Παρατηρείται το φαινόμενο των πολλών ξένων παικτών πολλών μάλιστα αμφιβόλου αξίας στο Ελληνικό πρωτάθλημα όπου οι μισοί παίκτες δεν είναι Έλληνες και πολλές ομάδες έχουν περισσότερους ξένους από Έλληνες. Αυτό καταστρέφει την άνοδο του Ελληνικού πρωταθλήματος και μειώνει τις ευκαιρίες των νέων Ελλήνων παικτών να πάρουν ευκαιρίες και να διακριθούν.
Κατά τη γνώμη μου μια σωστή μεταρρύθμιση στο ποδόσφαιρό μας που θα μπορούσε να γίνει είναι η εφαρμογή του, θα το ονόμαζα, 1-12-7-5. Δηλαδή κάθε ομάδα, στην 25αδα της, να έχει τουλάχιστον ένα Έλληνα τερματοφύλακα, το μέγιστο 7 κοινοτικούς και 5 μη κοινοτικούς (ξένους). Οι υπόλοιποι να είναι Έλληνες παίκτες, κατά κανόνα 12 σε 25αδα. Συνεπώς ο μέγιστος αριθμός μη Ελλήνων σε μια ομάδα να είναι 12. Με αυτό τον τρόπο θα περιοριστεί ο αριθμός των μη Ελλήνων παικτών και ταυτόχρονα η επιλογή των ξένων θα είναι καλύτερη.
Mε ευχαριστεί το γεγονός πως είμαστε από τις λίγες ομάδες, ο Παναθηναϊκός, με πολλούς Έλληνες στη σύνθεση (14) και 10 μη Έλληνες (5 ξένοι και 5 κοινοτικοί). Η μισή και πλέον ομάδα αποτελείται από Έλληνες. Το ιδανικό για μένα σε μια 25αδα είναι να έχεις 5 πρωτοκλασάτους ξένους μεσοεπιθετικούς διεθνείς, κυρίως από Βραζιλία-Αργεντινή που να κάνουν τη διαφορά, 11-13 Έλληνες με τουλάχιστον ένα τερματοφύλακα και 7 αξιόλογους κοινοτικούς. Στο πρωτάθλημα της Β’ εθνικής καλό είναι οι μη Έλληνες να περιοριστούν στους 10 (5 ξένοι και 5 κοινοτικοί).
