Οσο οι άλλοι ασχολούνται με σφυρίχτρες και στραγάλια, προσπαθούν να προκαταλάβουν καταστάσεις και να καμουφλάρουν τις αδυναμίες και τις γκέλες τους πίσω από ενδεχόμενα διαιτητικά λάθη, όσο βυθίζονται ακόμα πιο βαθιά στο τέλμα της γραφικότητας και της πα(πα)ραφιλολογίας, όσο εμφανίζουν στοιχεία που δεν θα έστεκαν όχι σε κανονικό δικαστήριο, αλλά ούτε στο «Ερωτοδικείο» με εισαγγελέα τον Μίστερ Εθνικά Μπούτια, ο Παναθηναϊκός οφείλει να πατήσει pause στα πανηγύρια από τη μεγάλη νίκη επί της Ρόμα και να πατήσει play στο dvd με την προετοιμασία για τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ.
Του Κώστα Βαϊμάκη
Διότι η νίκη με τη Ρόμα πρόκριση δεν σήμανε, μόνο μια καλή τονωτική ένεση ήταν, αλλά η νίκη με τον ΠΑΟΚ θα τον φέρει πολύ κοντά στο κύπελλο του πρωταθλητή, που για τον Παναθηναϊκό έχει γίνει πιο σημαντικό κι απ' το Ιερό Δισκοπότηρο.
Η Ρόμα μπορεί να είναι καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟΚ, αλλά αυτό δεν λέει και πολλά για το ματς της Τούμπας. Διότι και ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερη ομάδα απ' την Καβάλα, αλλά έχασε 0-2 μέσα στο ΟΑΚΑ. Αν ίσχυαν οι απλές αναγωγές στο ποδόσφαιρο, τότε αφού ο Παναθηναϊκός νίκησε τη Ρόμα και η Καβάλα τον Παναθηναϊκό, η Καβάλα είναι καλύτερη ομάδα απ' τους Ρωμαίους και ο κ. Ντε Μος καλύτερος απ' τον κ. Ρανιέρι –το τελευταίο μπορεί βέβαια και να ισχύει, εφόσον ο κ. Ντε Μος έχει την αρωγή και τις ευχές του πολυνίκη Χενκ Τεν Κάτε, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους τεχνικούς του πλανήτη…
Στο σημείο που έχει φτάσει το πρωτάθλημα, λίγες αγωνιστικές πριν από τη λήξη, κρυφά χαρτιά δεν υπάρχουν και οι λαγοί που βγαίνουν παραδοσιακά απ' τα καπέλα των μάγων ψόφησαν… Ολοι ξέρουν τα πάντα για τον αντίπαλο, οι ενδεκάδες είναι λίγο-πολύ δεδομένες κι αν υπάρξει μια αλλαγή, δεν θα καθορίσει το στυλ παιχνιδιού του Παναθηναϊκού ή του ΠΑΟΚ, αλλά θα έχει να κάνει περισσότερο με προσωπικές οδηγίες, ένα μαν του μαν ή ένα συγκεκριμένο χώρο ευθύνης κάποιου παίκτη και όχι με αλλαγή συστήματος.
Οπότε το ματς της Τούμπας είναι θέμα καλής βραδιάς, ρέντας και θέλησης για τη νίκη. Οποιος έχει αυτή τη μαγική τριάδα κάνει παρολί και παίρνει το ματς. Ολα τα άλλα είναι για τους πίνακες του Κώστα Γαλάνη. Διότι καλή η παρατήρηση π.χ. της σφιχτής άμυνας της ομάδας του Σάντος, αλλά ο Αναστόπουλος στο Κύπελλο με τη δεύτερη ομάδα την έκανε φύλλο και φτερό. Κι αν έπαιζαν μπάλα οι στατιστικές, πώς διάολο έβαλε ο Παναθηναϊκός τρία γκολ στη Ρόμα, που είχε να δεχτεί τόσα από τα τέλη Σεπτέμβρη; Ή πώς κατάφερε να τη νικήσει, που είχε να χάσει 20 αγώνες;
Ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα θα κάνει έτσι ή αλλιώς το παιχνίδι που παίζει όλη τη χρονιά: την αναζήτηση του ευλογημένου 1-0. Το θέμα είναι τι είδους παιχνίδι θα κάνει ο Παναθηναϊκός, διότι αυτός είναι το βαρόμετρο της αναμέτρησης. Με εμφάνιση ανάλογη με την Καβάλα θα βρεθεί στο καναβάτσο, με τον Ολυμπιακό πιθανότατα ισόβαθμο και τον ΠΑΟΚ στον σβέρκο του. Με εμφάνιση ανάλογη με Αρη και ΑΕΚ –άρα και μη αποτελεσματικότητα στο σκοράρισμα–, θα κερδίσει τις εντυπώσεις, αλλά θα χάσει βαθμούς.
Αν παίξει όπως με τη Ρόμα ή όπως έπαιξε με τη Λάρισα, ίσως μπορέσει να φύγει με τους τρεις βαθμούς από την πιο ζόρικη έδρα της Ελλάδας. Στον Παναθηναϊκό πρέπει να εύχονται να ασχολούνται οι φίλοι του ΠΑΟΚ επί 90 λεπτά με τον Σαλπιγγίδη (όσο άβολο κι αν είναι αυτό για τον ίδιο τον παίκτη) και να αφήσουν την υπόλοιπη ομάδα στην ησυχία της. Γιατί κάπως έτσι θα βλέπουν το δέντρο και κάπου θα χάσουν το δάσος. Ισως και το ματς.
