Υπάρχουν πολιτικά ποστ που γράφουμε και εκεί. Εδώ το ποστ είναι αθλητικό και η μόνη σύνδεσή του με την πολιτική είναι όταν ένα αθλητικό θέμα συνδέεται με την πολιτική, όπως π.χ. το γηπεδικό του Παναθηναϊκού και η διπλή ανάπλαση του δήμου, τα μέτρα για τη βία στα γήπεδα, νόμοι σχετικά με την πρόοδο και βελτίωση της ποιότητας και λειτουργίας του αθλητισμού στη χώρα, κατασκευή αθλητικών εγκαταστάσεων και άλλα σχετικά θέματα. Ωστόσο γενικευμένα και περιεκτικά οφείλουμε να αναφέρουμε κάποιες αρχές και αξίες, περί πολιτικής δεοντολογίας που πρέπει να εφαρμόζονται και από όσους ηγούνται στο υποσύνολο του χώρου του αθλητισμού, ώστε η χώρα μας να συνεχίζει να πορεύεται με το «έστι δ’ αξία η Ελλάς και υπό πάντων ανθρώπων δικαίως επαινείσθαι», με τα πνευματικά αποθέματα και το πλούσιο πνευματικό θησαυροφυλάκιο που εκληρονόμησε από τους προγόνους της.
Οι πρόγονοί μας διατυμπάνιζαν πως ή οι φιλόσοφοι θα κυβερνήσουν τις χώρες ή οι αρχηγοί των χωρών θα γίνουν φιλόσοφοι. Χαρακτηριστικό του μορφωμένου ανθρώπου είναι να χρησιμοποιεί και να παραμένει στους άγραφους παρά στους γραμμένους νόμους και να μην είναι δίκαιος υποχρεωτικά. Το δε δίκαιον οφείλει να υποτάσσεται στην ιδέα της ηθικής. Άλλωστε το δίκαιον δεν το ανακάλυψαν οι θεοί αλλά αποτελεί ανακάλυψη των ανθρώπων οι οποίοι σκέπτονται λογικά. Ο ηθικός όμως νόμος πάντα μένει γιατί προέρχεται από την ολότητα, ο νόμος όμως της πολιτείας (ο γραπτός) συχνά μεταβάλλεται και επομένως ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι απαραίτητα και ηθικό. Όσο το άτομο, το μέλος της δημοκρατικής κοινωνίας, ανέρχεται πνευματικά, εξελίσσεται και η ολότητα, επειδή ο πνευματικός άνθρωπος, ο ιθύνων νους της δημοκρατίας ενδιαφέρεται για την ολότητα.
Από τη φύση του βέβαια τίποτα δεν είναι δίκαιο, ούτε καλόν ούτε αισχρόν, αλλά μόνο σύμφωνα με το νόμο και με τα έθιμα. Ωστόσο σε τίποτα δε διαφέρει ο νόμος στο να μη θεσπιστεί από το να μην εφαρμόζεται και κανένα όφελος δεν προσφέρουν οι πολύ εξυπηρετικοί νόμοι, εάν οι πολίτες δεν έχουν καλές συνήθειες και δεν έχουν εκπαιδευτεί σωστά, διότι το πρώτο, το καλύτερο αγαθό παραμένει πάντοτε η παιδεία. Όταν σε μια πολιτεία εκλείψουν η ηθική και η αρετή, τότε φθείρεται και η πολιτεία, συνεπώς καλό είναι να προτιμάς να ζημιωθείς παρά να αποκτήσεις αισχρό κέρδος. Το ένα θα σε λυπήσει για μια φορά ενώ το άλλο θα σε στενοχωρεί πάντοτε. Σε κάθε περίπτωση οι άνθρωποι θέλουν να κυβερνώνται από ανθρώπους οι οποίοι είναι καλύτεροι όμως καλοί μπορούμε να είμαστε μόνο με ένα τρόπο, κακοί δυστυχώς με πολλούς. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να στρέφουν την προσοχή τους στα λόγια λαοπλάνων και στις κουβέντες μιας δημηγορικής λογοκοπίας ούτε να δέχονται την πολεμική εναντίον κάθε πνευματικής δεοντολογίας που αποτελεί μια μόνιμη και διαχρονική τακτική.
Κατά κανόνα στη ζωή, στον ένα δρόμο βρίσκονται οι υποστηρικτές, ως άλλοι σοφιστές, του ότι ο άνθρωπος προσδιορίζει το μέτρο όλων των πραγμάτων και της μετατροπής του ψεύδους σε αλήθεια και της αλήθειας σε ψεύδος. Προσφέρουν δύναμη και αξία στα σχήματα του λόγου, διακηρύσσοντας ότι η αλήθεια αποτελεί μια υποκειμενική καθαρώς έννοια με αποτέλεσμα να αντιδρούν σε όποιον μετατρέπει, ως άλλος Πλάτων, την αλήθεια σε μια άλλη σφαίρα υπερκόσμια και δυσάλωτη. Οφείλουμε συνεπώς να έχουμε δύο μάτια ανοιχτά, ισότιμα, αδέκαστα και αντικειμενικά με ανιδιοτέλεια να βλέπουν όχι μόνο το άλογο αλλά και την ιππότητα, την ιδέα του αλόγου.
Με την τελειότητα βέβαια δεν έχει καμμία σχέση ούτε η παράδοση ούτε η νομοθεσία ούτε η ειδική γνώση ούτε η θρησκεία. Το τέλειον έχει σχέση με το άριστον των αρχαίων Ελλήνων και αριστοκράτης δε λέγεται εκείνος που γεννάται η μεγαλώνει σε μια περιοχή πλουσίων. Δε λέγεται ο Φαναριώτης αλλά άριστος είναι αυτός που καταλαβαίνει σωστά, ο μορφωμένος και όχι απλά ο επιστήμονας διότι ο μορφωμένος άνθρωπος οφείλει να συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποτελεί ο ίδιος νομοθεσία για τον εαυτό του. Αυτός ο άριστος ελέγετο και αγαθός, δηλαδή όχι αυτός που δεν αδικεί αλλά αυτός που δε θέλει να αδικήσει. Αυτοί οι άριστοι, οι αγαθοί οφείλουν να αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση και ο καθένας πολιτικός να επιδιώκει όχι να φοβάται το νόμο για να μην αδικήσει αλλά να μην το επιθυμεί ο ίδιος να αδικήσει διότι όταν η αδικία γίνει πράξη αποτελεί παρανομία, απαράδεκτη ενέργεια, προτού όμως να εξωτερικευθεί είναι άδικον σε κατάσταση άδηλη.
Χαρακτηριστικό της δημοκρατικής πολιτείας είναι να κυβερνάται από ανθρώπους οι οποίοι θεωρούνται άριστοι σαν χαρακτήρες. Άσχετα εαν αυτοί οι άνθρωποι προέρχονται από φτωχές οικογένειες ή από ασθενείς γονείς ή από αγράμματους. Στην προκειμένη περίπτωση κυριαρχεί ένας κανόνας. Στην εξουσία τοποθετείται αυτός που συνδυάζει την καλοσύνη του χαρακτήρα με τη σοφία της σκέψης. Όσον αφορά το λαό, ο πλούσιος με το φτωχό είναι ανάγκη να είναι φίλοι και ο ασθενής με τον ιατρό και ο αδύναμος οικονομικά με το δυνατό και αυτός που δε γνωρίζει έχει υποχρέωση με αυτόν που γνωρίζει να είναι φίλοι. Αυτός που αδικείται με αυτόν που αδικεί βέβαια, δε μπορεί ποτέ να είναι φίλοι.
Θεωρείται πολύ φυσικό και πολύ λογικό να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις μεταξύ των ανθρώπων, όπως με τις χορδές των μουσικών οργάνων. Εκείνο όμως που έχει σημασία είναι ο κατάλληλος συντονισμός, η συνισταμένη των απόψεων. Λογικόν ίσον πραγματικόν άρα και αναγκαίον και αυτό σημαίνει διάλογο για την κατάληξη σε κάποιο λογικό και εφικτό συμπέρασμα, διότι το να ενεργούμε σύμφωνα με τη λογική αποτελεί κοινή αντίληψη και πρέπει να υποκείπτουμε σε αυτήν όπου αποτελεί μια πάγεια αλήθεια. Ωστόσο αλήθεια αποτελεί και η ομολογία ή η αποκάλυψη ενός παραβάτη για την παράβαση που διέπραξε. Το κοινό σε αυτές τις δύο αλήθειες είναι πως η μεν πρώτη οδηγεί σε πρόοδο και διαρκή ανάπτυξη, η δε δεύτερη οδηγεί στην ανακάλυψη της αιτίας όπου αλλάζει το αποτέλεσμα διότι όποιος δεν τιμωρεί τους κακούς, επιτρέπει να αδικούνται οι καλοί. Επειδή εκ φύσεως οι άνθρωποι και στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή τους σφάλουν και δεν υπάρχει νόμος που να μπορεί να το αναχετίσει αυτό κρίνονται στην πράξη από το έργο τους διότι θεωρητικά καθένας μπορεί να παρουσιάζει τη δική του ενδοχή της αλήθειας είτε διότι η δόξα και ο πλούτος όταν δε συνοδεύονται από σύνεση δεν αποτελούν ασφαλή αποκτήματα είτε διότι από τη φύση τους ο πλούτος και η δόξα ή η εξουσία δεν παρέχουν μονιμότητα.
Ο αγώνας της καθημερινής ζωής μας υποχρεώνει να γινόμαστε σοφότεροι και να κρίνουμε ορθότερα τόσο σε οικογενειακό όσο και κοινωνικό επίπεδο και καλό είναι ο άνθρωπος από τον πρωθυπουργό έως τον τελευταίο πολίτη να θυμάται πώς κανένα αξίωμα δε δύναται να αναβιβάσει ή να καταβιβάσει την αξία του ανθρώπου την οποία ο αναδυόμενος στην εξουσία εμπράκτως οφείλει να σέβεται και γιαυτή να αγωνίζεται και να μάχεται για ένα καλύτερο αύριο. Και εμείς οι πολίτες οφείλουμε να διακατεχόμεθα από ομοψυχία, περίσκεψη, ισοτιμία, ευθυκρισία, ανιδιοτέλεια, αλτρουϊσμό, ευγενή άμιλλα και αναγώριση αξιών διότι «όπου φθόνος και ζηλοτυπία εκεί ακαταστασία και παν αχρείον πράγμα».
Από αυτό το αθλητικό ποστ μπορούμε απλά να δώσουμε συγχαρητήρια στο νικητή και κάθε νικητή των εθνικών εκλογών και στον Ελληνικό λαό που με τη γνώση του, την πείρα του, τα βιώματά του και τα σωστά τις περισσότερες φορές αντανακλαστικά του καθορίζει τις εξελίξεις αυτής της χώρας. Είμαι βέβαιος πως όλοι οι πολίτες εύχονται η χώρα να βρίσκει πάντοτε το δρόμο της και να εξέρχεται από κάποιο προσωρινό τέλμα στο οποίο μπορεί να έχει περιέλθει, εξαιτίας μιας ενδεχομένως κακής διακυβέρνησης, αλλά είμαστε και βέβαιοι πως οι πολίτες θα βρίσκονται πάντοτε ενεργοί στις επάλξεις της δημοκρατίας να επιβραβεύουν αυτόν που πράττει το λογικόν και πραγματικόν άρα και αναγκαίον, τοποθετώντας με αξιοκρατικά και όχι κομματικά κριτήρια τον άνθρωπο στην πρώτη γραμμή, και να αποδοκιμάζουν αυτόν που κατά την ευρύτερη άποψη της κοινωνίας έχει αποτύχει, οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός από οποιαδήποτε παράταξη και εάν προέρχεται. Η κρίση πρέπει να είναι δίκαιη και η ανάγκη της ομαλής συμβίωσης του λαού να πραγματοποιείται μόνο διαμέσου μιας πνευματικής δεοντολογίας που προκαλεί την ορθόδοξη υποδομή, προσφέρει δικαιοσύνη, ευσέβεια, ευγένεια και ιδού ο άνθρωπος και όχι το ανθρωποειδές. Εάν οι πρόγονοί μας έλεγαν «πατρός τε και μητρός κι απάντων τιμιώτερόν έστι η πατρίς» μπορεί και ο σύγχρονος πολίτης να πορεύεται τοποθετώντας το κοινό συμφέρον πάνω από προσωπικά ωφέλη, οπαδισμό και προσωπικές εμπάθειες έχοντας απογαλακτισθεί από πράσινες, μπλέ και κόκκινες παρωπίδες υποστηρίζοντας το «ο δόξας σοφός ή αγαθός είναι κρατεί και άρχει». Σε κάθε περίπτωση όλοι οι Έλληνες θέλουν το καλό και την πρόοδο της χώρας, την οικονομική ευημερία, ασφάλεια και την ανέλιξη της χώρας σε όλους τους τομείς και οι πολιτικοί της χώρας μας οφείλουν το σημαντικότερο ρόλο και κάθε νομοθετική δραστηριότητα να την τοποθετούν επάνω στην παιδεία διότι «την παιδείαν έτερον ήλιον τοις παιδευομένοις».
