Aν υπάρχει μία γαλλική λέξη για να χαρακτηρίσει τον Τζιμπρίλ Σισέ είναι «ατού». Κι όχι απλό ατού, αλλά διπλό. Πέρα από το προφανές, ότι ο Γάλλος έφτασε τα 20 τέρματα στο πρωτάθλημα –από τη δεκαετία του '90, τότε που ήταν στα ντουζένια του ο Κριστόφ Βαζέχα, είχε να δει ο ΠΑΟ τέτοιο «μυδράλιο»–, υπάρχει και κάτι άλλο που απορρέει από την πρόσκληση στην εθνική Γαλλίας: ο ΠΑΟ έχει ένα γερό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια του για μελλοντικές επαφές με σταρ εξ Εσπερίας. Το χαρτί αυτό αποδεικνύει πως είναι μύθος ότι πέφτει η μετοχή των σπουδαίων ποδοσφαιριστών σαν κοπιάζουν στο πρωτάθλημά μας.

Του Χρήστου Σωτηρακόπουλου

Δύο χρόνια στην Παιανία ο Ζιλμπέρτο Σίλβα κι εντούτοις δεν έχασε τη θέση και το περιβραχιόνιο στην εθνική Βραζιλίας. Και τώρα η πλήρης πιστοποίηση με τον Σισέ, που προσκαλείται από τον Ντομενέκ, έστω με καθυστέρηση κι εξ αντανακλάσεως (λόγω του τραυματισμού του Σαχά), στους «τρικολόρ». Υστερα από πολύ καιρό. Κοινώς, οι καλοί δεν χάνονται.

Δεν χρειαζόταν, βεβαίως, να δούμε χθες στη Νέα Σμύρνη τον Σισέ για να τον μάθουμε, όμως για κάποιους ξερόλες η εμφάνιση του «πράσινου» φορ στο ματς με τον Πανιώνιο έχει τη δική της σημασία. Υπενθύμισε ότι η εκτελεστική του δεινότητα δεν εξαντλείται σε «ετοιματζίδικα» γκολ από πέναλτι και από πάσες «πάρε-βάλε». Το υπενθύμισε με το δεύτερο γκολ που έβαλε στον Μπεθέρα.

Είναι γεγονός ότι τον δρόμο της επικράτησης για την ομάδα του Νιόπλια τον άνοιξε η... γενναιοδωρία του Καλόπουλου. Σε πραγματικό χρόνο το μάτι του απλού θεατή μπορεί να είδε πέναλτι, αλλά ο διαιτητής από τη θέση και το οπτικό πεδίο που είχε δεν δικαιολογείται. Φυσικά το ριπλέι δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία. Μπορεί αυτή η φάση να αδικεί τους «κυανέρυθρους», αλλά αν σταθούμε μόνο στο πέναλτι που κέρδισε ο Νίνης από τον Κοντοέ, αδικούμε τους «πράσινους». Διότι η απόδοση του ΠΑΟ ήταν, κακά τα ψέματα, ανώτερη των γηπεδούχων. Σε όλο το ενενηντάλεπτο.

Ο Παναθηναϊκός για μερικές ώρες βρέθηκε ακόμα και 3ος στη βαθμολογία. Αυτό μάλλον του έκανε καλό. Μαθημένος εδώ κι ενάμιση μήνα να ζει στο ρετιρέ του βαθμολογικού πίνακα, τακτοποίησε –όταν ήρθε η σειρά του να παίξει– με σοβαρότητα την εκκρεμότητά του, παίρνοντας το «διπλό» στη Νέα Σμύρνη. Για πρώτη φορά από το 1985 ο Μάρτιος βρίσκει τον Παναθηναϊκό μέσα και στους τρεις στόχους τους (τους δύο εγχώριους και τον ευρωπαϊκό) κι αυτή είναι η σημαντικότερη κατάκτηση μέχρι στιγμής για την ομάδα του «τριφυλλιού».