ΤΟΥ Βασίλη Παπαθεοδώρου
Μόνο που τα καλά νέα για τον Παναθηναϊκό τελειώνουν στα όργια του Αργεντίνου και το γκολ του Σισέ...
Το να μιλάς για μπάλα και χορούς την ημέρα που δεκάδες συνάνθρωποι μας νιώθουν τις φλόγες να τυλίγουν τα σπίτια και τις ψυχές τους είναι λιγάκι ειρωνικό. Επειδή είναι και υποκριτικό όμως, να μιλάμε από αυτή εδώ τη γωνιά ενός αθλητικού portal για φωτιές, ας το κλείσουμε το συγκεκριμένο θέμα όχι με απόδοση ευθυνών αλλά με μια ευχή. Να καούν τα σπίτια όσων ήταν υπεύθυνοι. Υπουργοί, διευθυντές, προϊστάμενοι, όποιοι τέλος πάντων ολιγώρησαν να σώσουν τις περιουσίες ακριβώς επειδή δεν ήταν δικές τους. Όταν μια μέρα δουν τι σημαίνει να καταπίνουν οι φλόγες τους κόπους μιας ζωής, ίσως καταλάβουν και γλιτώσουν χιλιάδες άλλοι. Γιατί το λάθος του... Βύντρα συγχωρείται. Του διορισμένου που τα έξυνε και άφησε να συμβεί αυτή η τραγωδία δεν θα συγχωρεθεί ποτέ.
Υπό άλλες συνθήκες, σήμερα θα λέγαμε ότι ο Λέτο ήταν φωτιά και λάβρα. Τι ειρωνία. Ο Αργεντίνος ήταν αληθινή όαση για το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον Παναθηναϊκό. Και σίγουρα περισσότερο από τους Κρητικούς από τις ντρίμπλες του πρέπει να ζαλίστηκε ο Κόκκαλης και οι συν αυτώ που έσπευσαν τη μεγαλύτερη ήττα των τελευταίων ετών να τη βαφτίσουν «κοροϊδία του Παναθηναϊκού που έδωσε 4 εκατομμύρια για παίκτη που βάζει ένα γκολ τον χρόνο». Προς το παρόν, έχει δύο στο πρωτάθλημα, ένα στο Champions League και ένα σε φιλικό.
Η προσφορά του Λέτο δεν προσδιορίζεται μόνο με το γκολ που έτσι κι αλλιώς είναι η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου. Χρόνια είχαν να δουν τέτοια ζογκλερικά οι φίλοι του Παναθηναϊκού. Κι ας το παρακάνει καμιά φορά ο Αργεντίνος. Οι πράσινοι έχουν έναν ακόμα παίκτη με ισχυρή προσωπικότητα πέραν των Καραγκούνη, Κατσουράνη, Σισέ, Σαλπιγγίδη που στα ελληνικά ματς μπορεί να τα κρίνει με μία ενέργεια.
Το δεύτερο θετικό νέο για τον Παναθηναϊκό είναι το παρθενικό γκολ του Σισέ. Του Γάλλου που, όπως γράφτηκε μετά το ματς με την Ατλέτικο, πρέπει να μελετήσει κασέτες του Βρύζα για να μάθει πώς παίζεται η θέση. Μελέτησε καλά φαίνεται, είδε και λίγο ρετρό φάσεις του Βαϊτση, και 9 λεπτά μετά τη σέντρα του πρωταθλήματος άφησε το στίγμα του.
Στάχτη στα μάτια!
Μόνο που εκεί τελειώνουν τα καλά νέα για τον Παναθηναϊκό. Γιατί αυτό που έπαιξε στην Κρήτη ήταν... κάτι σαν ποδόσφαιρο. Το πανέμορφο τελείωμα του Σισέ και οι σπάνιες ενέργειες του βιρτουόζου Λέτο ήταν... στάχτη στα μάτια. Γιατί ομαδικά ο Παναθηναϊκός υστέρησε και στα δύο κομμάτια. Και της επιθετικής ανάπτυξης και της αμυντικής.
Το γρήγορο γκολ θα έπρεπε να του χαρίσει αυτοπεποίθηση και να τον απαλλάξει από άγχος. Παρ’ ότι υπήρχαν χώροι, η μπάλα – στο άθλιο τερέν του Παγκρήτιου – άλλαζε πόδια με δυσκολία, η κυκλοφορία της μπάλας ήταν ανύπαρκτη, ο Σισέ έμοιαζε με την καλαμιά στον κάμπο που περίμενε άδικα μια κάθετη πάσα ή έστω μια καλή στην πλάτη της άμυνας. Όλες οι επιθετικές ενέργειες του Παναθηναϊκού περιορίζονταν στις προσωπικές φάσεις του Λέτο.
Το δε σύστημα που παρέταξε ο Τεν Κάτε άφηνε χώρους αεροδιάδρομου στον Εργοτέλη που με τον Μπέτο και τον δαιμόνιο Ρομάνο δημιουργούσαν διαρκώς κινδύνους ειδικά στο δεύτερο μέρος. Πρέπει να έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ομάδα σαν τον Εργοτέλη τελείωσε το ματς με περισσότερες τελικές φάσεις από τον Παναθηναϊκό. Η διαφορά ήταν... 12 εκατομμύρια ευρώ. Το τριφύλλι τα έσκασε και πήρε Σισέ και Λέτο για να κάνουν τις ευκαιρίες γκολ. Ο Μπούντιμιρ και ο Τσεσνάουσκις με τον Ρομάνο μπορούν μέχρι εκεί.
Το ευτύχημα για τον Παναθηναϊκό είναι ότι οι περισσότερες ομάδες στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι τύπου Εργοτέλη. Αν βελτιώσει τον τρόπο που αναπτύσσεται και αποτελεί μεγαλύτερο πρόβλημα στο ελληνικό πρωτάθλημα από την έτσι κι αλλιώς εύθραυστη άμυνά του, τότε οι μεγάλες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες μπορούν να τον οδηγήσουν στη γη της επαγγελίας...
