Tο πανό που είχαν απλώσει οι οπαδοί του «τριφυλλιού» στο «Ολίμπικο» επανέφερε στην πραγματικότητα όποιον είχε βρεθεί στα ουράνια μετά το εκπληκτικό 3-2 επί της Ρόμα. «Πρωταθλητή σε θέλουμε, Παναθηναϊκέ», έγραφε, για να μην ξεχνιέται κανείς μέσα στο μεθύσι μιας επικής βραδιάς ποια παραμένει η προτεραιότητα.

Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου

Επειδή, όμως, τα βιβλία των στατιστικών δεν μπορούν ποτέ να αντικαταστήσουν το να ονειρεύεσαι με ανοιχτά μάτια. Γιατί με τα χρόνια κανείς δεν θυμάται, για παράδειγμα, πως τη χρονιά που έφτασε στον τελικό του «Γουέμπλεϊ» ο ΠΑΟ βγήκε τρίτος στο πρωτάθλημα και δεν έπαιξε ούτε στο ΟΥΕΦΑ την επόμενη περίοδο ή πως όταν πήγε στα ημιτελικά του Πρωταθλητριών το 1985 δεν πήρε τίτλο στην Ελλάδα, αλλά οι οπαδοί του πάντα αυτά τα βράδια τα προτιμούν απ' οτιδήποτε άλλο. Αγωνιστικά η χθεσινή νίκη του ΠΑΟ και με τον τρόπο που ήρθε αποτελεί μία από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία του.

Σύμφωνοι, η περσινή νίκη με την Ιντερ του Μουρίνιο ήταν εντυπωσιακή, διότι ερχόταν απέναντι στην ομάδα που είναι σύγχρονη δυνάστης στο Καμπιονάτο, η νίκη με τον Αγιαξ στο Αμστερνταμ το 1996 ήταν η μεγαλύτερη γιατί ερχόταν κόντρα στη λογική με αντίπαλο την κορυφαία τότε ομάδα στον πλανήτη, αλλά αυτή η νίκη-πρόκριση έχει ξεχωριστή σημασία. Σημειολογικά γιατί φέρνει την ομάδα στους «16» του νεοσύστατου Europa League και με βατό αντίπαλο, οπότε η πιθανότητα να φτάσει στους προημιτελικούς φαντάζει πολύ πιθανή, αλλά κυρίως είναι μία τεράστια πρόκριση επειδή συμβαίνει σε μία δύσκολη στιγμή από πλευράς αποτελεσμάτων στο πρωτάθλημα.

Ο ΠΑΟ έχει πάντα και στην Ελλάδα το πάνω χέρι ακριβώς επειδή προηγείται, αλλά μία τέτοια νίκη όπως η χθεσινή τον κάνει να πιστεύει στις δυνάμεις του. Περισσότερο όμως και από την ίδια την ομάδα, που ξέρει την αληθινή της δύναμη, είναι σημαντική μία τέτοια πρόκριση γιατί δίνει στον κόσμο του τη δυνατότητα να εμπιστευτεί τους ποδοσφαιριστές και να αποβάλει το άγχος για το αν η ομάδα μπορεί. Η απάντηση που ήρθε χθες εμφατικά μέσα από την εμφάνιση και τον τρόπο που αγωνίστηκαν οι παίκτες του Νιόπλια ήταν ένα βροντερό «ναι».

Ο Παναθηναϊκός πήρε την πρόκριση, πάντως, γιατί δεν πανικοβλήθηκε μετά το γκολ του Ρίισε. Δεν άλλαξε τον τρόπο που παρατάχθηκε και δεν προσπάθησε να εκβιάσει τη ροή του αγώνα.

Ο Σισέ στην καλύτερη βραδιά του από τότε που φόρεσε την πράσινη φανέλα ήταν συγκλονιστικός, αλλά αυτός που έκανε τη μεγάλη διαφορά ήταν ο Σωτήρης Νίνης. Από τότε που τον έριξε στα βαθιά ο Βίκτορ Μουνιόθ, το ελληνικό ποδόσφαιρο περίμενε τη μέρα που ο Νίνης θα έκανε ό,τι και χθες στο «Ολίμπικο». Η βραδιά ήταν καταπληκτική και δύο δεκαετίες μετά τις νύχτες που ο Δημήτρης Σαραβάκος ξετρέλαινε τον κόσμο ο Νίνης έγινε η ποδοσφαιρική μετενσάρκωσή του. Δεν ήταν μόνο το εκπληκτικό γκολ που πέτυχε ούτε η πάσα που έβγαλε στον Σισέ, αλλά όλη η εικόνα του. Ζητούσε μπάλα, ήθελε να πάρει πρωτοβουλίες και ήταν πραγματικά απολαυστικός. Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσει κάποιος τους παίκτες του ΠΑΟ σε πολύ καλούς και απλώς καλούς, διότι δεν υστέρησε κανένας. Η εμφάνιση όλων τους ήταν τέτοια που έδωσε στον ΠΑΟ μια τεράστια πρόκριση και στους ίδιους αναμνήσεις για μια ολόκληρη ζωή!

Ελεγαν στην αρχαιότητα πως όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη. Με τη χθεσινή εμφάνιση, πάντως, ο ΠΑΟ έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει πως μπορεί και να οδηγούν και στο... Αμβούργο! Μόνο που ενδιάμεσα υπάρχουν κάποιοι σημαντικοί σταθμοί για το ελληνικό πρωτάθλημα, με πρώτον τη Νέα Σμύρνη, αφού το πανό των οπαδών έλεγε ακριβώς αυτό που κατά βάθος ζητούν όλοι οι φίλοι του «τριφυλλιού» φέτος!