Simon Kuper ,




Μία μέρα έναν Σεπτέμβρη, κάποιος τηλεφώνησε στον Χενκ Τεν Κάτε, τότε προπονητή του Άγιαξ. Ο Τεν Κάτε ακόμα και τώρα δεν αποκαλύπτει ποιος ήταν εκείνος που τον κάλεσε. Ο άγνωστος τον ρώτησε αν ενδιαφερόταν για δουλειά σε έναν μεγάλο σύλλογο, χωρίς όμως να αναφέρει ποιος ήταν αυτός. Ο Τεν Κάτε το σκέφτηκε. Μόνο ένας μεγάλος σύλλογος ήταν τότε σε αναζήτηση προπονητή, η Τσέλσι. Μήπως, ο σχεδόν άγνωστος τότε 52χρονος Ολλανδός ήταν στην αναμονή για να γίνει ο επόμενος Ζοζέ Μουρίνιο;



Στον εξωτερικό χώρο ενός καφέ δίπλα στο Αμστερνταμ, ο άγνωστος του είπε ότι το κλαμπ που ενδιαφερόταν ήταν όντως η Τσέλσι. Στις 27 Σεπτεμβρίου, ένα ιδιωτικό τζετ στάλθηκε στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ για τον Τεν Κάτε, οδηγώντας τον στο Λονδίνο και φέρνοντας τον πίσω στο Άμστερνταμ χωρίς κανένας από τον Άγιαξ να καταλάβει τίποτα. Στη συνέχεια, η Τσέλσι απέσπασε την υπογραφή του, προσφέροντας του ορισμένα από τα πετροδόλαρα του Αμπράμοβιτς. Από τα μέσα του Οκτώβρη, ο Τεν Κάτε ανέλαβε τον έλεγχο στο προπονητικό κέντρο στο Νότιο Λονδίνο. Ο Ισραηλινός Αβραάμ Γκραντ θα συνέχιζε να επιλέγει την 11αδα και να μιλάει στα ΜΜΕ (κάτι που αποτελεί πιθανότητα το πιο αδύνατο σημείο του Τεν Κάτε). Ωστόσο, ο Τεν Κάτε θα γινόταν στην Τσέλσι κάτι πολύ παραπάνω από τον τύπο που κρεμάει τα δίχτυα στα τέρματα του προπονητηρίου. Η πρόσληψη του αποτελούσε την μεγαλύτερη ένδειξη της ομάδας που ήθελε να δημιουργήσει ο Αμπράμοβιτς. Της μετά-Μουρίνιο Τσέλσι.

Ο Τεν Κάτε μεγάλωσε στο κέντρο του Άμστερνταμ, από Ολλανδό πατέρα και μητέρα από την αποικία του Σουρινάμ. Ήταν πάντα κοντά στην σουριναμέζικη πλευρά της οικογένειάς του. "Συνηθίζαμε να τρώμε στη γιαγιά μου", θα πει στον Ολλανδό Edwin Winkels, συγγραφέα του βιβλίου για την ιστορία της Μπαρτσελόνα. "Ήμασταν περίπου 30 και η γιαγιά έπρεπε να είναι στην κουζίνα όλο το Σαββατοκύριακο. Καθόμασταν στο τραπέζι σε δύο ή τρεις βάρδιες, με πρώτα τα παιδιά".

Το Σουρινάμ, μία χώρα στην κορυφή της Νοτίου Αμερικής, με λιγότερους από ένα εκατομμύριο κατοίκους, έχει βγάλει πολλά κορυφαία ονόματα του Ολλανδικού ποδοσφαίρου. Παίκτες όπως ο Ρουντ Γκούλιτ, ο Φρανκ Ράικαρντ, ο Κλάρενς Ζέεντορφ, ο Ένγκαρ Ντάβιντς και ο Πάτρικ Κλάιφερτ. Ο Τεν Κάτε δεν συμπεριλαμβανόταν σε αυτούς. Σε ηλικία 11 ετών πήγε στον Άγιαξ, όπου όμως δεν έμεινε για πολύ. Το περιβάλλον δεν ήταν ιδιαίτερα φιλικό, ενώ ο ίδιος δεν ήταν και σπουδαίος παίκτης. Ξόδεψε την καριέρα του σε μικρά ολλανδικά κλαμπ, κυρίως στους Go Ahead Eagles, έχοντας και μια γοητευτική "εκδρομή" στον Καναδά, όπου έπαιξε με τους Εdmonton Drillers. Ηταν ένας ασταθής εξτρέμ. Ορισμένες φορές έπαιζε εξαιρετικά, αλλά τις περισσότερες ήταν κακός.

Ο Τεν Κάτε ήξερε πως να κερδίσει τον Ροναλντίνιο Ο Τεν Κάτε ήξερε πως να κερδίσει τον Ροναλντίνιο Ωστόσο, αυτό που είχε σημασία για τον Αμπράμοβιτς δεν ήταν η ποιότητά που φανέρωνε ως παίκτης, αλλά η χρονική περίοδος και το μέρος στο οποίο έπαιξε ποδόσφαιρο. Ο Τεν Κάτε μεγάλωσε στο επίκεντρο της χρυσής εποχής του ολλανδικού ποδοσφαίρου. Όταν ο μικρούλης Χένκι έκανε τα πρώτα του βήματα στο Άγιαξ στα μέσα της δεκαετίας του `60, το ολλανδικό στυλ ποδοσφαίρου που έχει μείνει στην ιστορία, μόλις ανακαλυπτόταν στο ανατολικό Άμστερνταμ: Εκπληκτική επίθεση, γρήγορες και άμεσες πάσες, παράταξη 4-3-3 και ποδόσφαιρο βασισμένο στο μυαλό. "Σχεδόν οι πάντες έπαιζαν 4-3-3 όταν ξεκινούσα, οπότε ωρίμασα σε αυτό το επιθετικό σύστημα και σε αυτή τη νοοτροπία", είπε κάποτε ο Τεν Κάτε. "Πάντα έπαιζα -και προπονούσα- σε ομάδες που πρόσφεραν ελκυστικό ποδόσφαιρο και δεν βασίζονταν από την ωμή δύναμη". Ο προκάτοχός του στην Τσέλσι, Ζοζέ Μουρίνιο, προτιμούσε φυσικά τη δύναμη.

Λίγοι κατάλαβαν το πόσο ερωτευμένος ήταν ο Αμπράμοβιτς με το ολλανδικό ποδόσφαιρο. Ο ολλανδικός τρόπος παιχνιδιού της δεκαετίας του `70 παραμένει το ιδανικό του. Ο κλειστός κύκλος των συμβούλων του ήταν πάντα πολύ... ολλανδικός. Αρχικά ο Γκους Χίτινγκ, ο μισθός του οποίου ως προπονητής της Εθνικής Ρωσίας πληρωνόταν πάντα κυρίως από τον Αμπράμοβιτς. Επίσης, υπήρχε ο πολύ ηλικιωμένος σκάουτερ που είχε στην ομάδα, ο Piet de Visser, ο οποίος του είχε πει: "Θα σου βρω έναν νέο Ρονάλντο πριν πεθάνω" και ο αθλητικός διευθυντής που είναι ακόμα στην Τσέλσι, Frank Arnesen, ο οποίος αν και Δανός, είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στην Ολλανδία. Ήταν λοιπόν αναπόφευκτο κάποια στιγμή ο Ρώσος μεγιστάνας να έβρισκε έναν ευφυή θιασώτη του Ολλανδικού ποδοσφαίρου για να αναλάβει την ομάδα του.

Mε το βαρύτιμο τρόπαιο στα χέρια Mε το βαρύτιμο τρόπαιο στα χέρια Όπως πολλοί Ολλανδοί παίκτες της δεκαετίας του `70 -ο Γκους Χίτινιγκ, ο Λούις Φαν Γκαλ ή ο Ντικ Άντβοκατ-, ο Τεν Κάτε είχε... εμμονή με το ποδόσφαιρο. Ήταν προορισμένος να γίνει προπονητής. Ένα πρωί του 1989, στις 6.30 το πρωί, οι κάτοικοι γύρω από το μικρό γήπεδο των Go Ahead Eagles ξύπνησαν έντρομοι όταν τα φώτα του σταδίου άνοιξαν ξαφνικά. Ρίχνοντας μια προσεκτική ματιά, είδαν έναν τρελό έγχρωμο άνδρα να προπονεί μια νεανική ομάδα! Ένας μάλιστα κάλεσε την αστυνομία. Από τότε, ο Τεν Κάτε διηύθυνε τις πρωινές του συναντήσεις σε κλειστούς χώρους, επιμένοντας στο αντί-ολλανδικό τρόπο σκέψης στην δουλειά του.

Το μεγάλο του μειονέκτημα ως προπονητή, ήταν πάντα η απουσία δυνατών ονομάτων. Στην Ολλανδία προπονούσε πάντα μικρές ομάδες, καταφέρνοντας ωστόσο μεγάλα πράγματα. Οδήγησε την Φίτεσε και την Μπρέντα στις υψηλότερες θέσεις που τερμάτισαν ποτέ στο Ολλανδικό Πρωτάθλημα. Δύο φορές ψηφίστηκε ως καλύτερος προπονητής του Πρωταθλήματος. Στην Ουγγαρία, παρά το ότι έμενε χωρίς την οικογένειά του σε ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα και αντιστεκόμενος στα ακατάπαυστα κρούσματα ρατσισμού, πήρε το Κύπελλο με την MTK Βουδαπέστης. Όσον αφορά το σύντομο και όχι και τόσο ευχάριστο πέρασμά του από τη Γερμανία, όσο πιο λίγα αναφέρουμε, τόσο το καλύτερο.

Με τον Ρομάν Αμπράμοβιτς Με τον Ρομάν Αμπράμοβιτς Η καριέρα του έδειχνε ότι σταδιακά τον οδηγούσε στο πουθενά, μέχρι που τυχαία βρέθηκε να κάνει σκι στο ίδιο θέρετρο με τον Φρανκ Ράικαρντ. Ο Ράικαρντ ήταν επίσης προπονητής και επίσης Σουριναμέζος - Η Ολλανδία είναι η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που "παράγει" μαύρους προπονητές-, επρόκειτο όμως για ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της χώρας του. Ως παίκτης, είχε κερδίσει το Champions League με την Μίλαν και τον Άγιαξ. Σαν προπονητής ωστόσο, έδειχνε να του λείπει η επιδεξιότητα του Τεν Κάτε. Ήταν έτοιμος να αναλάβει μια δουλειά-αδιέξοδο, ως προπονητής στις ολλανδικές Αντίλες και πρότεινε στον Τεν Κάτε να τον ακολουθήσει. Ξαφνικά, η Μπαρτσελόνα κάλεσε και ο Ράικαρντ με τον Τεν Κάτε είχαν μια νέα δουλειά.

Στην αρχή ήταν δύσκολα. Το σπίτι του Τεν Κάτε στα περίχωρα της Βαρκελώνης έγινε αντικείμενο διάρρηξης τρεις φορές μέσα στις πρώτες μόνο βδομάδες του εκεί. Μια φορά μάλιστα κυνήγησε τους ληστές με έναν σιδερένιο λοστό, αλλά χωρίς αποτέλεσμα! Τα πράγματα όμως βελτιώθηκαν γρήγορα. Η οικογένειά του μετακόμισε και λάτρεψε τα υπαίθρια γεύματα τις ζεστές καταλανικές νύχτες, όλες οι γενιές μαζί, όπως στο σπίτι της γιαγιάς στο Άμστερνταμ.

Ο Τεν Κάτε με τον Ράικαρντ σχημάτισαν το τέλειο δίδυμο. "Ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή φιλία", δήλωσε αργότερα ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Ο Ράικαρντ, γεννημένος διπλωμάτης, μιλούσε στα media και αναλάμβανε ειρηνευτικό ρόλο όποτε χρειαζόταν, κάτι που στη Μπαρτσελόνα απαιτείται συχνά. Με τον Τεν Κάτε είχε τις ίδιες ιδέες για το ποδόσφαιρο. "Κοίτα, μεγάλωσα με παίκτες από τη δεκαετία του `70", μου είπε κάποτε. "Και αυτούς που βλέπεις ως είδωλα όσο μεγαλώνεις, τους έχεις για πάντα σε εκτίμηση. Αργότερα είχα τριγύρω μου πολλούς μεγάλους παίκτες, αλλά όσο παράξενο κι αν ακούγεται, συνεχίζεις να βλέπεις ως είδωλα αυτούς από τα `70". Στην Μπαρτσελόνα, με παίκτες σαν τον Ροναλντίνιο, τον Σαμουέλ Ετό και αργοτερά τον Λιονέλ Μέσι, ο Ράικαρντ και ο Τεν Κάτε δημιούργησαν μια ομάδα-φόρο τιμής στην Ολλανδία των seventies.

Ο ρόλος του Τεν Κάτε ήταν κρίσιμος. Ένας ήπιος... παρανοϊκός, ο οποίος ήταν πάντα σε επιφυλακή, σε εγρήγορση αν κάποιος προκαλούσε μπελάδες στην ομάδα . Ποιός μηχανορραφούσε έναντι ποιού μέσα στα αποδυτήρια; Ο Τεν Κάτε "είναι ο συναγερμός που είναι πάντα σε λειτουργία", είχε πει ο Ράικαρντ. Ο Τεν Κάτε, ο οποίος έμαθε γρήγορα τέλεια ισπανικά, με τις παιδικές διακοπές του σε παραλίες δίπλα στην Βαρκελώνη να βοηθούν, εξήγησε: "Ακούω καλά και πάντα εντοπίζω τα πράγματα γρήγορα. Βλέπω νωρίτερα από τον καθένα όταν κάτι συμβαίνει με κάποιον παίκτη, όταν δεν λειτουργεί σωστά. Τότε, θα πως στον Φρανκ: `Πρόσεχέ τον, επειδή δεν είναι χαρούμενος` ή `Δεν είναι καλός στην προπόνηση την τελευταία βδομάδα`. Είναι θέμα εμπειρίας. Είμαι προπονητής για πολλά χρόνια. Είμαι ένα κοινωνικό ζώο". Ο Τεν Κάτε, αντιλήφθηκε αμέσως για παράδειγμα, ότι δεν πρέπει ποτέ να φωνάζεις στον Ροναλντίνιο. Ούτε δημόσια, αλλά ούτε και ιδιαιτέρως. Ο παίκτης ανταποκρινόταν μόνο δείχνοντάς του φιλική στάση.

Ο Ράικαρντ ήταν πάντα καλός, αλλά ο Τεν Κάτε δεν είχε πρόβλημα να γίνει αντιπαθής. Αν η Μπαρτσελόνα δεν έπαιζε καλά, ο Τεν Κάτε "έβγαινε" από το κλουβί του άμεσα για να βάλει τις φωνές στους παίκτες στα αποδυτήρια. Κορυφαία στιγμή της καριέρας του ήταν ίσως η κατάκτηση του Champions League στο Παρίσι το 2006. Πολύ λίγοι παρατήρησαν τον μεσήλικα Ολλανδό στον πάγκο δίπλα στον πρώτο προπονητή, ωστόσο η συνεισφορά του Τεν Κάτε στην ψυχολογία και την τακτική ήταν ανάλογη του Ράικαρντ. Όταν άφησε την Μπαρτσελόνα στο τέλος της χρονιάς για να αναλάβει την πρώτη ομάδα του Άγιαξ, είπε: "Έχω μια πολύ σημαντική αποστολή εδώ, η οποία είναι κάτι παραπάνω από τα να είσαι βοηθός κάποιου". Ο τότε μέσος της Μπάρτσα, Λουντοβίκ Ζιουλί υποστήριξε: "Ο Τεν Κάτε ήταν αυστηρός, ίσως και δυνάστης ακόμα. Όταν έφυγε, τα πράγματα ξέφυγαν από τον Ράικαρντ και αυτό δεν θα συνέβαινε αν ο Τεν Κάτε έμενε".

Ο Τεν Κάτε είχε πει στο ολλανδικό περιοδικό "Voetbal International": "Η περίοδος που πέρασα στη Μπαρτσελόνα ήταν πολύ σημαντική για το μετέπειτα ενδιαφέρον της Τσέλσι. Ο τρόπος που έπαιζε η ομάδα προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στο Λονδίνο. Μπορώ να το καταλάβω, καθώς η ομάδα έπαιζε εκπληκτικό ποδόσφαιρο και το συνδύασε με τις κατακτήσεις τίτλων. Καταφέραμε κάτι σημαντικό, ωστόσο ο ρόλος του Φρανκ ήταν σημαντικότερος από τον δικό μου. Ήταν εκείνος που έμενε ήρεμος ακόμα και στις αναταραχές".

Σε... αυτοκόλλητο με τη φανέλα των Go Ahead Eagles Σε... αυτοκόλλητο με τη φανέλα των Go Ahead Eagles Η Ολλανδία δεν είναι ένα έθνος εργασιομανών. Η Εθνική ιδέα είναι να αποσυρθείς από τη δουλειά στα πενήντα και να κάνεις "περίεργα πράγματα". Ο Τεν Κάτε είχε πει ότι ο Αγιαξ θα ήταν η τελευταία του δουλειά. Στην πραγματικότητα, οι 15 μήνες του στο Άμστερνταμ έδειξαν γιατί παρά την έντονη φημολογία που είχε αναπτυχθεί, δεν θα αναλάμβανε ποτέ πρώτος προπονητής στην Τσέλσι. Για ακόμα μια φορά κατάφερε πράγματα. Βελτίωσε τους νέους παίκτες του Αγιαξ. Ο Γουέσλεϊ Σνάιντερ και ο Ράιαν Μπάμπελ πήραν μεταγραφές για την Ρεάλ Μαδρίτης και την Λίβερπουλ. Κέρδισε αρκετούς αγώνες -Ο Άγιαξ έχασε τον τίτλο την τελευταία αγωνιστική την πρώτη του χρονιά-, αν και απέτυχε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ωστόσο, ήταν πολύ κακή η δημόσια εικόνα του. Ξεσπούσε στα μίντια και στους παίκτες του, φανερώνοντας μια διάθεση κακεντρέχειας. Σαν front man, ο Τεν Κάτε δεν έχει την ηρεμία του Ράικαρντ. Φεύγοντας από τον Άγιαξ, είχε πει σε έναν δημοσιογράφο: "Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι θα πρέπει να μιλάω σε ανθρώπους σαν εσένα. Στον Τύπο. Θα είμαι και εγώ υπεύθυνος για την ενδεκάδα της Τσέλσι, όπως ήταν και οι συνεργάτες μου στον Άγιαξ. Όμως, το καλό είναι ότι δεν θα πρέπει να δικαιολογούμαι για τις επιλογές μου στον Τύπο". Η κακία ήταν κλασικό δείγμα Τεν Κάτε. Αναμφίβολα, τα περισσότερα μέλη της διοίκησης του Άγιαξ χάρηκαν με την αποχώρησή του. Δεν ήταν καλεσμένος ούτε καν στην συνέντευξη Τύπου, στην οποία ανήγγειλαν την αποχώρησή του.

Eνα από τα στοιχεία που κράτησε στον Άγιαξ ήταν η επιμονή του. "Νομίζω το ότι συνεχώς αναζητώ το καλύτερο από τον εαυτό μου, αποτελεί την μεγαλύτερη δύναμή μου. Αυτό περνάει και στους άλλους. Αλλά το αποτέλεσμα είναι ότι έχω αρχίσει να δείχνω πολύ μεγαλύτερος .Έπαθα σοκ όταν είδα τον εαυτό μου στην τηλεόραση πρόσφατα". Ένας δύσκολος άνθρωπος, αλλά ένας καλός κόουτς. "Το αν είναι καλός άνθρωπος ή όχι δεν έχει σημασία. Προπονεί καλά", είχε πει ο Γουίλεμ φαν Χάνεγκεν, ένας από τους καλύτερους Ολλανδούς της δεκαετίας του `70.

Στον πάγκο της Τσέλσι Στον πάγκο της Τσέλσι Όταν πήγε στην Τσέλσι έπρεπε να δουλέψει με τον Αβραάμ Γκραντ, έναν άνθρωπο ο οποίος δεν ήταν βαρύ όνομα και αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος που γοήτευε τον Αμπράμοβιτς. Σε αντίθεση με τον Μουρίνιο, ο Ισραηλινός δεν μπορούσε πάρει με τος μέρος του τους παίκτες και να τους στρέψει εναντίον του αφεντικού του. Ηταν ένα πλάσμα του Αμπράμοβιτς και θα έκανε ότι του έλεγε εκείνος. Αλλά ο Αμπράμοβιτς ήθελε ξεκάθαρα και έναν Ολλανδό στο "μίγμα" της Τσέλσι. Η πρώτη του επιλογή θα ήταν ο Χίντιγκ, ο οποίος όμως δεν ήταν ποτέ εργασιομανής και ήδη ένιωθε πολύ μεγάλος. Δεν ήθελε να ξυπνά 7 το πρωί και να προπονεί 70 παιχνίδια τη σεζόν και αυτό φάνηκε και από το όταν ανέλαβε τελικά την Τσέλσι μετά την απόλυση του Σκολάρι, αλλά δεν συνέχισε στον πάγκο της. Προτιμά να μένει σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο της Μόσχας με την όμορφη σύζυγό του.


Ο Τεν Κάτε όμως αντιπροσώπευε την ίδια φιλοσοφία με τον Χίντιγκ και όπως ο Γκραντ, δεν ήταν τόσο μεγάλο όνομα ώστε να... εξεγερθεί εναντίον του αφεντικού του. Λίγο μετά την άφιξή του στο Λονδίνο είπε: "Στην Τσέλσι, με όλη την ποιότητα που έχουμε, μπορούμε να παίξουμε ελκυστικό ποδόσφαιρο με νοοτροπία νικητή, όχι χαμένου. Νομίζω ότι αυτή η αλλαγή στην νοοτροπία είναι τεράστια. Μεγαλύτερη από ό,τι φαντάζεται ο καθένας. Το να μπαίνεις στο γήπεδο έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι δεν πρόκειται να χάσουμε με το να μπαίνεις και να λες ότι θα κερδίσουμε και πρέπει να δουλέψουμε για να το πετύχουμε έχει μεγάλη διαφορά. Θα χρειαστεί πολύς κόπος και δουλειά στο γήπεδο για να πείσουμε τους παίκτες ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος για να παίξουμε ποδόσφαιρο, ένας τρόπος ο οποίος ευχαριστεί τους ποδοσφαιριστές και τον κόσμο", ενώ πρόσθεσε: "Δεν μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Είμαστε μεγάλη ομάδα και χρειαζόμαστε τα αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της χρονιάς, οπότε η αλλαγή πρέπει να γίνει βήμα-βήμα".

Την ίδια ακριβώς φιλοσοφία ήρθε να εφαρμόσει και στον Παναθηναϊκό, όπου πρόσφατα αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά ότι απεχθάνεται τις σχέσεις με τα μίντια, πόσο μάλλον με τα ελληνικά. Ο Τεν Κάτε πληροφορήθηκε από τους άμεσους συνεργάτες του για τα όσα του καταλογίζουν, για τις περίφημες δηλώσεις του Εντόι, ακόμα και για προβλήματα στις σχέσεις του με παίκτες, τα οποία υπάρχουν ίσως μόνο στη σφαίρα της φαντασίας. Και έκανε κάτι το οποίο φάνταζε απόλυτα λογικό σε όσους τον γνωρίζουν. Ίσως μάλιστα περίμεναν το ξέσπασμά του νωρίτερα. Σε αυτό συνετέλεσε και η μαζική αποδοκιμασία του κόσμου κατά την αλλαγή του Νίνη στο ματς με τον ΠΑΟΚ, ο οποίος μετά το τέλος του ματς παραδέχτηκε πως έπρεπε να γίνει αλλαγή καθώς ήταν εξασθενημένος από την ίωση που είχε περάσει. Ο Τεν Κάτε γνωρίζει ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού τον έχει σε εκτίμηση και συνέδεσε φυσικά τα δημοσιεύματα για το πρόσωπο του με τις αποδοκιμασίες.

[color=cyan]Οι περισσότεροι που δέχτηκαν πόλεμο από τα μίντια στη χώρα μας δεν κατάφεραν να στεριώσουν. Μένει να δούμε αν θα το καταφέρει ο "άγνωστος" κύριος Τεν Κάτε, ο οποίος έχει δηλώσει πως αν φέτος δεν πάρει το Πρωτάθλημα, θα είναι αποτυχημένος.[/color]