Λογικά θα πρέπει να πούμε πάλι καλά στον Παναθηναϊκό. Πάλι καλά δηλαδή που δεν έχασε παρ’ ότι έπαιζε με δέκα παίκτες από την αρχή σχεδόν του αγώνα. Το χειρότερο όμως είναι, ότι πραγματικά θα το πούμε. Δεν αντέχει ο Παναθηναϊκός έτσι όπως είναι δομημένος, να κοιτάξει έστω και μια φορά την αλήθεια και να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του με βάση το ρόλο και το πόστο του.

Αυτό πια, πάει τελείωσε. Καθιερώθηκε από πάνω μέχρι κάτω. Έτσι πια μιλάμε στον Παναθηναϊκό και έτσι αντιμετωπίζουμε την κατάσταση και τα γεγονότα.

Κι αν μας βγουν.. μας βγήκαν. Αν δεν μας βγουν, κάτι θα βρεθεί. Αλλά όχι επί της ουσίας. Αλλά επί της… δικαιολογίας.

Το ίδιο έγινε και στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο. Και δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη σκέψη για να το διαπιστώσεις. Φρόντισε ο ίδιος ο Φερέϊρα, δευτερόλεπτα μετά την λήξη, να δώσει τον τόνο και την εξήγηση.

Είχαμε προετοιμαστεί… να κερδίσουμε. Αν μέναμε με ένδεκα παίκτες… θα κερδίζαμε. Είχαμε τις περισσότερες ευκαιρίες για γκολ (. Και κερασάκι στην τούρτα, οι διαιτητές αρχίζουν να μην μας παίζουν καλά.

Αυτά.
Τίποτε άλλο, για το αν για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να είμαστε πιο γρήγοροι για παράδειγμα, αν αντιδράσαμε σωστά στην ατυχία να μείνουμε με δέκα παίκτες, αν είχαμε πλάνο και ποιο μετά την αποβολή, αν μαρκάραμε σωστά, αν αναπτυσσόμασταν σωστά, αν κάλυπταν τα χαφ την άμυνα, αν… αν… αν... προφανώς είναι λεπτομέρειες που δεν χρειάζεται να αναφερθούμε.

Κι αν κάποιος προσπαθήσει να μιλήσει ποδοσφαιρικά και αν μη τι άλλο να… αναρωτηθεί γι’ αυτά, στέλνουμε δύο sms του λέμε… «ξέρουμε ποιος είσαι και τίνος είσαι» ή «σου άρεσε καλύτερα παλιά με… Ενακαρίρε και Ραγκουέλ» και καθαρίζουμε.

Έτσι αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα πια στον Παναθηναϊκό και ακόμα δεν έχουμε καταλάβει, πως ποδοσφαιρικά αυτό, είναι χειρότερο ακόμα και από την χρησιμοποίηση του Σείταρίδη.

Και για να πούμε και δυο λόγια για το παιχνίδι.

Αυτό το ανέκδοτο με τον Σεϊταρίδη, κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει. Αν μπορέσει κάποια στιγμή να μας εξηγήσει ο Φερέϊρα, τι έμπνευση του ήρθε ξαφνικά, να χρησιμοποιήσει ένα παίκτη που πριν ένα μήνα του είπε βρες ομάδα, που έχει ΕΦΤΑ ΜΗΝΕΣ να ξαναπαίξει σαν βασικός και που όποτε παίζει στο ημίχρονο… νοιώθει ενοχλήσεις και αποχωρεί, θα ήταν καλό. Δεν ξέρω κιόλας αν τον ρώτησε και κανένας σχετικά στην συνέντευξη τύπου, παρά τον κίνδυνο όποιος επιχειρήσει να ρωτήσει τέτοια πράγματα, να τον… περιμένουν «επιτροπές αποχαιρετισμού» σε καμιά γωνία του γηπέδου του Περιστερίου.

Παρ’ όλα αυτά κι επειδή αν μη τι άλλο εδώ δεν κινδυνεύω παρά μόνο από κάνα-δυο sms που θα μου λένε είσαι έτσι και είσαι αλλιώς, θα το αποτολμήσω να… αναρωτηθώ.
Άλλος λόγος, εκτός από την πρόσφατη συνέντευξη Αντωνίου που αναφέρθηκε στην χρησιμότητα της συγκεκριμένης μεταγραφής και έπρεπε να… δικαιωθεί, υπήρχε για την χρησιμοποίηση του Σεϊταρίδη;

Προσωπικά εκτός απ’ αυτόν, ο μοναδικός λόγος χρησιμοποίησης του Σεϊταρίδη, θα μπορούσε να είναι η… προστασία του Καντέ. Δηλαδή τον βάλαμε επειδή αν γινόταν αυτό, προφανώς ο Δώνης και όπως κάθε προπονητής που απλά δεν είναι ηλίθιος, θα πήγαινε όλο το παιχνίδι της ομάδας του πάνω στον Γιούρκα, επομένως δεν θα είχε πολλή δουλειά ο Καντέ τον οποίον πιθανώς φοβόμασταν σαν αριστερό μπακ.

Αν αυτή… η διεστραμμένη εξήγηση έχει βάση, τέλος πάντων, ας το καταπιούμε.

Αλλά αν πάντως, η εξήγηση είναι το ντεφορμάρισμα του Βύντρα ή το λάθος που έκανε στο παιχνίδι με τα Γιάννινα, τότε φυσιολογικά οι μισοί απ’ όσους έπαιζαν σήμερα δεν θα έπρεπε να παίζουν και οι οχτώ από τους έντεκα που έπαιξαν επίσης σήμερα, δεν θα πρέπει να παίξουν στο επόμενο παιχνίδι.

Εκτός κι αν στον Παναθηναϊκό, τα λάθη τα πληρώνουν μόνο συγκεκριμένοι παίκτες και κάποιοι άλλοι επιτρέπεται να… βολτάρουν ανενόχλητοι στο γήπεδο και να πουλάνε χωρίς πίεση τις εννιά στις δέκα μπαλιές χωρίς αυτό να τους κοστίζει τίποτε.

Παρ’ όλα αυτά, ακόμα κι έτσι να είναι και το κριτήριο να ήταν το ντεφορμάρισμα και το λάθος.

Αν είναι έτσι, τότε ο Κλέϊτον τι ακριβώς… πλήρως και ξαφνικά βρέθηκε εκτός ενδεκάδας. Και να προλάβω εδώ μερικούς. Την άποψή μου για τον Κλέιτον δεν την αλλάζω. Δεν κάνει το παιδί για τον Παναθηναϊκό.

Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω, πως επιμένουμε στην χρησιμοποίησή του ντε και καλά όταν δείχνει να μην μπορεί να βγάλει εικοσάλεπτο και όταν κάποια στιγμή κάνει το καλύτερό του παιχνίδι απ’ όταν ήρθε στον Παναθηναϊκό, αφ’ ενός μεν γίνεται αλλαγή κατ’ ευθείαν στο συγκεκριμένο παιχνίδι και αφ’ ετέρου χάνει την θέση του στο αμέσως επόμενο παιχνίδι;

Δηλαδή μόλις έκανε ένα καλό παιχνίδι, αμέσως τον… τιμωρήσαμε;

Από κει και πέρα. Μάθαμε τόσα χρόνια, πως όταν μια ομάδα μένει με δέκα παίκτες, συνήθως ενισχύει το κάντρο της και ανεβάζει την ταχύτητα και το μαρκάρισμα στον χώρο αυτό. Κι όμως. Στον Παναθηναϊκό όχι απλά επιμένουμε να παίζουμε 4-3-3 στην ουσία χωρίς αμυντικό χαφ, αλλά έγινε αλλαγή με το μείναμε με δέκα παίκτες και ο μοναδικός που θα μπορούσε να τρέξει και να μαρκάρει στον χώρο αυτό. Το ότι οι παίκτες του Ατρόμητου, άλλαζαν πάσες σαν σε… ποδοτένις μέχρι την γραμμή της περιοχής του Παναθηναϊκού, προφανώς και… δεν έχει καμιά σημασία. Άλλωστε είπαμε. Αυτά είναι λεπτομέρειες, που στον Παναθηναϊκό… δεν υπάρχει λόγος να κουβεντιάζουμε.

Και με την ευκαιρία, εκείνος ο… Βιτόλο τι απέγινε; Ποια… ανώτερη δύναμη, ποιο… πνεύμα πλανάται πάνω από την Παιανία και… επιβάλλει, όποιος σ’ αυτή την ομάδα μπορεί να παίξει νορμάλ την θέση του αμυντικού χαφ να μένει μόνιμα στον πάγκο και να… απαγορεύεται δια ροπάλου να μπει στην ενδεκάδα, ακόμα και όταν το ίδιο το παιχνίδι σου… ουρλιάζει με την αποβολή του Καρνέζη, ότι… αδερφέ, θες; Κέντρο που να βγάζει μάτια και να πολεμάει, ρίξε και τον Βιτόλο μέσα ή όποιος τέλος πάντων έχεις που να μπορεί να τρέξει, να μαρκάρει και να κρατήσει το παιχνίδι;

Τέλος πάντων. Θα μπορούσαμε και γι’ αυτό το παιχνίδι να μιλάμε με τις ώρες. Η ουσία είναι μία. Πως τελικά και με όλα αυτά που κάναμε, με όλες τις εμπνεύσεις μας και έτσι όπως ξεκίνησε με την αναποδιά της αποβολής το παιχνίδι, πάλι καλά που πήραμε και την ισοπαλία. Όμως θα πω εδώ ακριβώς το ίδιο που είπα και μετά τις νίκες με Κέρκυρα και Γιάννινα.

Μην επαναπαύεστε εκεί στην Παιανία σ’ αυτό. Μην χρησιμοποιείτε το τελικό αποτέλεσμα μόνο και μόνο σαν άλλοθι ή για να μην δείτε τα λάθη και τις αδυναμίες. Δεν θα την βγάζουμε συνέχεια έτσι… καθαρή. Κάποια στιγμή θα το πληρώσουμε και θα το πληρώσουμε με τέτοιο τρόπο που η ζημιά θα είναι… μη αναστρέψιμη. Όπως ακριβώς δηλαδή, έγινε και στα καλοκαιρινά παιχνίδια στην Ευρώπη.

ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΟΝΤΖΟΣ


ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΣΟ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ??????