Του Νίκου Συρίγου

Το να απολαμβάνεις Αυγουστιάτικα, τέτοια μπάλα, είναι ευτύχημα. Όσοι ουδέτεροι παρακολούθησαν το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την Ατλέτικο, θα πάνε για ύπνο ικανοποιημένοι, οι Μαδριλένοι χαρούμενοι και οι Παναθηναϊκοί… έτσι κι έτσι. Πόσο… έτσι και πόσο έτσι είναι θέμα αισθητικής και αντίληψης.

Ήταν δεδομένο πως για να περάσει ο Παναθηναϊκός την Ατλέτικο χρειαζόταν ένα θαύμα. Τέτοια εποχή όμως είναι πολύ νωρίς για θαύματα. Ου μην και πολύ αργά για δάκρυα.

Αν οι «υδραυλικοί» της Ατλέτικο ήταν το απόλυτο τεστ για την άμυνα του «τριφυλλιού», ο μόνος που κράταγε «κουβά» για να μην πλημμυρίσει η εστία του Γκαλίνοβιτς ήταν ο Ζιλμπέρτο. Το κακό με τον Σίλβα είναι ότι έκανε τους υπόλοιπους να φαίνονται από άμπαλοι μέχρι ξυλοκόποι. Από τον Βύντρα, μέχρι τον Μουν… Ειδικά τον Μουν…

Αν έβλεπε κάποιος για πρώτη φορά τον Παναθηναϊκό, στο συγκεκριμένο παιχνίδι, χωρίς πολλή σκέψη θα έψαχνε τον Πατέρα για να του πει πως η ομάδα δεν έχει ανάγκη από στόπερ αλλά από πλάγια μπακ που να ξέρουν μπάλα. Γιατί αν μια ομάδα στηρίζει την ασφάλεια και την ανάπτυξη της στους Μουν και Σπυρόπουλο θα μείνει… ανασφάλιστη και υπανάπτυκτη. Αυτό το «κακό» το έκανε ο Σίλβα και τα καντάρια μπάλας που γνωρίζει.

Το καλό είναι πως με τον Σίλβα πίσω, ο Τεν Κάτε βρήκε στόπερ και αποσυμφόρησε το κέντρο δίνοντας χώρο στον Κατσουράνη και ενδεχομένως ευκαιρία(ες) στο Μάτος να επιστρέψει στην ομάδα.

Για τον Σαλπιγγίδη δεν χρειάζεται να πεις τίποτα. Απλά ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ.

Ρεαλιστικά, ο Παναθηναϊκός δεν έχει ελπίδες για να περάσει στους ομίλους του Champions League. Το χειροκρότημα του κόσμου και οι καλές στιγμές απέναντι σε αυτή την Ατλέτικο, είναι η εντονότερη αχτίδα φωτός για το μέλλον. Αρκεί οι κόρακες να μην φωλιάσουν στην Παιανία.

Αυτή η εγγραφή δημοσιεύτηκε στις Wednesday, August 19th, 2009 ώρα 10:12 pm
sportnet.gr