Φραγκίσκος Αλβέρτης: Τα 18 χρόνια της δόξας

Του Νίκου Μπουρλάκη
31/08/2007 (17:06)
http://basketblog.gr



Το καλοκαίρι του 1990 ήταν ένας ταλαντούχος νέος παίκτης που αγωνιζόταν στη Γλυφάδα. Μόδα και της τότε εποχής τα… νεαρά παιδιά, όταν το μπάσκετ βρισκόταν στα "ντουζένια" του και οι δάφνες του ’87 ήταν νωπές. Ο τότε "αυτοκράτορας" ʼρης και ο Παναθηναϊκός έδιναν… γη και ύδωρ για να τον αποκτήσουν. Οι περισσότεροι αναρωτιόμασταν: "Ποιος είναι αυτός ο Φραγκίσκος Αλβέρτης που προκαλεί τέτοιο χαμό";
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος, στα πρώτα του χρόνια στο μπάσκετ, δεν είχε τις επιτυχίες που έχει τώρα αλλά το πείσμα τον διέκρινε πάντοτε. Η προσφορά του δεν ήταν δυνατό να μην τύχει αποδοχής από τη Γλυφάδα καθώς μαζί με ένα διόλου ευκαταφρόνητο (για την εποχή) ποσό προσέθεσε και τον πολίστα Σελετόπουλο. Ο "μικρός" φόρεσε τα "πράσινα"…
Μαθητής Β’ Λυκείου ήταν όταν "γνώρισε" τον Παναθηναϊκό για πρώτη φορά. Για να πάει στη Λεωφόρο να κάνει προπόνηση γινόταν συνοδηγός του Αντόνιο Ντέιβις, του αμερικάνου της ομάδας που έμενε επίσης στη Γλυφάδα. Στις πρώτες του συνεντεύξεις παραδεχόταν ότι "είχε ακόμα το αυτόγραφο του Λιβέρη Ανδρίτσου, από τις… εξορμήσεις του στο "Τζον’ς" τις μέρες του Ιουνίου του ’87…

Όσο για τους νέους συμπαίκτες του; Ο Αργύρης Πεδουλάκης τον "τσέκαρε" με την πρώτη και του έδωσε τη συμβουλή: "Μικρέ, αυτό το σουτ που διαθέτεις εσύ δεν υπάρχει πουθενά. Σούταρε γιατί έτσι θα βγάλεις το ψωμί σου"…
Κι ο Φραγκίσκος σούταρε και σούταρε και σουτάρει ακόμα… Περισσότερους από 4.000 πόντους, περισσότερα από 500 εύστοχα τρίποντα στις 493 συμμετοχές του στην Α1 κατηγορία, όλες με τη φανέλα του Παναθηναϊκού φυσικά. Θρυλική μορφή στο πρωτάθλημα της Α1 κατηγορίας, ο τρίτος παλαιότερος εν ενεργεία παίκτης μετά τον Νίκο Μπουντούρη και τον Γιώργο Σιγάλα (είχε παίξει στα πλέι οφ της Α1 την περίοδο 1989-1990 σαν… πρωταθλητής της Α2 με τον Παπάγου, στο τότε σύστημα των πλέι οφ).
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτοί οι αριθμοί που τον χαρακτηρίζουν. Στον Παναθηναϊκό μετρά 18 χρόνια και 20 τίτλους! Εννέα πρωταθλήματα και έξι κύπελλα Ελλάδας, άλλες τέσσερις φορές πρωταθλητής Ευρώπης και μία φορά κατέκτησε το διηπειρωτικό. Ίλιγγος σε πιάνει με τόσες επιτυχίες. Για τον "Φράγκι" η απονομή και το ύψωμα της κούπας στα ουράνια ήταν απλώς μια συνήθεια που έγινε λατρεία. Ο πιο αυθεντικός "πράσινος" της τελευταίας 20ετίας, με βάση τους τίτλους, τη διάρκεια, την προσφορά, την προσωπικότητα ίσως ο μεγαλύτερος αθλητής (όχι μόνο μπασκετμπολίστας, αθλητής…) στην ιστορία του Παναθηναϊκού.
Κι ο Φραγκίσκος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του Παναθηναϊκού. Οι τίτλοι που έχει κατακτήσει και το γεγονός ότι το 2008, το έτος δηλαδή όπου οι "πράσινοι" κλείνουν 100 χρόνια ζωής θα τον βρει αρχηγό της ομάδας, τα λένε όλα…
Τα χρόνια του Αλβέρτη στον Παναθηναϊκό κρίνονται χρυσά, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν άρχισαν με τον καλύτερο τρόπο. Παρών, ο ίδιος σε όλες τις μεγάλες στιγμές της ομάδας, από το 1993 όταν με την κατάκτηση του κυπέλλου επέστρεψε ο Παναθηναϊκός στους τίτλους μέχρι και το 2007, με το triple crown να προσθέτει ακόμη περισσότερες χρυσές σελίδες σ’ αυτή την τεράστια ιστορία.
Ο ίδιος κρίνεται "ατσάλινος" όχι μόνο για τις 493 συμμετοχές του (σύντομα θα γίνει ο δεύτερος παίκτης της Α1 μετά το Μπουντούρη με περισσότερες από 500 συμμετοχές στην Α1) ή για την 18χρονη (που μπαίνει φέτος) συνεπή παρουσία του στα παρκέ, όσο κυρίως για τη διάθεση, την υπομονή του.



Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, όπως συμβαίνει συνήθως σ’ αυτή τη χώρα, ήταν ο βασικός αποδέκτης στη "γκρίνια" των φίλων του Παναθηναϊκού όταν- στα πρώτα χρόνια- κάθε καλοκαίρι ξεκινούσε η ομάδα με πολλά όνειρα αλλά στο τέλος ο τίτλος κατέληγε αλλού. Ο "Φράγκι" έκανε υπομονή και κυρίως βελτιωνόταν. Κατά την ταπεινή μας άποψη, εκείνο που τον κάνει να ξεχωρίζει και διαμόρφωσε την προσωπικότητά του ήταν ο συνεχής του αγώνας…
Mε δεδομένο ότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ βρέθηκε στο απυρόβλητο, στα πρώτα του χρόνια στην ομάδα, ο Αλβέρτης είχε να "παλέψει" για να επιβιώσει. Έχετε σκεφτεί πόσους παίκτες, σούπερ σταρ μάλιστα, πήρε ο Παναθηναϊκός στη θέση του;Σε ποια θέση, ακριβώς; Από το "2" μέχρι το "4" έχει παίξει ο αρχηγός. Και κατά καιρούς είχε να αντιμετωπίσει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ που έβγαιναν μπροστά του: Γκάλης, Κόμαζετς, Πάσπαλι, Ντομινίκ, Σκοτ, Μποντιρόγκα και δεν συμμαζεύεται… Ονόματα μεγάλα, όχι παίξε - γέλασε. Ο "Φράγκι" όμως ήταν πάντα εκεί… Παρών… Πανέτοιμος να δώσει την ψυχή του με αποτέλεσμα όχι απλώς να "επιβιώσει" αλλά να μεγαλουργήσει στον Παναθηναϊκό.
Τα υπόλοιπα είναι λίγο ως πολύ γνωστά… Ακόμα και ο "μυθικός" καυγάς του με τον Ομπράντοβιτς, στα αποδυτήρια της Δάφνης, το 2000, όταν ο αρχηγός μόλις είχε επιστρέψει μετά από μια εγχείρηση στο γόνατο. Μπορεί να μην έμεινε κρυφός από τον Τύπο αλλά τόσο ο Αλβέρτης όσο και ο Ομπράντοβιτς είχαν την ικανότητα και την προσωπικότητα να "εξαφανίσουν" την ιστορία και να την κάνουν να λειτουργήσει υπέρ της ομάδας που τελικά λίγους μήνες μετά τον τσακωμό πανηγύρισε πρωτάθλημα Ελλάδας κι Ευρώπης. Γενικώς ο Αλβέρτης είναι ένας αναγνωρίσιμος άνθρωπος που πάντως ούτε παραδέχεται ούτε και θέλει το σταρ σίστεμ. Κάνει τα πράγματα που αγαπάει στη ζωή του, ασχολείται με την οικογένειά του, το χόμπι του (έχει "τρέλα" με το κυνήγι και το ψάρεμα) και με το μπάσκετ, την αγάπη του. Δεν θα προκαλέσει ποτέ κανέναν, ούτε και θα επιδείξει έλλειψη σεβασμού. Οι περισσότεροι οπαδοί του Ολυμπιακού αντιδρούν όταν τους το λες αυτό και επιμένουν στην αντίδρασή του, στο φάιναλ φορ του Τελ Αβίβ… Ναι, αλλά ήταν εκείνος που έσπευσε να προστατέψει την ομάδα του Ολυμπιακού στον τρίτο αγώνα της σειράς των τελικών του 2006 και μάλιστα είχε πάρει το μικρόφωνο απευθυνόμενος σε… άγριο τόνο στους οπαδούς της ομάδας του: "Λοιπόν, μάγκες, αποφασίστε. Ή σταματάτε τώρα και τελειώνει το ματς και πανηγυρίζουμε ή το διαλύουμε το θέμα αυτή τη στιγμή"! Όπως επίσης ήταν εκείνος που έβγαλε ένα μνημειώδη λόγο στους συμπαίκτες του, πριν από μερικούς μήνες μετά το τέταρτο ματς των τελικών και πριν το πέμπτο και καθοριστικό… Τόπος; Τα αποδυτήρια του ΣΕΦ: "Μάγκες ένα ματς είναι… Πάμε να μπούμε μέσα, να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό και να πάρουμε το πρωτάθλημα. Να κάνουμε τα πάντα από την πλευρά μας οπότε ακόμα κι αν χάσουμε να πάμε στους αντιπάλους μας και να τους πούμε μπράβο μάγκες που μας κερδίσατε"…
Ο Φραγκίσκος είναι παιδί που δεν θα επιδιώξει τις δημόσιες σχέσεις. Ούτε θα πει τα πράγματα εκείνα που θα… χαϊδέψουν τα αυτιά του συνομιλητή του. Μα κυρίως λειτουργεί ευθέως… Θα θυμάστε άλλωστε ότι δεν είχε διστάσει να τα βάλει και με οπαδούς του Παναθηναϊκού σε κάποιο νυχτερινό κέντρο (που πανηγύριζε κάποιο τίτλο της η ομάδα) επειδή έβρισαν το Δημήτρη Παπανικολάου!
Ο Παναθηναϊκός είναι, φυσικά, κομμάτι από τη ζωή του. Λογικά η ανανέωση αυτή θα είναι και η τελευταία της καριέρας του… Όμως έχει γίνει ήδη γνωστό ότι η "πράσινη" ΚΑΕ έχει σχεδιάσει την επόμενη μέρα και στον Αλβέρτη θα προταθεί διοικητικό πόστο ως ελάχιστο δείγμα τιμής στην προσφορά του αλλά κι εμπιστοσύνης στην προσωπικότητα, στις ικανότητες και στο χαρακτήρα του.

ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΡΧΗΓΟ...ΦΤΩΧΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΟΥΝ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΗ ΠΟΥ ΕΝΩΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑ. ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΥΘΗΚΕ ΟΛΗ Η ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΔΕΙΞΕ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΠΡΑΞΑΝΤΟΤΕ

Το 13άρι του «Φράγκι»

Στις 11 Οκτωβρίου ο Φραγκίσκος Αλβέρτης λέει κι επίσημα
«αντίο» στα παρκέ ως αθλητής, με το προς τιμήν του φιλικό στο ΟΑΚΑ απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Λίγο πριν η αυλαία πέσει, ύστερα από 19 χρόνια ζωής με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, ο ίδιος καταθέτει τις 13 κορυφαίες «πράσινες» στιγμές του στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ.
«Η μεγαλύτερη στιγμή για τον Παναθηναϊκό συνολικά, όχι για μένα, είναι η συνέπεια και η στήριξη της διοίκησης όλα αυτά τα χρόνια. Αν δεν υπάρχει αυτή, όση προσπάθεια και να γίνεται, αυτοκρατορίες δεν χτίζονται!», προλόγισε ο ίδιος, πριν μιλήσει για το δικό του 13άρι.

Αναλυτικά:

1.Η στιγμή που πήγα στην ομάδα: «Νομίζω ότι είναι αυτονόητο? Ήταν όνειρο για κάθε πιτσιρικά με όραμα να βρεθεί σε μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός. Νομίζω ότι θυμάμαι τα πάντα. Την πρώτη προπόνηση στον Τάφο του Ινδού, τη στιγμή της υπογραφής, την πρώτη ομιλία για την καινούρια χρονιά στα αποδυτήρια του ποδοσφαίρου. Δεν ξεχνιούνται αυτά? Δεν ξεχνιέται τίποτα από όλα αυτά? Ούτε στιγμή».

2.Η πρώτη προετοιμασία: «Πρωτόγνωρα πράγματα. Μπορεί να διαβάζαμε, να ακούγαμε γι’ αυτά, αλλά στην πράξη είναι όλα διαφορετικά. Ήταν στη Γαλλία... Από την τότε αποστολή μέχρι σήμερα στην ομάδα βρίσκεται μόνο ο Ακης Παναγιωταράς, ο φυσιοθεραπευτής. Με προπονητή Ιορδανίδη και συμπαίκτες τους Γίαργουντ, Ντέιβις, Πεδουλάκη, Σκροπολίθα, Παπαπέτρου, Δημακόπουλο, Φραγκισκάτο, Πλακουράκης, Ανδρίτσο... Εκεί έζησα και τις πρώτες πλάκες που γίνονται μέσα σε μια ομάδα. Παρότι... νέος πείραζα γενικότερα τον κόσμο, τους συμπαίκτες μου. Αλλά βίωσα και την άλλη όψη, όταν ο Ντέιβις και ο Γίαργουντ με έπιασαν απειλώντας με για πλάκα ότι θα μου ξυρίσουν τα φρύδια αν τους ξαναπείραζα, συνεννοημένοι με τους υπόλοιπους παίκτες. Εννοείται ότι το γέλιο ήταν πολύ και ότι οι πλάκες δεν σταμάτησαν. Ούτε τότε, ούτε τα χρόνια που ακολούθησαν».

3.Τα πρώτα παιχνίδια με ρόλο στην ομάδα: «Δεν είναι μία στιγμή, το ξέρω, είναι μια σειρά στιγμών, που όμως τις βίωσα ως μία, γιατί οδήγησαν σε ένα κοινό σημείο. Το να γίνομαι ενεργό μέλος σε μια ομάδα με ονόματα τρελά για την εποχή, ή και για σήμερα ακόμη, όπως ο Βράνκοβιτς, ο Γκάλης, ο Βολκόφ, ο Γουίλκινς και τόσα άλλα, γεννά ακόμη και σήμερα συναισθήματα. Ήταν τα πρώτα βήματα στην πορεία για μια σπουδαία περίοδο για τον Παναθηναϊκό, για μια ομάδα που ήρθε να μείνει και όχι να περάσει και να φύγει. Και αυτό ακριβώς κατάφερε».

4.Το πρώτο φάιναλ φορ: «Μπορεί να μην έφερε τίτλο, αλλά η ανάμνησή του είναι μοναδική. Η πρώτη φορά που συμμετέχεις σε φάιναλ φορ δεν μπορεί παρά να είναι έντονη. Μέχρι εκείνη τη στιγμή τα γνωρίζαμε μόνο μέσα από την τηλεόραση και τις συμμετοχές του Άρη και τώρα είχε έρθει η δική μας στιγμή να πάρουμε μέρος... Είναι τόσα τα καινούρια πράγματα που ζεις, αυτή η συνύπαρξη με κορυφαίες ομάδες και παίκτες για ένα τριήμερο και τόσο έντονα τα συναισθήματα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, που δεν μπορείς να το αφήσεις στην άκρη... Το ίδιο ισχύει και για τη Σαραγόσα».

5.Ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος: «Τα συναισθήματα σε ένα φάιναλ φορ είναι έντονα. Πόσο μάλλον όταν στο τέλος βρίσκεσαι με την κούπα στα χέρια! Το φάιναλ φορ του 1996 είναι από τις εντονότερες στιγμές στην πορεία μου στον Παναθηναϊκό. Θα μπορούσε με την ευρεία έννοια να χαρακτηριστεί «λύτρωση». Μετά από δύο συμμετοχές ήταν η στιγμή μας να κατακτήσουμε τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης. Τον πρώτο για τον Παναθηναϊκό, τον πρώτο για όλη την Ελλάδα, για το ελληνικό μπάσκετ. Μην το ξεχνάμε αυτό. Οι στιγμές των πανηγυρισμών, η απόδοση του Ντομινίκ Γουίλκινς και εννοείται ο Στόγιαν Βράνκοβιτς είναι από τις πιο έντονες εικόνες που συνοδεύουν πάντα τις αναμνήσεις από το Παλέ ντε Μπερσί στο Παρίσι».

6.Το πρώτο πρωτάθλημα εντός των τειχών: «Το κυνηγούσαμε πολλά χρόνια, τελικά το... πιάσαμε το 1998. Το θέλαμε πάρα πολύ, φτάσαμε πολλές φορές πολύ κοντά, αλλά δεν τα είχαμε καταφέρει. Τι να πω; Συναισθήματα; Ποιος θα μπορούσε να τα περιγράψει ακριβώς; Δύσκολο νομίζω... Πολύ... Το 1996, αυτός ο τίτλος και αυτός που ακολούθησε ήταν το εφαλτήριο για τη συνέχεια... Και κυρίως για μεγαλύτερη προσπάθεια, που έφερε όμως και καλύτερα αποτελέσματα. Και κυρίως διάρκεια».

7.Το πρωτάθλημα στο ΣΕΦ: «Εννοείται ότι είναι ξεχωριστή στιγμή όταν κατακτάς τον τίτλο στην έδρα του αντιπάλου σου. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού. Είναι πάντα ιδιαίτερο, είναι ακόμη πιο καλό όταν ένας τρόπαιο φτάνει στα χέρια σου έτσι. Άλλωστε στην Ελλάδα αυτοί οι αγώνες έχουν φτάσει σε πολλές περιπτώσεις να είναι πιο σημαντικοί κι από το ίδιο το πρωτάθλημα. Φανταστείτε όταν κρίνουν και τον τίτλο!»

8.Ο τίτλος στη Θεσσαλονίκη: «Το δεύτερο ευρωπαϊκό... Μεγάλη στιγμή για την ομάδα, που καθιερώνεται στις συνειδήσεις όλων. Μεγάλη στιγμή και αυτό που ζήσαμε με την αποθέωση του Οντέντ Κάτας από τους Ισραηλινούς, παρά το ότι ήταν αντίπαλος της Μακάμπι Τελ Αβίβ. Όπως και το γεγονός ότι το γήπεδο είχε γίνει ουσιαστικά έδρα μας από τους φίλους του Παναθηναϊκού. Προσωπικά ήταν ξεχωριστή στιγμή, γιατί ήταν ο πρώτος τίτλος μου ως αρχηγός της ομάδας. Ήταν η πρώτη χρονιά του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, είχα γίνει αρχηγός διαδεχόμενος τον Κώστα Παταβούκα και τον Απρίλιο σήκωσα την πρώτη μου κούπα και ήταν ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ξεχνιέται;»

9.Η «μαγκιά» της Μπολόνια: «Δεν είναι ότι κατακτήσαμε ένα ακόμη ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Δεν ήταν μόνο αυτό για να είμαι πιο ακριβής. Για μένα ο τίτλος της Μπολόνια ήταν ο πιο μάγκικος ?αν μου επιτρέπεται η έκφραση- που κατέκτησε η ομάδα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κανείς δεν μας περίμενε, κανείς δεν θα στοιχημάτιζε υπέρ μας, όμως εμείς τα καταφέραμε απέναντι σε μια ιταλική ομάδα, σε μια ομάδα της Μπολόνια, στην Ιταλία, στην Μπολόνια!»

10.Το 2007: «Μια χρονιά... Από το ξεκίνημά της γνωρίζαμε όλοι ότι θα ήταν ιδιαίτερη. Αρχισε έτσι, τελείωσε έτσι. Ξεχωριστή. Είχαμε τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε τρεις τίτλους στο ΟΑΚΑ. Το κάναμε... Και τους κατακτήσαμε και τους τρεις. Είχαμε ένα προβάδισμα ακριβώς εξαιτίας της έδρας, ιδιαίτερα σε ότι αφορά το φάιναλ φορ, αλλά δεν είναι κάτι που μειώνει την προσπάθεια που κάναμε, ούτε φυσικά αυτό που πετύχαμε. Κάθε άλλο! Το να πανηγυρίζεις τον έναν τίτλο μετά τον άλλον στο δικό σου «σπίτι» είναι μοναδικό. Χαρίζει μοναδικά συναισθήματα, που ήμασταν αρκετά τυχεροί για να τα βιώσουμε. Με εικόνες που δεν θα ξεθωριάσουν ποτέ!»

11.Το 2009: «Από τις πλέον ιδιαίτερες στιγμές-χρονιές για μένα. Ουσιαστικά με ένα διττό ρόλο. Η προετοιμασία για την αποχώρηση. Με ένα ακόμη τριπλ κράουν. Χρειάζονται λόγια; Διαφορετικά, το ίδιο έντονα συναισθήματα εκεί, στον τελευταίο τίτλο... Χωρίς πολλά λόγια... Δεν είναι απαραίτητα».

12. Το κάλεσμα του Διαμαντίδη: «Ήταν από τις πλέον συγκινητικές στιγμές στην καριέρα μου. Στο κύπελλο που με κάλεσε και αργότερα στο Βερολίνο, όταν σηκώσαμε το ευρωπαϊκό μαζί, κίνηση που έγινε ξανά στο ΟΑΚΑ για το πρωτάθλημα. Ούτε στον Δημήτρη αρέσουν τα πολλά λόγια, ούτε σε μένα... Ήταν μια κίνηση όμως που μέτρησε πάρα πολύ για μένα και «βάρυνε» ξεχωριστά μέσα μου».

13.Ο επίλογος, ο κόσμος: «Το «αντίο»... Στιγμή μοναδική όντως... Το κλείσιμο αυτής της καριέρας, την εξέλιξη της οποίας δεν περίμενα ποτέ ότι θα έχει όταν ξεκινούσα. Δεν μπορούσα να περιμένω να ζήσω αυτή τη σειρά από φανταστικές στιγμές. Είμαι ευγνώμων για αυτά που έζησα και είμαι πραγματικά ευγνώμων προς τον κόσμο, στους φίλους του Παναθηναϊκού, για τις μοναδικές στιγμές που αυτοί μου χάρισαν. Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να μεταφέρει σε λόγια τι σημαίνει να νιώθεις αυτή την αγάπη, από τόσο κόσμο, το να ακούς να φωνάζουν το όνομά σου...».

ethnosport.gr

xmmmmmm.........ΜΑΛΛΟΝ ΘΑΣΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ Νο1....ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ...

Τιμή και δόξα στον μεγάλο αρχηγό του ΠΑΟ

Η πιο εμβληματική φυσιογνωμία, στην μπασκετική ιστορία του Παναθηναϊκού, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, θα τιμηθεί σήμερα στο ΟΑΚΑ (19:00), σε φιλικό αγώνα που θα δώσουν οι «πράσινοι», με τη ρωσική ΤΣΣΚΑ. Το «παρών» αναμένεται να δώσει πλήθος κόσμου, επισήμων και μη, για να χειροκροτήσει την τελευταία παράσταση του «Φράγκι», με το τριφύλλι στο στήθος. «Ο Αλβέρτης σηκώνει την κούπα στον ουρανό», γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος.

Στην 20χρονη καριέρα του, το «τοτέμ» των νταμπλούχων Ελλάδος κατέκτησε 25 τρόπαια, καταλαμβάνοντας επάξια μία θέση στο πάνθεον των πιο επιτυχημένων Ελλήνων παικτών στην ιστορία του ελληνικού, αλλά και ευρωπαϊκού μπασκετικού στερεώματος. Στη διάρκεια της επαγγελματικής του καριέρας, ο αρχηγός των πρωταθλητών Ευρώπης έχει συλλέξει πλήθος ατομικών διακρίσεων, με τους τίτλους του MVP στα πλέι οφ Ελλάδος 2003, Κυπέλλου Ελλάδος 2003 και All Star Game 2001 να ξεχωρίζουν. Επίσης έχει κατακτήσει τρεις φορές τον τίτλο του καλύτερου σουτέρ τριών πόντων σε ελληνικά All Star Game, ενώ βρίσκεται στην 35η θέση των καλύτερων παικτών, όλων των εποχών, της Ευρωλίγκα, όπως αυτή ανακοινώθηκε το 2008.

Ράντζα: «Τιμή μου που αγωνίστηκα μαζί του»

Με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη συμπαίκτη, ο Ντίνο Ράτζα κατάφερε να στεφθεί πρωταθλητής Ελλάδος, κατά τη θητεία του στον Παναθηναϊκό. Ο Κροάτης σέντερ, μιλώντας στην Sportday, «έπλεξε» το εγκώμιο του παλαιού συμπαίκτη του.

«Είναι ένας φοβερός τύπος και πραγματικά ήταν τιμή μου που αγωνίστηκα στην ίδια ομάδα με αυτόν. Τα χρόνια που παίξαμε μαζί ήταν ο καλύτερος σουτέρ σε όλη την Ευρώπη, ένας πραγματικός “φονιάς”. Μόλις η μπάλα πήγαινε στα χέρια του ήξερα ότι θα κατέληγε στο καλάθι. Μου άρεσε να περνάω χρόνο μαζί του, διότι ήταν ένας πολύ ευχάριστος άνθρωπο. Μπράβο στον Παναθηναϊκό που τον τιμά».

Βράνκοβιτς: «Έχει σημαδέψει την καριέρα μου ο ‘Φράγκι’»

Ο άνθρωπος που χάρισε στο «τριφύλλι», τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο, ο Στόγιαν Βράνκοβιτς, «σκάλισε» τις μνήμες του και μίλησε για τον μεγάλο ηγέτη των «πρασίνων», όταν οι δυο τους ήταν συμπαίκτες.

«Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους αθλητές σε ολόκληρη την ιστορία του Παναθηναϊκού. Ο “Φράγκι” φαινόταν πως θα γίνει κάτι πολύ μεγάλο για τον Παναθηναϊκό, κάτι ξεχωριστό και δε με διέψευσε. Έχουμε φτάσει στο 2009 και μιλάμε ακόμα για τον Αλβέρτη και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Από μικρός προσπαθούσε να κάνει τα πάντα για την ομάδα, να τη βάλει πάνω από όλους και να κατακτήσει πολλούς τίτλους. Θα είναι πάντα μέρος του Παναθηναϊκού. Προσωπικά δεν πρόκειται να τον ξεχάσω ποτέ και πραγματικά έχει σημαδέψει την καριέρα μου».

Μπετσίροβιτς: «Ο απόλυτος αρχηγός»

Συμπαίκτης του Αλβέρτη υπήρξε για δύο χρόνια ο Σάνι Μπετσίροβιτς, στην ομάδα μάλιστα που κατέκτησε το πρώτο “triple crown” στην ιστορία των «πρασίνων». Ο διεθνής Σλοβένος μίλησε με τα καλύτερα λόγια, για τον καλό του φίλο Φραγκίσκο και με μεγάλο σεβασμό για τον μεγάλο αρχηγό Αλβέρτη.

«Πρόκειται για έναν από τους καλύτερους αθλητές που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα. Είναι μια μεγάλη μορφή για το ελληνικό μπάσκετ και τον Παναθηναϊκό. Έχει δεκάδες τίτλους και νομίζω πως θα πρέπει να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μεγαλύτερους παίκτες όλης της Ευρώπης. Είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη καρδιά και εκπληκτική αίσθηση του χιούμορ. Αυτό που μπορώ να πω εγώ για τον Αλβέρτη είναι πως πρόκειται για τον απόλυτο αρχηγό».

Επιμέλεια: Νίκος Μάρκου
sport-fm.gr

Είπαν για τον Αλβέρτη...

«Συνέχισε έτσι αγόρι μου. Με αυτό το σουτ θα βγάλεις το ψωμί σου!». Αυτή τη συμβουλή του έδωσε στην αρχή της καριέρας του ο Αργύρης Πεδουλάκης και ο 16χρονος τότε Φραγκίσκος Αλβέρτης την τήρησε κατά γράμμα! Σούταρε, ξανασούταρε και... δεν βαρέθηκε να σηκώνει τίτλους με τον Παναθηναϊκό! Στα 19 χρόνια καριέρας του ο «Φράγκι» συμμετείχε σε 25(!) απονομές, υποχρεώνοντας φίλους και εχθρούς να υποκλιθούν στον εμβληματικό αρχηγό των πρωταθλητών Ευρώπης.

Από την αντίδραση του Αντόνιο Ντέιβις, όταν τον συνάντησε ξανά στο Τορόντο τον Οκτώβριο του 2003 για το φιλικό των Ράπτορς με τον Παναθηναϊκό, ως την δημόσια παραδοχή του «ερυθρόλευκου» Παναγιώτη Βασιλόπουλου ότι ο Αλβέρτης αποτελεί παίκτη-πρότυπο, το gazzetta.gr συγκέντρωσε ορισμένες από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες που αφορούν στο πρόσωπο του «Φράγκι». Και μέσα σ' όλες, η αποκάλυψη του Γιάννη Παραγιού ότι ο Ολυμπιακός απέρριψε τον Αλβέρτη επειδή ήταν μόλις 13 ετών όταν προτάθηκε στους Πειραιώτες.

Είπαν για τον «Φράγκι»...

Έντι Τζόνσον

«Ο Αλβέρτης με έκανε να δουλέψω πιο σκληρά από κάθε άλλον παίκτη που έχω αντιμετωπίσει στην καριέρα μου. Του το είχα πει μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος αυτό. Ίσως πιστεύει ότι δεν τον συμπαθώ, αλλά η αλήθεια είναι πως σέβομαι απεριόριστα ό,τι έχει να κάνει με αυτόν και την ιστορία του»

Κώστας Τσαρτσαρής

«Ο ""Φράγκι είναι ένας ζωντανός θρύλος και αποτελεί παράδειγμα για όλους μας. Ακούγαμε τις ιστορίες του από τα Final Fours στα οποία είχε λάβει μέρος και θα ήταν ψέμα αν έλεγα πως δεν ζηλεύαμε»

Γιάννης Παραγιός

«Τον είχα από... μωρό στον ΑΝΟ Γλυφάδας και φαινόταν πως το μέλλον ήταν δικό του. Το σουτ το είχε μέσα του. Μάλιστα, τον είχα προτείνει στον Ολυμπιακό, αλλά τον απέρριψαν επειδή ήταν μόλις 13 ετών. Ό,τι του έλεγες, πάντως, το καταλάβαινε αμέσως. Χαίρομαι που έφτασε ως εδώ»

Αντόνιο Ντέιβις

«Πώς έγινες έτσι; Δώδεκα χρόνια στην ίδια ομάδα; Δεν έφυγες ποτέ; Άρα δεν άλλαξε τίποτα...»

Γιώργος Μπαλογιάννης

«Σε κάθε δύσκολη στιγμή ο Φραγκίσκος ήταν παρών»

Παύλος Γιαννακόπουλος

«Για τον Αλβέρτη έκανα τη μεγαλύτερη θυσία για να τον φέρω στην ομάδα και τώρα φεύγει από τον Παναθηναϊκό, έχοντας κατακτήσει τα πάντα»

Αργύρης Πεδουλάκης

«Συνέχισε έτσι αγόρι μου. Με αυτό το σουτ θα βγάλεις το ψωμί σου!»

Δημήτρης Διαμαντίδης

«Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης είναι ο αρχηγός μας. Αποτελεί σύμβολο για όλους μας»

Βασίλης Σπανούλης

«Ο "Φράγκι" είναι ο άνθρωπος που τον σεβόμαστε και τον θαυμάζουμε όλοι γι' αυτά που έχει πετύχει»

Ζέλικο Ομπράντοβιτς

«Στην Ευρώπη όταν μιλούν για τον Παναθηναϊκό, εννοούν τον Αλβέρτη»

Παναγιώτης Βασιλόπουλος

«Το έχω πει και δεν το αλλάζω. Για εμένα αποτελεί παίκτη-πρότυπο και τον θαυμάζω από μικρό παιδί»

Γιώργος Κούμουλος

«Εγώ, ως αρχηγός του Ρεθύμνου, σε αυτόν τον τελικό θα πάρω τη φανέλα του Αλβέρτη»

Θανάσης Γιαννακόπουλος

«Αυτό που συμβαίνει με τον Αλβέρτη είναι πρωτόγνωρο. Μόνος του έχει κερδίσει περισσότερους τίτλους από ολόκληρο τον Ολυμπιακό»

Γιώργος Γκοτζογιάννης

«Τραβά το δικό του μονοπάτι, κάτι που δεν έχει να κάνει με συμβιβασμούς. Ο Φραγκίσκος δεν μοιάζει με τους άλλους. Είναι αδάμαστος»

Γιάννης Σταυρουλάκης
gazzetta.gr

otn arxisoun na xanontai oi titloi tote tha katalavoume ti exeis kanei megale....twra mas fenontai fusiologika....gia panta prasinos frangi kai mn fugeis pote apo tn omada....i thesi s einai ekei dipla stn zots kai tn itoudi!!!!

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΑΛΒΕΡΤΗΣ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 11 Νοεμβρίου 1974 στην Αθήνα

ΟΜΑΔΕΣ: ΑΝΟ Γλυφάδας, Παναθηναϊκός

ΨΕΥΔΩΝΥΜΑ: Φράγκι

ΘΕΣΗ: Φόργουορντ

ΝΟΥΜΕΡΟ ΦΑΝΕΛΑΣ: 4

ΥΨΟΣ: 2.06

ΠΟΝΤΟΙ (Α1): 4698

ΑΓΩΝΕΣ (Α1): 523

ΠΟΝΤΟΙ (ΕΘΝΙΚΗ): 1588

ΑΓΩΝΕΣ (ΕΘΝΙΚΗ): 154

ΠΟΝΤΟΙ (Ευρώπη): 2681

ΑΓΩΝΕΣ (Ευρώπη): 289

ΠΡΩΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ: Ελλάδα – Γερμανία 85-72 στο Αμβούργο (Φιλικό - 28/5/93) όπου δε σκόραρε.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ: Ελλάδα – Πουέρτο Ρίκο 85-75 (Ολυμπιακοί Αγώνες – 28/8/04) όπου δε σκόραρε.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: 11 πρωταθλήματα Ελλάδας (1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009), 8 Κύπελλα Ελλάδας (1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009), 5 Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης (1996, 2000, 2002, 2007, 2009), 1 Διηπειρωτικό (1996) - Αργυρό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ Παίδων το 1991 – Αργυρό μετάλλιο με την στο Ευρωμπάσκετ Ελπίδων το 1992 – Αρχηγός του Παναθηναϊκού από το 1999 – 9 συμμετοχές στο ελληνικό All Star Game – Νικητής του διαγωνισμού τριπόντων στο All Star Game του 1996, 1997 και 1998 – Παρών στα Ευρωμπάσκετ Ανδρών το 1995, το 1997, το 1999, το 2001 και το 2003, στο Μουντομπάσκετ το 1998 και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996 και της Αθήνας το 2004 – Το 2008 έγινε μέλος της λίστας με τις 50 πιο σημαντικές προσωπικότητες της Ευρωλίγκα ως ένας από τους 35 πιο σημαντικούς μπασκετμπολίστες που έχουν αγωνιστεί σε αυτή.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Παντρεμένος με την Άντα Θωμά, πρώην παίκτρια του πόλο και πατέρας του Κάρολου.

ΠΕΡΙΟΔΟΣ	ΠΟΝΤΟΙ	ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ
2008/09	0	0
2007/08	125	28
2006/07	121	25
2005/06	147	26
2004/05	232	27
2003/04	328	31
2002/03	196	33
2001/02	259	28
2000/01	398	31
1999/00	217	20
1998/99	370	35
1997/98	466	37
1996/97	312	27
1995/96	464	37
1994/95	454	35
1993/94	266	35
1992/93	119	32
1991/92	192	26
1990/91	32	10

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑΘΗ.......