Πάλι καλά... Γιατί άμα φτάσαμε να κλαίμε και στις νίκες καταλαβαίνει
κανείς τι κηδεία είχε να γίνει άμα χάναμε κιόλας. Ο Παναθηναϊκός το
πέρασε κουτσά στραβά το εμπόδιο της Στουρμ και συνεχίζει. Να κερδίζει
και να... ενοχλεί. Το τελευταίο είναι ίσως και το πιο ενοχλητικό για
όσους πιστεύουν την ομάδα. Εντάξει, δεν νίκησε δα και κανένα μεγαθήριο
ωστόσο όταν μια ομάδα δεν έχει χάσει στα δέκα τελευταία εκτός έδρας
παιχνίδια της, με πιο πρόσφατη την ισοπαλία επί της Γαλατά στην
Τουρκία, μόνη... άμπαλη δεν είναι.
Οι συνεχόμενες επιτυχίες λοιπόν μοιάζουν ως το μοναδικό φάρμακο αυτή τη
στιγμή μπας και σταματήσει η μουρμούρα και η αμφισβήτηση. Να χτίσεις
πάνω τους και να πας στο επόμενο βήμα, να παίξεις δηλαδή και μπάλα.
Κάτι που και σαφώς και μπορούν να κάνουν οι παίκτες και ο προπονητής
αρκεί να πάρουν κάποιες ανάσες και να φύγει από πάνω τους η πίεση.
Πάρτε ένα κλασικό παράδειγμα δίχως παρεξήγηση για τους Ολυμπιακούς. Το
ξέρουν άλλωστε και οι πέτρες ότι στην προπαγάνδα και στη δημιουργία
κλίματος δεν υπάρχει δεύτερος. Κερδίζουν μια σχετικά καλή βελγική
ομάδα, με... κάτι σαν ποδόσφαιρο πολλά καρδιοχτύπια και γκολ του
Στολτίδη από το... πουθενά στις καθυστερήσεις. Ενός Στολτίδη που ο
μεγάλος προπονητής που λέγεται Ζίκο τον έβαλε αριστερό εξτρέμ εκεί όπου
το... λιγότερο που διαφέρει από τον Τζόρτζεβιτς είναι ότι έχει μαλλιά.
Να μπορέσει πάντως να την παίξει τη θέση δεν το συζητάμε. Χίλιες φορές
ο... Καντέ! Κι όμως αυτό που ακούς και διαβάζεις είναι ύμνοι και
χάιδεμα αυτιών.
Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός κερδίζει επίσης μια καλή αυστριακή ομάδα με
1-0 και ψάχνουμε ενόχους και απαντήσεις σε γελοίες ερωτήσεις. Γιατί μας
έφαγε τα λεφτά ο Σισέ και δεν κρατήσαμε τον Ν’ Ντόι που έσκιζε τα
δίχτυα (από την εξωτερική συνήθως πλευρά) , πότε θα παίξει από την αρχή
ο Νίνης (που ξεκίνησε τέσσερις μέρες πριν...), ποια είναι η θέση του
«περιπατητή» (!) Κατσουράνη (που για πρώτη μόλις φορά σταμάτησε να
βουλώνει στόματα) και γιατί διαμαρτύρεται ο κόσμος που... δεν
διαμαρτυρήθηκε βεβαίως (τουλάχιστον στο βαθμό που πλασάρεται) αλλά ας
μην αφήσουμε μια μικρή λεπτομέρεια να τους χαλάσει την ιστορία. Και για
όσους... δεν κατάλαβαν πάρτε και ολίγον από Δομάζο που πλέον «φοριέται»
και μετά από νίκες αφού βρίσκει τη δύναμη να κράξει τον Τεν Κάτε ακόμη
και μετά το Βατερλό του... Μπάγεβιτς. Ετσι δεν πάμε πουθενά κύριοι και
τα είπαμε και στο προηγούμενο σχόλιο για τον προπονητή. Το ξαναλέω για
να μην παρεξηγηθώ. Κανείς δεν είπε ότι παίζει μπαλάρα ο Παναθηναϊκός.
Αλίμονο. Μάτια έχουμε και βλέπουμε. Ας τον αφήσουν να κάνει ένα καλό
σερί, να φύγει η πίεση από πάνω και τότε θα δούμε πραγματικά τι μπορεί
να κάνει αυτή η ομάδα.
Να πω και δυο λόγια σε ατομικό επίπεδο για το ματς με την Στουρμ.
Μακράν κορυφαίοι οι δύο Βραζιλιάνοι. Ο Γκάμπριελ και ο Ζιλμπέρτο. Ο
Σαλπιγγίδης είχε ένα κακό πρώτο ημίχρονο που ήθελε αλλά δεν του έβγαινε
τίποτα, πήρε όμως με τον τσαμπουκά του το ματς καθώς είναι δικιά του
όλη η φάση του πέναλτι. Η τριπλή επέμβαση του Τζόρβα ήταν όλα τα λεφτά
και έκανε να ξεχαστεί η έξοδός του στο δοκάρι λίγα λεπτά πριν. Ο
Σπυρόπουλος έδωσε πνοή στα αριστερά, ο Καραγκούνης έχει κάνει και
καλύτερα ματς, ενώ ο Κατσουράνης δεν έχει κάνει χειρότερο. Ο Νίνης
άλλαξε την ομάδα αλλά θα πρέπει να γίνει πιο απλός και ο Σισέ να
ηρεμήσει για να τους βάλει στα δίχτυα.
Την Κυριακή μας περιμένει ο ΠΑΟΚ σε ένα παιχνίδι που δεν θα διαφέρει
και πολύ από αυτό με τους αυστριακούς. Απλώς πιστεύω ότι μόλις θα φάνε
το πρώτο θα ακολουθήσουν.... πολλά. Ας ελπίσουμε να μην πεταχτεί και
πάλι το πρώτο ημίχρονο γιατί παράγινε κακή αυτή η συνήθεια. Μπράβο στον
κόσμο που έδωσε πολύ δυναμικό παρών παρά την κακή ώρα και με τον
Δικέφαλο μακάρι να είναι ακόμη περισσότεροι...
ΜΠΡΑΒΟ......ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑ ΣΩΣΤΟ ΑΡΘΡΟ .......ΕΛΕΟΣ ΡΕ.... ΤΗ ΓΡΙΝΙΑ ΜΟΥ....
