«Είναι φίνα τα κορίτσια και όλους τους… νικάν στα ίσια γιατί παίζουν στον Παναθηναϊκό», αναφέρει ένα από τα συνθήματα των φίλων του Παναθηναϊκού. Το μοναδικό συνολικά στην Ελλάδα (ίσως και στον κόσμο) που έχει δημιουργηθεί για γυναικεία ομάδα. Φυσικά αναφερόμαστε στην γυναικεία ομάδα βόλεϊ, μια ομάδα όνειρο, που τα τελευταία έξι χρόνια έχει καταφέρει να κατακτήσει 6 πρωταθλήματα και πέντε κύπελλα. Τα φίνα κορίτσια όλα αυτά τα χρόνια έκαναν πλάκα σε κάθε αντίπαλο, γεμίζοντας με περηφάνια τους οπαδούς του «τριφυλλιού». Ωστόσο μπορεί όπως λέει και ο λαός «πίσω από έναν πετυχημένο άνδρα, κρύβεται μια δυναμική γυναίκα», αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση ταιριάζει γάντι το «πίσω από τα φίνα κορίτσια, κρύβεται ένας απόλυτα πετυχημένος παράγοντας». Αναφερόμαστε στον Βασίλη Πιστιόλη, τον άνθρωπο που τα τελευταία οχτώ χρόνια όντας έφορος του τμήματος συνέβαλε τα μέγιστα στις επιτυχίες. Ο αγαπητός σε όλα τα κορίτσια κυρ Βασίλης, αποφάσισε να αποχωρήσει από την συγκεκριμένη θέση (όχι φυσικά και από τον σύλλογο που υπηρετεί για 23 χρόνια) και άνοιξε την καρδιά του στο leoforos.gr. Μίλησε για τους τίτλους, τις χαρές, τις πίκρες (ήταν και οι λιγότερες), ενώ αναφέρθηκε και με τα καλύτερα λόγια σε όλους όσοι τον βοήθησαν σε αυτό το ταξίδι όνειρο και περιπέτεια όπως είπε και ο ίδιος.
Κυρ Βασίλη μετά από οχτώ χρόνια γεμάτα τίτλους, τι σας έκανε να αποφασίσετε την αποχώρησή σας από την θέση του έφορου στο γυναικείο βόλεϊ;
«Κουράστηκα. Έτσι απλά. Δεν ήταν η πρώτη φορά που είπα φτάνει. Τις προηγούμενες δεν μπορούσα να το πάρω απόφαση, κάτι που τελικά έκανα τώρα. Δεν άντεχα άλλο την πίεση. Ότι έζησα αυτά τα χρόνια ήταν όνειρο και περιπέτεια μαζί. Σκέφτηκα πως θα πρέπει να γίνει ανανέωση, επαναλαμβάνω πως κουράστηκα, δεν είχα άλλες δυνάμεις».
Τι σας μένει από αυτό το ταξίδι;
«Όπως ανέφερα ήταν ένα ταξίδι γεμάτο όνειρα και περιπέτειες. Η δική μου χαρά κρατούσε λίγο. Όταν τελείωνε ένα παιχνίδι και κατακτούσαμε κάποιο τίτλο, αμέσως ξεκινούσε ο προβληματισμός και η δουλειά για την επόμενη χρονιά. Μου έμεινε επίσης η ικανοποίηση ότι πετυχαίναμε τους στόχους και προσφέραμε στον Παναθηναϊκό αυτό που ήθελε από εμάς, τίτλους».
«Δεν καταλαβαίνω τις αποδοκιμασίες που υπήρξαν»
Αυτά είναι τα θετικά. Όσον αφορά τα αρνητικά;
«Το χειρότερο όλα αυτά τα χρόνια, ήταν οι αποδοκιμασίες που ακούστηκαν στον προπέρσινο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στην Λεωφόρο. Πραγματικά εκεί έλεγα πως στον κόσμο υπάρχει μεγάλη αχαριστία. Φυσικά και δέχομαι την καλόπιστη κριτική, αλλά όταν υπάρχουν σε ματς με τον Ολυμπιακό αποδοκιμασίες από φίλους του Παναθηναϊκού, πραγματικά αυτό δεν μπορώ να το κατανοήσω. Η απόφαση της ΕΟΠΕ ήταν να μην μπει κανένας με εισιτήριο στο γήπεδο, παρά μόνο με προσκλήσεις. Προσωπικά κατάφερα να πάρω άδεια για 400 εισιτήρια, μπήκαν περισσότεροι και όμως υπήρξαν κάποιοι που αποδοκίμασαν».
«Το πρωτάθλημα του 2008 μόνο σε ταινίες»
Από τους έντεκα τίτλους σε αυτά τα χρόνια, ποιος είναι αυτός που σας μένει περισσότερο;
«Ήταν το πρωτάθλημα που κατακτήσαμε το 2008. Από την αρχή της χρονιάς, είχαν φύγει πέντε βασικές παίκτριες (Νίκη και Μαρία Γκαραγκούνη, Γιάννα Σιμάνκοβα, Σόνια Μποροβίντσεκ και Χαρά Σάκκουλα) και μέσα σε ένα καλοκαίρι καταφέραμε να δημιουργήσουμε μια νέα ομάδα. Αρχικά όλοι μας είχαν για τρίτους, ωστόσο καταφέραμε να πάρουμε πρώτα το Κύπελλο στην Ιεράπετρα και να ανατρέψουμε όλα τα προγνωστικά στο πρωτάθλημα, καθώς παρότι χάναμε με 2-0 νίκες, μπορέσαμε να κάνουμε την απόλυτη ανατροπή και να κατακτήσουμε το νταμπλ. Πραγματικά αυτά που κάναμε εκείνη την χρονιά, γίνονται μόνο σε ταινίες. Καταφέραμε να πάρουμε ένα νταμπλ, που πραγματικά δεν το περίμενε κανείς. Από εκείνη την χρονιά δεν ξεχνάω (όπως και τις υπόλοιπες φυσικά) τα ξενύχτια και τις ατέλειωτες ώρες στα νοσοκομεία για τα κορίτσια. Ωστόσο στο τέλος όλα πήγαν τέλεια».
Πως καταφέρατε όλοι να διατηρήσετε την ομάδα στην κορυφή για τόσα χρόνια;
«Αυτή η ομάδα ήταν πραγματικά πρότυπο ομάδας. Αυτό έφερε τις επιτυχίες που μπορώ να πω πως ήρθαν και αβίαστα. Δεν υπήρξε κανένα απολύτως πρόβλημα, όλοι ήμασταν συντεταγμένοι σε έναν σκοπό που ήταν οι κατακτήσεις τίτλων. Πραγματικά ήταν μια ομάδα όνειρο, όπως σωστά είχατε γράψει πολλές φορές και εσείς οι δημοσιογράφοι».
Άγχος για το ότι ήταν το μοναδικό τμήμα του Ερασιτέχνη που έδινε τίτλους υπήρξε;
«Αρχικά όσον αφορά τους τίτλους, αυτό θεωρήθηκε σαν καθήκον. Έκανε τα πράγματα δυσκολότερα, καθώς υπήρξαν στιγμές που σε εξόντωνε το άγχος. Έδινες ότι είχες μόνο για την ομάδα. Δεν είχες οικογένεια, δεν είχες φίλους, δεν είχες τίποτα. Ωστόσο όλα αυτά τα ξεχνούσαμε στο τέλος που πάντα ήταν το καλύτερο δυνατό».
Βοήθεια από τον Ερασιτέχνη όλο αυτό το διάστημα υπήρξε;
«Αρχικά θέλω να πω πως για την ομάδα αυτή υπήρξε αναγνώριση από όλα τα μέρη της Ελλάδας, κάτι που φαινόταν από τα μηνύματα ευγνωμοσύνης που μας έστελναν. Όσον αφορά τον Ερασιτέχνη, συμμετείχε και αυτός στον βαθμό που μπορούσε. Δεν δημιούργησε κάποιο πρόβλημα η ομάδα γιατί ήταν αυτόνομη. Όταν αναλάβαμε σκεφτήκαμε πως δεν μπορούσε να επιβιώσει μια τέτοια ομάδα αν ασχολούμασταν καθαρά ερασιτεχνικά. Έπρεπε να δουλέψουμε επαγγελματικά. Ήρθαν άνθρωποι που γνώριζαν το αντικείμενο τους και δούλεψαν φέρνοντας τα ανάλογα αποτελέσματα, ο καθένας στον τομέα του».
«Τεράστια η βοήθεια της οικογένειας»
Σε αυτή την… χρυσή οχταετία για το τμήμα, ποιοι ήταν οι άνθρωποι που σας βοήθησαν περισσότερο;
«Πρώτα από όλα η οικογένεια (αναφέρεται στους Γιαννακόπουλους). Εγώ ευτύχησα να έχω αποδείξει ότι αγαπάω τον Παναθηναϊκό, κάτι που εκτίμησε η οικογένεια και με βοήθησε οικονομικά. Ο Θανάσης είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Δεν σου αφήνει περιθώρια για να μην κερδίσεις. Ως γνήσιος Σπαρτιάτης αυτό που λέει πάντα είναι το “ή ταν ή επί τας”. Έχει κλάψει πολλές φορές για τον Παναθηναϊκό και πραγματικά δεν μπορείς να μην κάνεις τα πάντα για να κερδίσεις γι’ αυτόν. Είναι ένας άνθρωπος μοναδικός, ξυπνάει και κοιμάται με την σκέψη του στον Παναθηναϊκό. Και αυτά τα λέω τώρα που έφυγα για να μην πει κανείς πως το κάνω για να δώσει και πάλι λεφτά στο τμήμα. Αφιέρωσα οχτώ χρόνια στον Παναθηναϊκό και σε μεγάλο βαθμό το έκανα για χάρη αυτών των δύο ανθρώπων».
Εκτός από τους αδερφούς Γιαννακόπουλους, ποιοι άλλοι σας βοήθησαν αυτό το διάστημα;
«Υπήρξαν και άλλοι που στάθηκαν δίπλα μου και φυσικά δίπλα στην ομάδα. Αυτοί είναι οι Ανδρέας Χόνδρος, Λεωνίδας Ευγενίδης, Μιχάλης Καλληγεωργίου και ο Αλέξανδρος Έλληνας. Εκτός από αυτούς που ανέφερα, υπήρξαν και άλλοι που βοήθησαν όσο μπορούσαν και τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου».
Αν έπρεπε να βάλετε έναν τίτλο για τα οχτώ αυτά χρόνια, ποιος θα ήταν;
«Όπως είπα και πριν. Ήταν ένα όνειρο και μία περιπέτεια. Μπήκα σε ένα άθλημα που δεν ήξερα καθόλου, έχοντας στο μυαλό μου το πώς θα κατακτήσουμε τίτλους. Καταφέραμε να κατακτήσουμε πολλούς και αυτό με κάνει απίστευτα χαρούμενο».
«Απωθημένο η Ευρώπη»
Υπάρχει κάποιο απωθημένο που σας έχει μείνει αυτά τα χρόνια;
«Η αλήθεια είναι πως ήθελα περισσότερες συμμετοχές σε Ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Καταφέραμε μία φορά να φτάσουμε στον τελικό κάτι απίστευτο για τα ελληνικά δεδομένα. Απλά θα μπορούσαμε να τα πάμε καλύτερα όσον αφορά την διάρκεια».
Πιστεύετε ότι η ομάδα θα συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό;
«Μακάρι να υπάρξει κάποιος με όραμα να αναλάβει την ομάδα και να πετύχει το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη, αλλά και να συνεχίσει να κρατά την ομάδα στην κορυφή και στην Ελλάδα. Πιστεύω πως αυτή η ομάδα θα συνεχίσει να βρίσκεται στην κορυφή, εκεί που της αξίζει να είναι και για να τα καταφέρει θα πρέπει να υπάρξει νέος ενθουσιασμός και όραμα και φυσικά να διασφαλιστούν τα χρήματα που λένε πως υπάρχουν. Αν γίνει αυτό τότε ναι θα συνεχίσει να πρωταγωνιστεί».
Όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπήρξαν προβλήματα στην ομάδα;
«Φυσικά και υπήρξαν εντάσεις, όπως άλλωστε και σε όλες τις οικογένειες, αλλά τα προβλήματα λυνόντουσαν αμέσως. Στον αθλητισμό δεν υπάρχουν πολλά μυστικά. Σε εμάς είναι πως όλοι ήμασταν μια δεμένη οικογένεια. Συνολικά πάντως ο Παναθηναϊκός είχε ξεφύγει από τα ελληνικά στάνταρ. Ήμασταν η πρώτη ομάδα που είχε ξεχωριστή συμφωνία με την τηλεόραση. Σε αυτό εκτός από τον κόσμο φυσικά, συμβάλατε και εσείς οι δημοσιογράφοι και σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. Γράφατε πάντα καλά λόγια και προβάλατε την ομάδα σε μεγάλο βαθμό».
Υπάρχει κάποια στιγμή που να έχετε μετανιώσει για όσα κάνατε για τον Παναθηναϊκό;
«Υπήρχαν άνθρωποι στον Παναθηναϊκό που δεν κατανοούσαν τις δυσκολίες της δουλειάς που γινόταν σε αυτό το τμήμα. Προς απογοήτευσή μου, κάποιοι μου έλεγαν ότι, ότι και να κάνω δεν είναι αρκετό. Και να το έλεγα άνθρωποι αντίπαλων συλλόγων δεν θα με πείραζε. Αλλά το έκαναν άνθρωποι μέσα στον σύλλογο»!
Μια που το αναφέρετε. Όταν είπατε πως θα φύγετε, υπήρξε κάποια αντίδραση;
«Καμία απολύτως και αυτό η αλήθεια είναι πως με πείραξε».
«Νίκη και Ρούξι κάτι το ξεχωριστό»
Από τις παίκτριες που είχατε στην ομάδα, ποια ή ποιες ξεχωρίσατε τόσο σε αξία, όσο και σε προσωπικότητα;
«Δύο ήταν για εμένα οι προσωπικότητες που συνδύασαν φυσικά και την αξία. Αρχικά η Νίκη (Γκαραγκούνη) η οποία στα χρόνια που ήταν αρχηγός έβαζε την ομάδα πάνω από τον εαυτό της και φυσικά η Ρούξι (Ντουμιτρέσκου). Όλες όμως και η Ξανθή (Μυλωνά), η Φίφη (Σαπαρέφσκα), Φένια (Παπαγεωργίου), Νικολέτα (Κουτουξίδου) και συνολικά όλες οι ελληνίδες που ήταν στην ομάδα, μαζί και με τις ξένες, είχαν την δική τους ξεχωριστή προσωπικότητα, ωστόσο η Νίκη με την Ρούξι ήταν κάτι το ξεχωριστό. Κατάφερναν να κρατούν τις ισορροπίες στα αποδυτήρια, κάτι πολύ σημαντικό».
Ας πάμε σε ένα άλλο θέμα. Αυτό του Ερασιτέχνη. Υπάρχει ελπίδα;
«Αν όλοι αυτοί που λίγο ή πολύ βοήθησαν λείψουνε στο μέλλον, δυστυχώς ο Ερασιτέχνης δεν μπορεί να επιβιώσει στο σημείο που τον θέλει ο κόσμος. Πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια για να τα καταφέρει».
Τι φταίει για τα τόσο μεγάλα χρέη;
«Υπήρξαν κάποιοι που έλεγαν πως θα βοηθήσουν και δεν το έκαναν. Το καλύτερο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πρώτα να διασφαλίζεις τα χρήματα και μετά να τα ξοδεύεις».
«Γνώση, δουλειά, σεμνότητα»
Τελικά τα μυστικά της επιτυχίας ποια ήταν;
«Το τρίπτυχο της επιτυχίας ήταν η γνώση, η δουλειά και η σεμνότητα. Με αυτά τα τρία καταφέραμε όσα καταφέραμε».
Θα αναφέρω κάποια ονόματα και θα απαντήσετε με το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό
Θανάσης Γιαννακόπουλος: «Είναι ο Παναθηναϊκός»
Παύλος Γιαννακόπουλος: «Ο πατριάρχης του ΠΑΟ».
Νίκος Καρακώστας: «Η μάνα του λόχου»
Ρούξι Ντουμιτρέσκου: «Αρχηγός, προσφορά»
Νίκη Γκαραγκούνη: «Ηγέτης»
Ξανθή Μυλωνά: «Το πουλέν μου. Έχασα όλα τα στοιχήματα από αυτήν».
Ελένη Φραγκιαδάκη: «Η αύρα της ομάδας»
Φένια Παπαγεωργίου: «Στρατιώτης»
Φίφη Σαπαρέφσκα: «Προσωπικότητα, παλικάρι»
Ελευθερία Χατζηνίκου: «Ηρεμία σωφροσύνη»
Νικολέτα Κουτουξίδου: «Επαγγελματίας».
Μαρία Χατζηνικολάου: «Προσαρμόστηκε αμέσως»
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Καρακώστα»
Ποιον άνθρωπο της ομάδας εκτός διοίκησης δεν πρόκειται να ξεχάσετε ποτέ;
«Ο άνθρωπος που θα θυμάμαι πάντα και που δυστυχώς δεν είναι πλέον μαζί μας, είναι ο Νίκος Καρακώστας. Ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος που αγαπούσε όσο λίγοι την ομάδα. Η βοήθεια του ήταν απίστευτη και όχι μόνο εγώ, αλλά και πολλοί άλλοι που τον έχουν γνωρίσει, δεν πρόκειται να τον ξεχάσουμε. Ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται και να βλέπει πάντα τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό να κερδίζει τίτλους».
«Όλο αυτό το δικαιούται ο Θανάσης»
Τώρα που αυτό το υπέροχο ταξίδι έφτασε στο τέλος του, που θα θέλατε να αφιερώσετε όλους αυτούς τους τίτλους;
«Όλο αυτό το πράγμα δεν μπορεί να το δικαιούται κανείς άλλος από τον Θανάση (Γιαννακόπουλο), που με βοήθησε να πετύχουμε όσα πετύχαμε. Και αυτό το λέω τώρα που σταμάτησα για να μην βγει κάποιος και πει πως το λέω για να εξασφαλίσω περισσότερα λεφτά για το τμήμα. Πραγματικά η βοήθεια του Θανάση ήταν μοναδική».
Συντάκτης: Φώτης Καρακούσης
apo leoforos.gr
Τετ 17 Αυγ 2016, 15:22 από YIANNIS090807
