Ο διευθυντής ποδοσφαίρου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός Κώστας Αντωνίου υπογράμμισε ότι ο Τεν Κάτε έχει τον απόλυτο έλεγχο της διαχείρισης του ρόστερ. «Οι αποφάσεις παίρνονται απο τον προπονητή. Δεν έχει σημασία τι βλέπει ο καθένας. Ο Παναθηναϊκός πληρώνει πολλά χρήματα για ένα διάσημο προπονητή». Συμφωνώ πως την έχει τη διαχείρηση για τους παίκτες όμως που έχει στο υλικό του όχι για αυτούς που θα έρθουν. Δεν είναι πρόβατα οι φίλαθλοι του ΠΑΟ να παραπληροφορούνται ή να ψευτοκατευθύνονται και γνωρίζουν πως τις μεταγραφές τις κάνει η διοίκηση. Ακόμη και τις θετινές μεταγραφές, παρόλο που κράτησαν τον ίδιο προπονητή, τις έκανε η διοίκηση μαζί με τον διευθυντή ποδοσφαίρου της. Ο προπονητής είχε κάνει από νωρίς την έκθεσή του και είχε ζητήσει παίκτες σε συγκεκριμένες θέσεις με συγκεκριμένα χαρακτηρηστικά.
Η παρακάτω δήλωσή σου «Παράλληλα πήραμε έναν παίκτη με μεγάλη σημαντική και συνεχή παρουσία στο γαλλικό πρωτάθλημα τον Καντέ και έχοντας την πεποίθηση ότι κάθε παίκτης που αγωνίζεται στο γαλλικό πρωτάθλημα μπορεί να αγωνίζεται και στο ελληνικό» έχει τόση αξία όση οι «πιο δυνατοί από τον Αμπραμόβιτς» και οι «τόσες φορές καλύτερος ο Μελίσσης από τον Αργεντίνο». Κάθε μεταγραφική περίοδος και μια άστοχη, οχι ατυχής, ντροπιαστική έκφραση. Δεν είχες το θάρρος να πεις πως αυτός ο παίκτης δεν έπρεπε καν να διαβεί την πόρτα της Παιανίας, κάτι που εύκολα θα έκανες αν ήσουν ακόμη Τηλεσχολιαστής. Το καλοκαίρι είχες μετατραπεί σε τεχνικός ταξιδιώτης για να αφήσεις ένα ρόστερ χωρίς ισορροπία την οποία έψαξε να βρει εκ των έσω ο προπονητής.
Ανέφερες ότι «Πρέπει να εξηγηθεί ότι εμείς θα πρέπει να ακολουθήσουμε κάποια γραμμή, είτε η διοίκηση θα κάνει τις μεταγραφές που θέλει, είτε ο προπονητής. Εμείς έχουμε επιλέξει το δεύτερο, υπάρχουν εισηγήσεις , εμείς ελέγχουμε τα οικονομικά δεδομένα και έτσι έρχονται πλέον οι παίκτες στον Παναθηναϊκό. Την θεωρώ ασφαλή και πολύ σωστή διαδικασία». Δυστυχώς ολοφάνερα συμβαίνει το αντίθετο και αυτά δεν αποτελούν την πραγματικότητα αλλά αυτά που θέλει η διοίκηση να ακούσουν οι οπαδοί.
Ανέφερες «Χρειάζεται η καλή συνεργασία με τον προπονητή, αλλά οι αποφάσεις παίρνονται από τον προπονητή. Εμείς αυτό που κάνουμε ένας γενικός σχεδιασμός και κάποια στιγμή να βάζουμε ερωτήματα αν θα ήταν καλύτερο το ρόστερ. Τις αποφάσεις έχει 100% ο προπονητής». Δε θα το κουράσω, η απάντηση είναι ο Δάρλας φέτος, ο Τζιόλης που ξαφνικά επανήλθε περυσι για να πουληθεί, ο Μελίσσης το ίδιο και πολλές άλλες περιπτώσεις. Μέχρι και 11αδα σχηματίζετε αν θέλετε διότι η εταιρία είναι δική σας. Δεν τα γράφω αυτά για να επιπλήξω τις επιλογές τους καθώς όπως πολλές φορές έχω αναφέρει ο καθένας είναι αφεντικό στην εταιρία του και κάνει οτι θέλει. Τα γράφω για να μην παραπλανάται ο απλός και αγνός φίλαθλος από την ηθελημένη παραπλάνηση και λανθασμένη κατεύθυνση που παρουσιάζουν. Και αυτό διότι τους μόνους που φοβούντε είναι τους πελάτες τους που αφήνουν το χρήμα, τους φιλάθλους, τους υποστηριχτές της ομάδας.
Εδώ κάτι σου ξέφυγε «Ο προπονητής είναι υπεύθυνος για την διαχείριση του ρόστερ αυτός φαίνεται και στα καλά και τα κακά. Η διοικητική παρέμβαση είναι στον γενικότερο σχεδιασμό». Ακριβώς ο προπονητής διαχειρίζεται το ρόστερ που έχει και εσείς το αγοράζετε και του το δίνετε. Βέβαια το γεγονός πως του ζητάτε να εγκρίνει την επιλογή σας, δε σημαίνει πως εκείνος την επέλεξε.
Ο κάθε προπονητής σε κάθε ομάδα αν δε συμβιβαστεί με τη διοίκηση δε θα προπονήσει ποτέ και δε θα δουλέψει ποτέ ακόμη και αν λέγεται Μουρίνιο ή Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Το αφεντικό κάνει κουμάντο την εταιρία του και οι υπόλοιποι είναι εργαζόμενοι με συμβόλαια.Αν ο κάθε προπονητής αντιδρούσε θα έχανε τη δουλειά του. Γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις και συμβιβασμοί. Όταν αυτό δε συμβαίνει ο προπονητής απολύεται, έως ότου συμβεί το ίδιο με τον επόμενο.
Ελπίζουμε να τα κατεφέρετε αλλά και να παραπλανάτε λιγότερο διότι οι φίλαθλοι γνωρίζουν πως, τι, και γιατί γίνεται κάτι. Ο πρόεδρος το γνωρίζει και για να κρατήσει ισορροπίες δηλώνει πως μαζί θα πετύχετε, μαζί θα αποτύχετε (φύγετε). Έστω και έτσι φέρτε αποτελέσματα διότι στην περυσινή μεταγραφική περίοδο αποτύχατε, στη δε φετινή απλά διασωθήκατε, στη μετά Μέλμπεργκ εποχή, χωρίς να μπορέσετε να κάνετε κάτι στη συνέχεια διότι απλά δεν υπήρχε σχεδιασμός παρά τυχαίες συμπτωματικές κινήσεις.