Ξέρω ξέρω… Κάποιοι με το που θα δείτε τον τίτλο θα με πείτε νοσταλγό, υποστηρικτή της εποχής «Τζίγκερ», εχθρό του Τεν Κάτε και της νέας κατάστασης και πάει λέγοντας. Μη βιάζεστε…

Να ξεκαθαρίσω, λοιπόν, ότι ο Μουνιόθ μου άρεσε πολύ σαν προπονητής. Ηταν ρεαλιστής και ήξερε ότι με το υλικό που είχε στα χέρια του (Μπόβιο, Ρομέρο, Παπαδόπουλος κτλ), λίγα πράγματα μπορούσε να κάνει. Και μ’ αυτά τα λίγα «πάλεψε». Θυμηθείτε μόνο το ρόστερ και συγκρίνετε το με το τωρινό.

Οσο για τον Πεσέιρο, η αλήθεια είναι ότι είχε ένα σχέδιο στο παιχνίδι του, αλλά αυτό δεν αρκούσε. Κατάφερνε να παίρνει αποτελέσματα, μέχρι που η ομάδα του «κλάταρε». Ο Παναθηναϊκός τότε έπαιζε στα περισσότερα ματς ένα βαρετό ποδόσφαιρο. Προσωπικά δεν μου άρεσε αυτό που έβλεπα…

Μήπως, όμως, τώρα βλέπουμε κάτι διαφορετικό; Οι «πράσινοι», μέχρι πρότινος, έπαιρναν τα αποτελέσματα που ήθελαν, αλλά αν εξαιρέσουμε κάποια διαστήματα, μπάλα καλή δεν έπαιζαν. Αρα ποια η διαφορά; Αν γράφω κάτι ψέμα, ας μου πει κάποιος σε ποιους αγώνες χορτάσαμε ποδόσφαιρο από τον Παναθηναϊκό. Ας μου πει πότε είδαμε μια ομάδα να παίζει με ένα συγκεκριμένο πλάνο και ένα σύνολο που σου δίνει τη σιγουριά ότι ξέρει πως πρέπει να αναπτυχθεί και να αμυνθεί μέσα στο γήπεδο. Συγνώμη, αλλά, με τα λίγα που ξέρω, εγώ δεν έχω δει κάτι τέτοιο…

Θα κλείσω, λοιπόν, με το εξής: Καλό ποδόσφαιρο δεν βλέπουμε. Το υλικό είναι εξαιρετικό. Ο Παναθηναϊκός βρήκε απέναντί του έναν Ολυμπιακό με πολλές και σημαντικές απουσίες, αλλά έχασε. Μέσα σε μια εβδομάδα οι «πράσινοι» γκρεμίστηκαν από την κορυφή. Η ερώτηση, λοιπόν, είναι… Αν στη θέση του Τεν Κάτε ήταν ο Πεσέιρο ή ο Μουνιόθ τι θα γινόταν..;

Διονύσης Δεσύλλας

Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΠΕΣΕΙΡΟ ΚΑΙ Ο ΜΟΥΝΙΟΘ ΕΙΧΑΝ ΓΕΛΟΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΑΝΕ ΑΠΟ ΤΕΝΤΟΠΑΝΑ

ΧΕΝΚ ΤΕΝ ΚΑΤΕ ΟΕΟΕΟΕΟΕ