superbasket.gr 
Μίδας του μπάσκετ ή απλά ένας εξαιρετικά ταλαντούχος παίκτης, που όπως και ο αείμνηστος ξάδερφός του, Ντράζεν Πέτροβιτς, δεν άντεχε την ήττα; Ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα (η γιαγιά του οποίου με τον παππού του "Μότσαρτ" ήταν αδέλφια!) έκρινε ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να "εγκαταλείψει" στα 34 χρόνια του, αυτό που αγάπησε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο... Το μπάσκετ. Και η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε να δώσει την τελευταία του παράσταση με τη φανέλα της Ρόμα ανήμερα της θλιβερής επετείου του αδόκητου χαμού του Ντράζεν Πέτροβιτς!
Το Superbasket.gr τιμά τον μεγάλο μπασκετμπολίστα και κάνει ένα φλας μπακ στην ζωή του και την φορτωμένη με τίτλους και διακρίσεις καριέρα του.
Γεννημένος μπασκετμπολίστας!
Ο "Μπόντι" γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου του 1973 στο Ζρένιανιν με αποκλειστικό προορισμό -όπως ο ίδιος έχει δηλώσει- να γίνει μπασκετμπολίστας! Η οικογένειά του δεν ήταν ιδιαίτερα εύπορη. Για την ακρίβεια και οι δύο του γονείς, ο πατέρας του Βάσο και η μητέρα του, Μίλκα, εργάζονταν σε εργοστάσιων χαλιών. Φρόντισαν, ωστόσο, να μην λείψει τίποτε σε εκείνον και τον κατά 9 χρόνια μεγαλύτερό του αδελφό. Η αγάπη για τον αθλητισμό και την πορτοκαλί μπάλα έχει καθαρά ρίζες οικογενειακές... Μπορεί ο πατέρας του και ο αδελφός του να μην υπήρξαν σπουδαίοι αθλητές, όμως, αγαπούσαν τα σπορ και μύησαν στα μυστικά τους και τον μικρό Ντέκι. Εκείνος, όμως, που τον έκανε να αγαπήσει παράφορα την "σπυριάρα", ήταν ο Ντράζεν Πέτροβιτς. Τον παρακολούθησε σε ένα ματς από την εξέδρα να κάνει τα μαγικά του και έκτοτε έγινε το απόλυτο πρότυπό του. Μάλιστα, με μια... ξεφτισμένη μπάλα, σπαταλούσε ώρες ατέλειωτες στις παιδικές χαρές, προσπαθώντας να τον μιμηθεί!
Πριν καν κλείσει τα 17 του χρόνια, ο "μπόντι" τραβά την προσοχή του θρυλικού, Κρέσιμιρ Τσόσιτς, ο οποίος τον πείθει να μετακομίσει στο Ζαντάρ. Η οικογένειά του δεν προβάλει καμία αντίσταση, παρά το γεγονός ότι αυτός δεν ήταν ο συνηθισμένος δρόμος που ακολουθούσαν τα μεγάλα ταλέντα (επέλεγαν κυρίως ως προορισμό το Βελιγράδι, και τις Παρτιζάν ή Ερυθρό Αστέρα). Εκεί δεν αργεί να προσαρμοστεί. Αντίθετα, με σκληρή δουλειά κερδίζει άμεσα την εμπιστοσύνη του τότε προπονητή του, Σλάβκο Τρνινιτς και αποκτά μια μόνιμη θέση στην ανδρική ομάδα.
Δεν θα μπορέσει, όμως, να μείνει για πολύ... Τα τύμπανα του εμφυλίου πολέμου έχουν ήδη αρχίσει να ηχούν και για έναν Σέρβο, έστω κι αν όπως ο ίδιος έχει κατ' επανάληψη τονίσει ότι δεν του δημιούργησε κανείς ιδιαίτερο πρόβλημα, η παραμονή στην Δαλματία δεν είναι και ότι καλύτερο. "Δεν μπορούσα να καταλάβω τον πόλεμο. Υπήρχαν πολλοί λόγοι για να ξεσπάσει εμφύλιος. Λόγοι πολιτικοί, λόγοι θρησκευτικοί, λόγοι εξωγενείς ίσως. Σαράντα χρόνια ζούσαμε όλοι μαζί. Κάποιοι, όμως, θεώρησαν ότι άρχισαν να ζουν δύσκολα και ότι υπεύθυνοι ήταν άλλοι".
Την περίοδο εκείνη ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα θα επιλέξει, όπως τα περισσότερα ταλέντα της εποχής (αλλά και πολλοί απλοί άνθρωποι) τον δρόμο της ξενιτιάς. Με μια διαφορά, όμως... Δεν θα αρνηθεί ποτέ την Εθνικότητά του. Όχι, βέβαια, ότι δεν του έγινε πρόταση... Το 1991 ο τότε αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού, Γιώργος Σαλονίκης, παραθέτει γεύμα στους Ντέγιαν Μποντιρόγκα και Ντράγκαν Τάρλατς και τους προτείνει να ελληνοποιηθούν. Ο δεύτερος δέχθηκε. Ο πρώτος αρνήθηκε ευγενικά... Ανάλογη προσφορά είχε και από την ΑΕΚ. "Ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου καινα ανταποκριθώ στην πρόκληση που μου έβαζε ο Τάνιεβιτς, να γίνω δηλαδή ο νεότερος ξένος παίκτης στην ιστορία του ιταλικού μπάσκετ, μόλις 18 ετών. Επιπλέον, δεν ένιωθα ότι το έσκαγα από την χώρα μου. Ίσα ίσα ένιωθα ότι την βοηθώ και την προβάλω στο εξωτερικό. Το μυαλό μου ήταν πίσω...".
Ο εμφύλιος, πάντως, θα αφήσει σε όλους πληγές, πληγές που με μία οργάνωση φιλανθρωπικού χαρακτήρα που "έστησαν" οι Ντίβατς, Πάσπαλι, Τζόρτζεβιτς, Ντανίλοβιτς, Σάβιτς και Ρέμπρατσα προσπάθησαν να εξαλείψουν. "Τα παιδιά του πολέμου είμαστε αλλιώτικα. Ξέρουμε να εκτιμούμε, να αξιολογούμε καλύτερα από εκείνους που απολαμβάνουν μια πιο ευχάριστή και καλύτερη ζωή", σχολίασε σχετικά.
Ο Μπόντι ανοίγει τα φτερά του και κατακτά την κορυφή της Ευρώπης!
Από τις ακτές της Δαλματίας ο Μποντίρογκα μετακομίζει στην Τριέστη και καταφέρνει να μαγνητίσει τα βλέμματα της Ευρώπης. Με 21.3 πόντους μέσω όρο σε συνολικά 30 παιχνίδια μόνο αδιάφορος δεν μπορεί να περάσει, ενώ επιπλέον οδηγεί την ομάδα του μέχρι τα πλέι οφ, όπου και αποκλείεται από την πιο έμπειρη Καντού. Και η επόμενη σεζόν θα τον βρει στην Τριέστη, την οποία οδηγεί ακόμη πιο μακριά... μέχρι τα ημιτελικά του Ιταλικού πρωταθλήματος. Επίσης, φτάνουν μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, όπου, όμως, υποκύπτει στην ανωτερότητα του ΠΑΟΚ. Η Τριέστη έχασε, όμως, ο "Ντέκι" είχε ήδη κερδίσει την αναγνώριση, για αυτό και οι καλές ομάδες χτύπησαν άμεσα την πόρτα του.
Παρέα με τους Τάνιεβιτς, Φούτσκα και Ντε Πολ μετακομίζουν στην Στεφανέλ Μιλάνο, δουλεύουν σε πρότυπα ΝΒΑ και φτάνουν στον τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, όπου, όμως, "πέφτουν" στο τείχος της Άλμα Βερολίνου του Σβέτισλαβ Πέσις. Τα πράγματα, ωστόσο, δεν πάνε καλά ούτε στο εγχώριο πρωτάθλημα, καθώς η Ολίμπια χάνει τον τίτλο στον τελικό από την Βίρτους Μπολόνια με 3-2. Για τον Μποντίρογκα, πάντως, η χρονιά δεν θα κλείσει χωρίς τίτλο, καθώς στέφεται με την Εθνική ομάδα της χώρας του πρωταθλητής Ευρώπης!
Οι προτάσεις για μια θέση στον μαγικό του κόσμο του ΝΒΑ πέφτουν βροχή, όμως, εκείνος αρνείται πεισματικά να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι. Και τελικά δεν θα το κάνει ποτέ, παρά το γεγονός ότι το καλοκαίρι του 1995 είχε επιλεχθεί από τους Σακραμέντο Κινγκς στο Νο51 του ντραφτ. Μένει στην Μιλάνο και αναζητά για μια κούπα. Τελικά κατακτά το Κύπελλο Ιταλίας, όμως, και πάλι χάνει στον τελικό το Κόρατς. Αντίπαλος της Στεφανέλ εκείνη την χρονιά ήταν η Εφές Πίλσεν. Στο τέλος, όμως, δικαιώνεται και με καταπληκτικές εμφανίσεις χαρίζει στην ομάδα του Μιλάνο το ιταλικό πρωτάθλημα.
Το πλήρωμα του χρόνου είχε φτάσει για τον "Ντέκι" ο οποίος αποφάσισε να κάνει το επόμενο βήμα, επιλέγοντας ως προορισμό την Μαδρίτη και την βασίλισσα Ρεάλ. Έκτοτε δεν θα του... ξεφύγουν πολλοί τίτλοι. Άλλωστε, με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο αποτελούσαν "αχτύπητο" δίδυμο. Υπό τις οδηγίες του Ζοτς, θα απολαύσει για πρώτη φορά σε συλλογικό επίπεδο την θέα από την κορυφή της Ευρώπης. Η επόμενη σεζόν (1996-97), όμως, δεν θα στεφθεί από ανάλογη επιτυχία. Ο Ζέλικό Ομπράντοβιτς έχει αποχωρήσει και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Μπόντι δεν καταφέρνει να κατακτήσει τίτλο.
"Για πάντα παναθηναϊκός.."!
Το καλοκαίρι του 1998, οπότε έχει αναδειχθεί παγκόσμιος πρωταθλητής και MVP του τελικού μέσα στην Αθήνα, οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι τον πείθουν (όχι με ιδίαιτερη δυσκολία) να έρθει στην Ελλάδα για να ντυθεί στα πράσινα, μια κίνηση που αποδείχθηκε ζωής, αν κρίνουμε από την βαθιά αγάπη που τρέφει ακόμη και σήμερα για τον Παναθηναϊκό. Και ο Ντέκι δεν έρχεται με... άδεια χέρια. Μετά από 14 χρόνια "ανομβρίας" ο Μποντίρογκα βοηθά τους "πράσινους" να κατακτήσει το πρωτάθλημα Ελλάδος. Στην Ευρώπη η πορεία της ομάδας δεν ήταν καλή, για την ώρα, όμως, άπαντες είναι ικανοποιημένοι με τον εγχώριο τίτλο.
Οι Λευτέρης Σούμποτιτς και Ντίνο Ράτζα φεύγουν, οι Ζέλικο Ομπράντοβιτς και Ζέλικο Ρέμπρατσα έρχονται και μαζί με τον... αμετακίνητο Μποντίρογκα ανεβάζουν τον Παναθηναϊκό σε άλλο επίπεδο, κατακτώντας πρωτάθλημα Ευρώπης και Ελλάδος. Η συνέχεια της ιστορία της... πράσινης παρέας είναι λίγο πολύ γνωστή. Συνολικός απολογισμός 3 πρωταθλήματα Ελλάδος και 2 Ευρωπαϊκά.
Μια αγάπη δεν τελειώνει με έναν χωρισμό...
Μετά από τέσσερα χρόνια κοινού βίου, οι δρόμοι του Ντέγιαν Μποντιρόγκα και του Παναθηναϊκού χωρίζουν. Η διοίκηση των πρασίνων καταθέτει πρόταση (ισόποση με της προηγούμενης χρονιάς) ύψους 2 εκατομμυρίων δολαρίων, ωστόσο, την συγκεκριμένη χρονιά οι κρατήσεις από την εφορία είναι κατά 23% μεγαλύτερες. Εκείνος απογοητεύεται γιατί θεωρεί ότι δεν εκτιμάται η προσφορά του στην ομάδα, κάτι που αισθανόταν και πριν την συνάντηση με τους Γιαννακόπουλους, για τον απλούστατο λόγο ότι τους πήρε 51 μέρες για να του καταθέσουν συγκεκριμένη πρόταση! "Ίσως να είναι καλύτερα έτσι. Η ζωή συνεχίζεται", θα σχολιάσει ο Ντέκι, ο οποίος συγκινείται από τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού που έχουν στηθεί με πανό έξω από το σπίτι του στην Κηφισιά, αλλά δεν πείθεται να μείνει...
Τετ 17 Αυγ 2016, 15:22 από YIANNIS090807
