Ο Γιάν Λασουέρ ήταν ένας από τους καλύτερους πασαδόρους στο πρώτο μισό της δεκαετίας μας. Ο Γάλλος μέσος, που είχε καταφέρει με τις ασίστ του να βγάλει δύο φορές τον Τζμπρίλ Σισέ πρώτο σκόρερ στην Οσέρ, αναλύει στην «Εξέδρα» πως μπορεί να αξιοποιηθεί σωστά ο πρώην συμπαίκτης του, προκειμένου να «φορτώσει» με πολλά γκολ τις αντίπαλες εστίες.
Η απόκτηση του Τζιμπρίλ Σισέ έφερε ευφορία και ενθουσιασμό στους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Δικαιολογημένα το δίχως άλλο. Παίκτες τέτοιου επιπέδου και σε τόσο καλή ηλικία (μόλις 28 ετών) δεν βλέπουμε και κάθε μέρα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Από εκείνο το απόγευμα του Ιουνίου που ανακοινώθηκε η μεταγραφή -όταν και πολλοί τσιμπήθηκαν για να δουν αν ονειρεύονται- κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Τα συναισθήματα άλλαξαν. Την ευφορία διαδέχτηκε ο προβληματισμός. Το ερώτημα ένα: γιατί ο Γάλλος επιθετικός δεν έχει καταφέρει -τουλάχιστον ακόμα- να δείξει το ταλέντο και τις δυνατότητές του; Τις πταίει; Ο ίδιος; Ο τρόπος που αγωνίζεται ο Παναθηναϊκός;
Η «Εξέδρα» σε μια απόπειρα να βρει την απάντηση απευθύνθηκε στον Γιαν Λασουέρ (αριστερά στη φωτογραφία). Στα 37 του, ο Γάλλος μέσος έχει αποσυρθεί από το υψηλό επίπεδο και είναι πια παίκτης-προπονητής της US Orleans, ομάδας της CFA (σαν τη δική μας Δ’ Εθνική). Ωστόσο, το πρώτο μισό της δεκαετίας που διανύουμε ήταν ένα από τα πιο καυτά ονόματα του γαλλικού ποδοσφαίρου. Το μυαλό και ο ηγέτης της Οσέρ. Μόνο τυχαίο άλλωστε δεν ήταν το γεγονός ότι το περιβραχιόνιο του αρχηγού ήταν ιδιοκτησία του. Ο Λασουέρ δημιούργησε ένα καταπληκτικό δίδυμο με τον Σισέ, ο οποίος αν βγήκε δύο φορές πρώτος σκόρερ της Ligue 1 (2002, 2004) το οφείλει σε τεράστιο βαθμό στις πάσες του συμπαίκτη του. Κάποιοι μάλιστα έλεγαν τότε ότι αν ο νυν άσος του Τριφυλλιού εκμεταλλευόταν όλες τις μπαλιές του Λασουέρ θα είχε σπάσει το ρεκόρ σκοραρίσματος σε μια χρονιά στο Σαμπιονά.
Ρωτήσαμε τον Γάλλο μέσο για ποιο λόγο η συνεργασία του με τον Σισέ ήταν τόσο αποδοτική. Η απάντησή του βγήκε αυθόρμητα: «Επαιζα γρήγορα και με τη μία. Με το που έπαιρνα την μπάλα, ο στόχος μου ήταν κατευθείαν ο Τζιμπρίλ. Αυτός μου δημιουργούσε πάντα τις προϋποθέσεις για να του πασάρω, χάρη στη συνεχή κίνησή του και τις κούρσες του στον κενό χώρο. Για μένα ήταν πραγματικά πολύ εύκολο να παίζω μαζί του. Μου έκανε και νομίζω του έκανα κι εγώ τη ζωή εύκολη. Θα έλεγα ότι συμπληρώναμε ο ένας τον άλλον».
Ξεφύγαμε όμως. Σημασία έχει το σήμερα. Γιατί λοιπόν ο Τζιμπρίλ δυσκολεύεται τόσο να βρει τον εαυτό του στο Τριφύλλι; «Τον Παναθηναϊκό τον είδα μόνο στο ματς με την Ατλέτικο στη Μαδρίτη και δεν μπορώ να έχω ολοκληρωμένη άποψη για τον επιπρόσθετο λόγο ότι η ελληνική ομάδα βρέθηκε σε θέση αμυνόμενου και σπάνια βγήκε μπροστά. Ωστόσο, με βάση τα όσα είδα εκεί, μπορώ να καταλάβω γιατί μου λέτε ότι μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να δείξει τις πραγματικές του δυνατότητες. Ο Τζιμπρίλ δεν είναι επιθετικός περιοχής. Δεν είναι κάποιος που κάθεται και περιμένει να του έρθει η μπάλα, για παράδειγμα με μακρινές μπαλιές. Σε καμία περίπτωση. Ούτε μπορεί να παίξει με πλάτη στο τέρμα. Εχει ανάγκη χώρους για να εκφραστεί. Να έρχεται από πίσω, με βάθος, και να βγαίνει στον κενό χώρο με την ταχύτητά του, που είναι άλλωστε και το κυριότερο προσόν του. Αν βρεθεί μπροστά στο τέρμα με καλές προϋποθέσεις, θα βρει τον τρόπο να σκοράρει. Αλλά πρέπει πρώτα να βρεθεί εκεί».
Οπότε τι μπορεί να κάνει ο Παναθηναϊκός; «Να πάρει εμένα», μας είπε αρχικά γελώντας ο Λασουέρ. «Θα το… προωθήσουμε», του απαντήσαμε, για να επιστρέψουμε ξανά στα σοβαρά: «Χρειάζεται έναν πραγματικό πασέρ, ένα δεκάρι. Τώρα, αν αυτό δεν είναι εφικτό, δεν ξέρω και τι παίκτες διαθέτει ο Παναθηναϊκός, καλό θα ήταν να μην παίζει απομονωμένος στην επίθεση. Να έχει κάποιον δίπλα του. Οπως για παράδειγμα στη Μαρσέιγ, όπου είχε δίπλα του τον Μαμαντού Νιάνγκ. Αλλαζαν συνεχώς θέσεις, ξεκούραζε ο ένας τον άλλον, τραβούσαν παίκτες και ήξεραν εκ των προτέρων πώς θα κινηθούν στον χώρο για να αλληλοβοηθηθούν».
Κλείνοντας, το άλλοτε alter ego του Σισέ έδειξε ότι διαθέτει και… ποιητική φλέβα: «Ο Τζιμπρίλ είναι το βέλος. Αυτό που χρειάζεται είναι το τόξο». Πιο απλά; «Κάποιον που θα τον τροφοδοτεί σωστά». Στην ποίηση, ως γνωστόν, κρύβονται και τα βαθύτερα νοήματα…
Παρασκευή 04/09/09 | Συντάκτης: Γιώργος Καραχάλιος
exedrasports.gr