20/08/09
Ποια ήταν θεωρητικά η πιο ποιοτική ομάδα που έχει περάσει από το Ολυμπιακό Στάδιο τα τελευταία πέντε χρόνια; Η Μπαρτσελόνα του Ροναλντίνιο; Η Ιντερ του Μουρίνιο; Ναι, ήταν πληρέστερες, πιο ανταγωνιστικές από αυτήν την Ατλέτικο Μαδρίτης.
Αυτή η χθεσινή Ατλέτικο, όμως, έκανε χθες την καλύτερη, την πιο επιβλητική εμφάνιση ξένης ομάδας στο ΟΑΚΑ και, ναι, ασφαλώς αξίζει εκείνη να βρίσκεται στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Διότι δεν αρκέστηκε στον τίτλο του φαβορί. Προσπάθησε, μόχθησε και κατόρθωσε να τον πιστοποιήσει εντός αγωνιστικού χώρου. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού δεν αποχώρησαν βρίζοντας. Διότι δεν είναι «άμπαλοι». Αποχώρησαν χειροκροτώντας για ένα «ροκ» συγκρότημα, που θα φανεί αν θα αντέξει στη σκηνή του πρωταθλήματος... Αντιλήφθηκαν την ανωτερότητα του αντιπάλου, κατάλαβαν ότι απλούστατα οι περισσότεροι –όχι οι Σισέ, Σπυρόπουλος, Μουν, Μάτος– παίκτες της ομάδας τους «αυτό μπορούσαν, αυτό έδωσαν». Δεν ήταν αρκετό. Διότι δεν απέφυγαν τις ατομικές γκάφες, σαν κι αυτές από τις οποίες προήλθαν το πρώτο (λανθασμένη πάσα Μάτος «χαμηλά» στη μεσαία γραμμή) και το τρίτο (κλέψιμο του Αγουέρο στην προσπάθεια του Σπυρόπουλου να τον ντριμπλάρει, προτού ο Αργεντινός ξεκινήσει την α λα Μέσι προσπάθειά του σε γκολ-highlight για την προσωπική συλλογή του σε DVD) γκολ της Ατλέτικο.
Το πλάνο του Τεν Κάτε ήταν εν μέρει αποτελεσματικό στο πρώτο ημίχρονο. Διότι ο Ζιλμπέρτο ήταν πολύ καλός, ο Βύντρα σταθερός, αλλά ο Σιμάο αγωνιζόταν ουσιαστικά ως τρίτος στόπερ μπροστά από το δίδυμο, προσπαθώντας –μάταια τις περισσότερες φορές– να περιορίσει τον Ντιέγκο Φορλάν, τον δεύτερο καλύτερο φορ που έχει πατήσει το ΟΑΚΑ τα τελευταία χρόνια μετά τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Ως συνέπεια αυτής της διάταξης και δεδομένου ότι ελάχιστες μπάλες πήγαιναν στα πόδια του αριστερού μέσου Καραγκούνη, η Ατλέτικο είχε (εκτός της δεδομένης κλάσης της και των αυτοματοποιημένων κινήσεων της τετράδας Αγουέρο - Φορλάν - Σιμάο - Μάξι) αριθμητικό πλεονέκτημα στη μεσαία γραμμή. Και πίεζε, πίεζε πολύ και σωστά. Στα άκρα τον Μουν και τον Σπυρόπουλο, στη μεσαία γραμμή τον Μάτος και τον Καραγκούνη για να μην παίρνουν την πρώτη πάσα από τα πόδια του Ζιλμπέρτο. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολλανδός ρίσκαρε πολύ βάζοντας τον Λέτο αντί του Μάτος. Η απίστευτη πάσα του Καραγκούνη και το ιδανικό πλασέ του Σαλπιγγίδη στο 47' ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να περιμένει ο κόουτς, αλλά το σχέδιο κατέστρεψε ο παικταράς Φορλάν στο 1-2. Μετά την γκολάρα του Ουρουγουανού, η Ατλέτικο χαλάρωσε, το ματς άνοιξε, το τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να ήταν 3-5.
Και χθες αποδείχθηκε για ακόμη μια φορά ότι ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι βελτιωμένος στον τομέα όπου και πέρυσι ήταν ανώτερος του Ολυμπιακού: στο δημιουργικό κομμάτι. Στην αμυντική λειτουργία του εξακολουθεί να αντιμετωπίζει προβλήματα και –παρά την καλή εμφάνιση του Ζιλμπέρτο Σίλβα εναντίον παικτών από το ανώτερο ράφι– θα πρέπει να αποκτήσει έναν κεντρικό αμυντικό αντίστοιχου επιπέδου με την τριάδα Κατσουράνη - Σαλπιγγίδη - Καραγκούνη. Διότι η αλήθεια είναι ότι χθες έλειψαν η πείρα και η ηρεμία του Βραζιλιάνου από τη μεσαία γραμμή.
Τριγμοί δεν θα προκληθούν για τους Πράσινους από τη χθεσινή ήττα. Κλυδωνισμοί θα προκύψουν αν δεν επιστρέψουν χαμογελαστοί από το Ηράκλειο το βράδυ του Σαββάτου, αν χάσουν βαθμούς στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια, μέχρι το ντέρμπι με την ΑΕΚ, την πέμπτη αγωνιστική. Η Ατλέτικο είναι από χθες στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά αυτός ο Παναθηναϊκός μπορεί και τον τίτλο να κατακτήσει (τον οποίο συνήθως παίρνει η ομάδα με την καλύτερη επίθεση) και αξιόλογη πορεία στο Europa League να κάνει. Διότι στόπερ βασικό ακόμη δεν έχει βρει, αλλά Κατσουράνης, Σισέ και ο υπερηχητικός χθες Σεμπαστιάν Λέτο μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να τον βοηθήσουν να γίνει ομορφότερη και πιο αποτελεσματική ομάδα.
Υ.Γ. Είναι ή δεν είναι ο Φορλάν ο καλύτερος Ουρουγουανός που έχουμε δει μετά τον Εντσο Φραντσέσκολι; Κάποιοι θα πουν «Ρεκόμπα». Ισως. Αυτή τη στιγμή, πάντως, ο Φορλάν είναι πιο ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής από τον Αγουέρο.
απο τον Γιαννη Σερέτη exedrasports.gr
αν καιί παρα είναι απαισιόδοξος για τον επαναληπτικό λεει κ καποιες αληθειες ...
