Γιάννης Διακογιάννης
Δεν με εκπλήσσουν οι μεγάλες επιδόσεις και τα ρεκόρ που κάνουν οι Αφρικανοί, οι Αιθίοπες και οι Κενυάτες στις μεγάλες αποστάσεις. Δεν θα μου προκαλέσει εντύπωση αν δω κάποιον από τους περίφημους αυτούς αθλητές να τρέχει τα 10.000 μ. κάτω από τα 25 λεπτά. Θα είναι αποτέλεσμα το οποίο θα έρθει με την πάροδο του χρόνου.
Με εκπλήσσουν οι επιδόσεις που γίνονται στο σπριντ. Προσπαθώ ακόμη, ένα εικοσιτετράωρο μετά την κούρσα των 100 μ., να συνειδητοποιήσω την επίδοση, το 9.58 που πέτυχε στον τελικό ο Γιουσέιν Μπολτ. Γιατί ακόμη και το 9.69 που έκανε στον τελικό τον Ολυμπιακών Αγώνων ήταν συνέχεια του 9.72 που είχε σημειώσει νωρίτερα στη Νέα Υόρκη. Μου προκαλεί περισσότερο από θαυμασμό ο χρόνος που πέτυχε, δίχως να έχει μάλιστα την ανάλογη πίεση. Εκανε σπουδαία εκκίνηση, παρά το γεγονός ότι δεν τον βοηθάει ο σωματότυπός του. Διερωτώμαι αν πάει στο μεγάλο υψόμετρο του Μεξικού τι μπορεί να κάνει... Εχοντας τη βοήθεια υψόμετρου και του ευνοϊκού ανέμου...
Δεν ξέρω πόσο καιρό θα αντέξει να βρίσκεται στην κορυφή σε υψηλά επίπεδα. Εχει πίεση από μέσα, υπάρχουν οι χορηγοί, τα μέσα ενημέρωσης. Θα πρέπει να είναι ψύχραιμος απέναντι σε όλα αυτά. Διερωτώμαι τι μπορεί να κάνει στα 200 μ., το βασικό του αγώνισμα, όπως και τα 400 μέτρα. Πιστεύω ότι περίπου 19.20 μπορεί να το κάνει.
Είναι σπουδαίος αθλητής, δεν μπορώ όμως να τον συγκρίνω με τους παλιούς 800άρηδες και τους 1.500άρηδες. Ακόμη και με τους παλαιότερους σπρίντερ.
Ο Καρλ Λιούις είναι πολύ μεγάλος αθλητής, είχε εξέλιξη και σταθερότητα. Θα έχει ο Μπολτ την ίδια πορεία; Δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Μπορώ να τον συγκρίνω με τον Τζέσε Οουενς; Οχι γιατί τα δεδομένα ήταν διαφορετικά,
Αυτό που τον κάνει διαφορετικό είναι η ικανότητα να σημειώνει ρεκόρ στις μεγάλες διοργανώσεις, χωρίς μάλιστα να έχει την απαιτούμενη πίεση από τους αντιπάλους του.