Αθλητικός πολιτισμός

Αν δει κάποιος τα σχόλια σε πολλά open forum το τελευταίο δίμηνο θα καταλάβει πως πολλοί χρήστες δε διαφέρουν σε λεκτική συμπεριφορά από αυτόν που χαστούκισε τον αθλητή του Αρη, στον αγώνα Ηρακλής-Άρης της δεύτερης αγωνιστικής του πρωταθλήματος. Αθλητικός πολιτισμός σε όλο του το μεγαλείο! Εδώ το green-fans φαίνεται να είναι οργανωμένο απομονώνοντας αυτά τα φαινόμενα. Σε offline συζητήσεις μου σε συνέδρια και συμβούλια στο εξωτερικό έχω διαπιστώσει πως αυτό το φαινόμενο της εξαθλίωσης είναι παγκόσμιο και εμφανίζεται κυρίως στις αναπτυγμένες χώρες. Στην Αγγλία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και σε άλλες χώρες αν ρωτήσεις ένα ηλικιωμένο θα σου απαντήσει πως δεν αναγνωρίζει πλέον τη συμπεριφορά πολλών νέων κυρίως στις μεγαλουπόλεις. Παλαιότερα είχαμε αγράμματους πλην μορφωμένους μέσα από την πάλη της ζωής, σήμερα παράγουμε (άνεργους) αμόρφωτους εγράμματους. Άραγε αυτοί οι «απίθανοι» τύποι πως συμπεριφέρονται στον εργασιακό τους χώρο ή και στην οικογένειά τους; Μήπως καλύτερα όντας διπρόσωποι και διχασμένοι. Θέλω να πιστεύω πως είναι λίγοι αλλά προκαλούν απαίσια τους πολλούς οι οποίοι θα πρέπει να πάρουν δραστικά μέτρα για να τους απομονώσουν. Τουλάχιστον στην Αγγλία και σε άλλες χώρες το σύστημα αναγκάζει το βάρβαρο να γίνεται αρνάκι μέσα στο γήπεδο υπό το φόβο της αυστηρής, δίκαιης και παραδειγματικής τιμωρίας. Αν διάβασα καλά από τους δημοσιογράφους ο εν λόγω βάρβαρος-χούλιγκαν πήγε σαν "κύριος" και κάθισε ξανά στη θέση του. Πρέπει και στον Παναθηναϊκό να απομονωθούν αυτοί οι λίγοι ανεγκέφαλοι εξαιτίας των οποίων και η ομάδα τιμωρείται, κτυπά άσχημα στο πρεστίζ της αλλά και οι αγνοί φίλαθλοι που έχουν πληρώσει το εισιτήριο αδυνατούν, λόγω τιμωριών, να απολαύσουν την αγαπημένη τους ομάδα και να την υποστηρίξουν μέσα σε κόσμια και αθλητικά πλαίσια. Αυτοί οι λίγοι «ανεγκέφαλοι» απομακρύνουν πάρα πολλούς υγιείς φιλάθλους και οικογένειες από τα γήπεδα τα οποία θέλουμε και ευελπιστούμε να είναι καθαρά και γεμάτα.

Εδώ κάποιοι έχουν μπερδέψει τους ρόλους τους, νομίζουν ότι αν κερδίσει η ομάδα τους θα καταξιωθούν οι ίδιοι. Έχουν συνδέσει την προσωπική τους επιτυχια με την επιτυχία της ομάδας τους όντας οι ίδιοι κενοί από οτιδήποτε άλλο.
Το βλέπουμε συνέχεια.
Να μην είμαι ψυχίατρος - χρυσές δουλειές θα έκανα.

Αν οι Έλληνες που πολέμησαν τόσους πολέμους για την ελευθερια και ανεξαρτησία της χώρας μας τα τελευταία 2000 χρονια σκέψου τι θα λέγανε, που έχουμε καταντήσει να είμαστε εμείς οι βάρβαροι και η υπόλοιπη ευρώπη οι πολιτισμένοι..... σκέψου φιλε μου

Όταν ο Θαλής ο Μιλήσιος έλεγε «ευχαριστώ το Θεό διότι εγεννήθην Έλλην και ουχί βάρβαρος» εννοούσε τη βαρύτητα και την αξιοπρέπεια του λαού αλλά και την αποστολή του στο πέρασμα του χρόνου και του καιρού. Μια ταυτότητα λαού που έμεινε αναλλοίωτη στη γενική της μορφή και εκείνο που κρατήθηκε στη συνείδηση και στο υποσυνείδητο ήταν αρκετό για να αποτελέσει κάποτε το έναυσμα μιας δυναμικής εξέγερσης και να συντρίψει τον οποιονδήποτε εχθρό αλλά και τα δεσμά μιας δουλείας 400 χρόνων. Πολλοί λαοί εξαφανίστηκαν από το σκηνικό της ιστορίας αλλά η μικρή μας χώρα με το πιο ένδοξο παρελθόν πρόσφερε τον πολιτισμό και την ελευθερία όχι μόνο στον εαυτό της αλλά και σε όλους τους λαούς. Ο σημερινός όμως τεχνολογικός πολιτισμός και η παγκοσμιοποίηση θέτουν κάτω από αμφιβολία και κρίση κάθε παράδοση και ταυτότητα με αποτέλεσμα οι νεοέλληνες και καίνε την Ελληνική γη, να μετατρέπονται σε βάνδαλους, να υβρίζουν, να ασχημονούν και ενίοτε να γίνονται περίγελοι στα ξένα ειδησεογραφικά κανάλια, κάτι που θα ανάγκαζαν ένα σύχρονο Θαλή να αναφωνήσει «ευχαριστώ το Θεό διότι δεν εγεννήθην νεοΈλλην ο οποίος μετατράπηκε σε βάρβαρο» εννοώντας πως εξανθρωπίσαμε τους ξένους λαούς και μείναμε οι ίδιοι ανεκπαίδευτοι. Άλλωστε Έλληνες καλούνται όχι όσοι γεννήθηκαν από εμάς αλλά όσοι εκπαιδεύτηκαν από εμάς και αυτό ίσχυε στις εποχές όπου η παράδοση του λαού συνυφαινόταν στενά με την πνευματική πρόοδο και τις αξίες των Ελλήνων. Έχουμε περάσει από τη εποχή του Σόλωνα και του «προτιμώ να αδικηθώ παρά να αδικήσω» στην εποχή του «μιζαδόρου, βυσματούχου, δυνάστη του δημόσιου χρήματος», από τη εποχή του φίλαθλου πνεύματος στην εποχή των χούλιγκαν, των ανεγκέφαλων και ντοπαρισμένων αθλητών.