Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» και τον Σωτήρη Βετάκη με το gazzetta.gr να σας την προσφέρει αυτολεξεί. Ο Ζοτς κάνει τον απολογισμό της ήττας έπειτα από εννιά χρόνια στον τελικό.

Αναλυτικά η συνέντευξη:

Οκτώ ολόκληρα χρόνια είχε ο Παναθηναϊκός να βρεθεί στη θέση που βρέθηκε το Σάββατο στο Ελληνικό. Πέρασαν 16 νικηφόροι τελικοί για να γνωρίσουν οι «πράσινοι» και ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς την πικρή γεύση της ήττας. Ο Σέρβος προπονητής μίλησε αποκλειστικά στα «ΝΕΑ» και δέχθηκε να δώσει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν στον 35ο τελικό. Για τους λόγους της ήττας, το rotation της ομάδας, τα 17 χαμένα ριμπάουντ, το «τέλος εποχής» που ορισμένοι σπεύδουν να εκτιμήσουν ότι πλησιάζει για τον Παναθηναϊκό!

Θυμάστε από πότε είχατε να χάσετε, ο ΠΑΟ και εσείς, σε τελικό;

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια... Πρέπει να μετρήσω! Νομίζω από το 2001 στον τελικό με αντίπαλο τη Μακάμπι. Εννέα χρόνια πριν.

Πόσο διαφορετική είναι η επόμενη μέρα από τις προηγούμενες φορές, τις 16 που μεσολάβησαν από τότε;

Αλλάζουν τα συναισθήματα. Είμαι στεναχωρημένος για τους παίκτες μου, γιατί ξέρω ότι ήταν έτοιμοι να παλέψουν σκληρά, αλλά και για τους οπαδούς μας, οι οποίοι την τελευταία περίοδο μάς έχουν συμπαρασταθεί με εκπληκτικό τρόπο.

Κάνατε απολογισμό για τα αίτια της ήττας;

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι! Χάσαμε 17 αμυντικά ριμπάουντ και κάναμε 14 λάθη. Ήμασταν καλύτεροι στις βολές, στα δίποντα και στα τρίποντα αλλά ο Ολυμπιακός είχε 14 περισσότερες κατοχές της μπάλας.

Υπάρχει η εντύπωση ότι το rotation της ομάδας,για την εποχή,είναι μικρό.Συμφωνείτε; Κι αν ναι, πιστεύετε ότι αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στον τελικό;

Όσοι έχουν αυτήν την εντύπωση ας πάρουν τους προηγούμενους 16 τελικούς για να λάβουν την απάντηση. Στα μεγάλα ματς το φυσιολογικό είναι να αγωνίζονται εννέα παίκτες. Μάξιμουμ δέκα. Δεν με ενδιαφέρει τι λέτε εσείς ή τι λέει ο οποιοσδήποτε!

Δεν αναφέρθηκα στο rotation του τελικού. Αλλά στη χρονική περίοδο. Μήπως είναι νωρίς για να υπάρχουν αγώνες με τόσο μικρό rotation;

Τώρα ορίστηκε ο τελικός! Στο Μαρούσι τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής είχε ο Νίκολας με 23 λεπτά. Είχαμε τη δυνατότητα να δώσουμε χρόνο και σε άλλους παίκτες. Το ίδιο και σε προηγούμενα ματς της ίδιας χρονικής περιόδου.

Οπότε αφού δεν ήταν θέμα ενέργειας και με δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός φάνηκε να κυριαρχεί στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, μήπως οι αντίπαλοί σας ήθελαν περισσότερο τη νίκη καθ΄ ότι είχαν να κατακτήσουν τίτλο από το 2002;

Είναι δυνατόν να συζητάμε κάτι τέτοιο για έναν τελικό; Το ίδιο θα έπρεπε να με ρωτήσετε, εσείς ή όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο και πέρσι. Και πρόπερσι. Δηλαδή οι παίκτες του Ολυμπιακού το ήθελαν περισσότερο από τους παίκτες μου; Έχω παίκτες νικητές, που θέλουν να νικούν και στην προπόνηση. Ήθελαν πάρα πολύ τη νίκη αλλά δεν τα καταφέραμε γιατί δεν παίξαμε ανάλογα του επιπέδου μας και επίσης ο Ολυμπιακός έπαιξε εξαιρετική άμυνα. Δεν είναι κακό να το παραδεχτούμε.

Για ποιους λόγους χάθηκαν τα 17 αμυντικά ριμπάουντ;

Θεωρώ ότι αμυντικά, παίξαμε ένα από τα καλύτερα μας παιχνίδια. Όμως υπήρχαν φάσεις, κυρίως στην αρχή της τρίτης περιόδου, που οι διεκδικούμενες μπάλες κατέληγαν σε παίκτες του Ολυμπιακού. Συμβαίνει αυτό. Επίσης, ο Ολυμπιακός σημείωσε κάποια σημαντικά καλάθια στη λήξη της επίθεσής του. Αυτό βεβαίως σημαίνει ότι είχαν υπομονή για να βρουν τις καλύτερες προϋποθέσεις για το σουτ, όμως ταυτόχρονα δείχνει πως κάναμε μεγάλη προσπάθεια που κάποιες φορές για ένα κλικ δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Συνέβη κάτι στον τελικό που δεν το περιμένατε;Για παράδειγμα,κανείς δεν θα περίμενε ότι ο Παναθηναϊκός θα κρατούσε τον Ολυμπιακό στους 68 πόντους και θα έχανε το ματς!

Και εγώ το ίδιο! Αλλά στον αθλητισμό μπορεί να συμβεί και αυτό. Δεν μου προκαλεί έκπληξη, δεν είναι απίστευτο! Εξίσου απροσδόκητο ήταν οι βολές μας. Δείτε τα τελευταία ματς τα ποσοστά μας. Θα περίμενε κανείς ότι θα χάναμε μόνο μία βολή; Μπορεί όμως να συμβεί και αυτό.

Έξω από τα αποδυτήρια ο κ. Θ. Γιαννακόπουλος ήταν δακρυσμένος.Το γνωρίζετε;

Το γνωρίζω. Είναι πολύ σκληρό και δείχνει, κάτι που ήδη έχουν αντιληφθεί όλοι, πόσο αγαπάει την ομάδα. Είναι συγκλονιστικό, αλλά είναι και ανθρώπινο. Αυτός είναι ο κ. Θανάσης. Δεν είναι ούτε κακό ούτε κατακριτέο. Και ειλικρινά με στεναχώρησε το γεγονός...