδια του πρωταθλήματος.
Κατ΄ αρχάς να διευκρινήσω πως είναι η μοναδική φορά που θα ασχοληθώ με διαιτητές και επόπτες. Μέχρι το τέλος της σεζόν (Μάιος 2010), δεν πρόκειται να ξαναγράψω λέξη, σε όσα «εγκλήματα» κι αν πρωταγωνιστήσουν. Γιατί, με βάση όσα έγιναν στις εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκαν, είμαι βέβαιος πως τα «εγκλήματα» θα είναι και πάλι πολλά...
Λοιπόν, έχουμε και λέμε (πάντα σύμφωνα με το ρεπορτάζ):
-Στα γραπτά τεστ πάνω από το 50% των όσων εξετάσθηκαν (διαιτητές και επόπτες), έγραψαν κάτω από τη βάση. Κάποιοι δεν κατάφεραν να εντοπίσουν την παράβαση στη φάση που τους έδειχναν οι εξεταστές στο video wall, παρά το γεγονός ότι αυτή η φάση προβάλοταν και σε ριπλέι! Μιλάμε για την απόλυτη ανικανότητα...
-Στα ψυχολογικά τεστ το ποσοστό αποτυχίας, όπως λένε οι πληροφορίες, είναι ακόμα μεγαλύτερο.
-Στα τεστ φυσικής κατάστασης απέτυχαν ακόμη και νέα παιδιά (30χρονοι), με ειδικότητα γυμναστή! Που, λόγω της ειδικότητάς τους, κανονικά, δεν θα έπρεπε να αντιμετώπιζαν κανένα απολύτως πρόβλημα...
Η ΚΕΔ, η ΕΠΟ και ο Κύρος Βασσάρας, όταν αποφάσιζαν πως στα φετινά τεστ αξιολόγησης διαιτητών, εποπτών και παρατηρητών θα έπρεπε να εφαρμοστούν οι προδιαγραφές της ΟΥΕΦΑ, φαντάζομαι πως δεν θα περίμεναν τέτοιο χάλι σε όλα τα επίπεδα. Οι ξένοι παρατηρητές της διαδικασίας (από την αρμόδια επιτροπή της ΟΥΕΦΑ) δεν πίστευαν σε αυτά που έβλεπαν και δήλωναν έκπληκτοι από το χαμηλό επίπεδο. Ο ίδιος ο Βασσάρας ακούστηκε να σχολιάζει πως για να δούμε «άσπρη μέρα» στη διαιτησία θα περάσει μια πενταετία.
Με άλλα λόγια: Σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν και οι ανίκανοι. Μόνο που αποτελούν την εξαίρεση. Αντίθετα, στην ελληνική διαιτησία η ανικανότητα δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα. Φανταστείτε, τώρα, πόσο ευάλωτος μπορεί να είναι ένας ανίκανος διαιτητής, που ξέρει η υποψιάζεται το επίπεδό του, όταν κάποιοι του υπόσχονται καριέρες και αξιώματα και θα καταλάβετε γιατί κάθε χρόνο ασχολούμαστε περισσότερο με τους διαιτητές παρά με τους ποδοσφαιριστές...
