Ο Νέρων Νίνης και ο Γιζέριχος Σισέ ξαναέκαψαν και ξανακατέστρεψαν τη Ρώμη σε μια μαγική βραδιά της Λεωφόρου του Ολίμπικο, η οποία θα μας μείνει αξέχαστη.
Πιο αξέχαστη βέβαια θα μείνει αυτή η βραδιά στους εκπληκτικούς 8.000 (ίσως και περισσότερους) οπαδούς μας που κατέλαβαν το Ολίμπικο και το έκαναν Λεωφόρο – και πραγματικά ζηλεύουμε που δεν είμαστε εκεί αυτή τη στιγμή για να ζήσουμε ολοκληρωμένα τα συναισθήματά τους, που όσο και να θελήσουμε να τα περιγράψουμε από δω πέρα, είναι αδύνατον. Και όσοι όμως μείναμε στην Αθήνα, είδαμε ένα παιχνίδι το οποίο θα μείνει για πάντα μέσα μας: φανταστική εμφάνιση, ένα επτάλεπτο στο πρώτο ημίχρονο, το οποίο ίσως είναι το πιο ονειρικό της ευρωπαϊκής ιστορίας μας, επιβλητική νίκη και μάγκικη, αρχιδάτη πρόκριση. Και μιλάμε όχι για πρόκριση από όμιλο, αλλά ΓΙΑ ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΜΕ ΔΙΠΛΗ ΝΙΚΗ ΕΠΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ, ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΣΤΟ ΚΑΜΠΙΟΝΑΤΟ ΚΑΙ ΦΟΡΜΑΡΙΣΜΕΝΗΣ ΣΕ ΝΟΚ ΑΟΥΤ ΑΓΩΝΕΣ, δηλαδή για μια επιτυχία που θα ταράξει όλη την ποδοσφαιρική Ευρώπη και θα ανεβάσει σε τεράστια ύψη το πρεστίζ του ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ. Μιλάμε για την πιο μεγάλη ευρωπαϊκή επιτυχία μας από το 1987, όταν είχαμε αποκλείσει τη Γιουβέντους, μια επιτυχία πιο μεγάλη και από τη νίκη επί του Άγιαξ το 1996, καθώς εκείνη η νίκη τελικά δεν είχε συνοδευτεί με πρόκριση. Και μιλάμε, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για το σπάσιμο μιας κακής παράδοσης, καθώς είχαμε πολύ καιρό να αποκλείσουμε σοβαρή ομάδα σε νοκ άουτ αγώνες.
Μιλάμε ακόμα για τη διάψευση όσων έλεγαν ότι «δεν είναι δυνατόν να αποκλείσουμε ομάδες με μεγαλύτερο μπάτζετ» και δε συμμαζεύεται, λες και όλοι αυτοί γεννήθηκαν χθες και δεν έχουν δει ή ακούσει ποτέ τι έχουμε πετύχει τόσες φορές. Μιλάμε για το ότι ΑΥΤΗ Η ΟΜΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΕΙ ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΑΞΙΖΕΙ, γιατί φανταστείτε πού μπορεί να φτάσει αν ενισχυθεί, όταν πετυχαίνει κάτι όπως το σημερινό με το υπάρχον ρόστερ…
Μιλάμε επίσης για το ότι αυτή η ομάδα είναι ικανή να μας στείλει μαζικά στο τρελλοκομείο, καθώς κάνει δυο τέτοιες εκπληκτικές, εκκωφαντικές νίκες επί της Ρόμα και μάλιστα με ανατροπή του σκορ και στις δυο, της βάζει έξι γκολ, της σπάει ένα αήττητο σερί καμιά εικοσαριά αγώνων, την πετάει έξω από την Ευρώπη και στο μεταξύ χάνει εντός έδρας από την Καβάλα και αφήνει να της φύγει μέσα από τα χέρια της ένα δικό της παιχνίδι μέσα στην Τούμπα… Θέλουμε να πιστέψουμε (αλλά μόνο όταν το δούμε θα το πιστέψουμε εντελώς…), ότι το φαινόμενο αυτό, το να μας «εκδικείται» δηλαδή η ομάδα μας στο επόμενο παιχνίδι για κάθε χαρά που μας έδωσε στο προηγούμενο, θα σταματήσει εδώ – και την Κυριακή στη Νέα Σμύρνη θα παίξουμε ΣΑΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ και θα κερδίσουμε τα γατάκια εύκολα, έτσι ώστε να φτάσουμε πιο κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος… Και ας καταλάβουνε επιτέλους τα καμάρια μας ότι ΕΑΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΣΑΝ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ, καθώς θα μπούμε απευθείας στους ομίλους του τσάμπιονς ληγκ, ενώ και οι προϋποθέσεις για τις…σωστές εξελίξεις στα διοικητικά και για την ενίσχυση της ομάδας θα είναι αφάνταστα καλύτερες.
Μιλάμε για τη γελοιοποίηση της προπαγάνδας όλου του «συστήματος» των και καλά…αντικειμενικών φυλλάδων που τόσα χρόνια στήριζε (και ακόμα στηρίζει) τον πράκτορα και τις παράγκες του, μιας προπαγάνδας που εκφράστηκε στα πρωτοσέλιδα των παραπάνω φυλλάδων της Τετάρτης, που έριχναν κλάμα και μοιρολογούσαν για την…αδικία που έγινε, λέει, στον γάβρο στο δικό του παιχνίδι στο τσάμπιονς ληγκ – ενώ η πραγματικότητα είναι ότι η ομάδα του δημοσίου, της λαμογιάς, της απάτης και της πουστιάς, η οποία ως τώρα εμφανιζόταν στους ομίλους του θεσμού αυτού χάρις στα κλεμμένα πρωταθλήματα που έπαιρνε στην Ελλάδα και λόγω της κωλοφαρδίας της στις κληρώσεις των προκριματικών, όπου συναντούσε συστηματικά κάτι μεγαθήρια όπως η Σερίφ Τιρασπόλ, γελοιοποιείται μόλις συναντήσει έναν στοιχειωδώς σοβαρό αντίπαλο – και βγάζει και γλώσσα κιόλας (μέχρι βέβαια να την καταπιούν μόλις εμφανιστεί ο Παναθηναϊκός σε ευρωπαϊκό παιχνίδι). ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ – αλλά αρκετά (και ίσως κακώς) ασχοληθήκαμε εδώ με δαύτους.
Μιλάμε τέλος για το ότι σήμερα στο εσωτερικό της ομάδας μας έγινε, έστω και συμπτωματικά, μια ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, η οποία είχε εκτυφλωτικά, λαμπρά αποτελέσματα - και αυτό που έγινε θα πρέπει να το σκεφτεί πολύ καλά ο Νίκος Νιόπλιας και να το χρησιμοποιήσει ως μπούσουλα για το μέλλον. Και εννοούμε την εκπληκτική απόδοση του Σωτήρη Νίνη, ο οποίος έδειξε το ταλέντο του και την αξία του παίζοντας ελεύθερος, μακριά από τη…σκιά του Καραγκούνη και το ψάρωμα που τρώει από αυτόν σε κάθε παιχνίδι. Αυτή βέβαια η απόδοση πρέπει να γίνει οδηγός για το μέλλον και για τον ίδιο τον Νίνη, ο οποίος αφενός πρέπει να καταλάβει ότι ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ και αφετέρου να πιστέψει πραγματικά στις δυνατότητές του – και μέχρι να γίνουν αυτά ΜΗ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΠΟΥΛΗΣΕΤΕ (γιατί τώρα είναι σίγουρο ότι θα πέσουν οι μανατζαραίοι επάνω μας για την περίπτωσή του), τουλάχιστον ΟΧΙ ΠΡΙΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΔΥΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΜΠΟΣΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ. Αλλά γι’ αυτά θα πούμε περισσότερα παρακάτω, στην περιγραφή του αγώνα.
Όσοι είδατε το σημερινό ματς, θα έχετε ήδη καταλάβει ότι είναι στην πραγματικότητα αδύνατον να το «μεταφέρουμε» εδώ πέρα με λόγια, όσο διθυραμβικά και αν είναι… Ο Νίκος Νόπλιας σήμερα ρίσκαρε, δηλαδή κατέβασε μια σύνθεση διαφορετική από τα συνηθισμένα, προσαρμοσμένη στις ανάγκες του αγώνα, δηλαδή με ενισχυμένη άμυνα και μεσαία γραμμή και με νέα παιδία (όπως ο Μαρίνος και ο Νίνης) κρατώντας στον πάγκο παίκτες που συνήθως παίζουν βασικοί (Λέτο, Ζιλμπέρτο Σίλβα), με πιο χαρακτηριστική όμως την απουσία του Καραγκούνη – που δεν ξέρουμε αν τον προόριζε για την ενδεκάδα, ό,τι όμως και να σκεφτόταν ο προπονητής μας, ο Καραγκούνης παρουσίασε πυρετό από κάποια ίωση και έτσι έμεινε εκτός πλάνων. Τερματοφύλακας λοιπόν έπαιξε ο Τζόρβας, στο δεξί άκρο της άμυνας ο Στέργιος Μαρίνος, για τον οποίο ασφαλώς αυτό ήταν το πιο σημαντικό παιχνίδι της καριέρας του ως τώρα, στο αριστερό άκρο της άμυνας ο Καντέ, και κεντρικοί αμυντικοί ο Βύντρα και ο Σαριέγκι. Μπροστά από αυτούς σε ένα ρόλο «λίμπερο της μεσαίας γραμμής» έπαιζε ο Σιμάο και ακόμα πιο μπροστά απ’ αυτόν υπήρχε άλλη μια τετράδα: αριστερό χαφ – εξτρέμ ο Σπυρόπουλος, δεξί χαφ – εξτρέμ ο Σαλπιγγίδης, ο Κατσουράνης σε έναν ειδικό ρόλο, δηλαδή με αποστολή να ηρεμεί το παιχνίδι στο κέντρο μας αλλά και να δημιουργεί προϋποθέσεις για επίθεση, κάτι δηλαδή σαν «βοηθός» του Σιμάο και του Νίνη, ο οποίος έπαιξε σαν επιτελικός μέσος. Και σέντερ φορ φυσικά ο Σισέ. Δηλαδή ένα σύστημα «μεταβλητό», 5-4-1 όταν αμυνόμασταν (αφού και ο Σαλπιγγίδης και ακόμα και ο Σισέ γύριζαν πίσω) και 4-1-4-1 όταν βρισκόμασταν στην επίθεση.
Το παιχνίδι λοιπόν ξεκίνησε και στα πρώτα λεπτά φάνηκε ότι είχαμε την πρόθεση να επιβάλουμε το ρυθμό μας, με αυτοσυγκέντρωση και κράτημα της μπάλας στην κατοχή μας, όμως τα σχέδιά μας χάλασαν γρήγορα: στο 11ο λεπτό η Ρόμα κέρδισε ένα φάουλ δεξιά λίγο έξω από την περιοχή μας, το εκτέλεσε ο Ρίισε και η μπάλα κόντραρε λίγο στον Μαρίνο, άλλαξε πορεία και αιφνιδίασε τον Τζόρβα που παρόλο που έπεσε στη γωνία του, δεν μπόρεσε να αποκρούσει. Ήταν μια ψυχρολουσία, αλλά ευτυχώς…δεν είχαμε ξεχάσει πώς νικήσαμε την ίδια ομάδα στο ματς της Αθήνας, δηλαδή με διπλή ανατροπή και έτσι δεν τα χάσαμε, συνεχίσαμε να παίζουμε με υπομονή και επιμονή αναζητώντας…την ώρα μας που θα ερχόταν. Πετύχαμε να ισορροπήσουμε τον αγώνα και να κόψουμε την όποια φόρα θα μπορούσε να δώσει το γρήγορο γκολ στους Ρωμαίους, οι οποίοι είχαν μόνο μια ευκαιρία, στο 38ο λεπτό, με άλλο ένα φάουλ του Ρίισε, καρμπόν του προηγουμένου, από την ίδια θέση, το οποίο όμως έφυγε συρτά άουτ από το δεξί κάθετο δοκάρι του Τζόρβα.
Και αμέσως μετά άρχισε ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΕΠΤΑΛΕΠΤΟ! Στο 39ο λεπτό ο Νίνης μπήκε στην περιοχή της Ρόμα, χόρεψε αλά Σαραβάκος τον Ντε Ρόσι, ο οποίος τον ανέτρεψε πονηρά, ο διαιτητής όμως τον είδε και έδωσε το πέναλτι! Το εκτέλεσε ο Σισέ, με τρόπο που δεν άφησε περιθώρια στον τερματοφύλακα της Ρόμα, παρόλο που αυτός έπεσε στη σωστή γωνία και ισοφάρισε!
Δυο λεπτά αργότερα ο θρίαμβος άρχισε να διαγράφεται: ο Νίνης πήρε τη μπάλα από αριστερά έξω από την περιοχή, κινήθηκε προς τον άξονα και την κατάλληλη στιγμή έπιασε ένα φανταστικό σουτ, το οποίο ξέρανε τον Ντόνι και έστειλε τη μπάλα στο βάθος της αριστερής του γωνίας, μέσα σε τρομερή αποθέωση από τον εκστασιασμένο κόσμο μας.
Αλλά η καύλα δεν τέλειωσε εκεί: στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου, ενώ οι Ρωμαίοι τα είχαν χάσει τόσο από την ανατροπή που είχαμε (ξανα)πετύχει όσο και από την κόλαση αλά καλύτερες στιγμές Λεωφόρου που είχαν δημιουργήσει οι οπαδοί μας, ο Νίνης έβγαλε μια ασίστ – διαβήτη στον Σισέ και αυτός πέρασε αριστοτεχνικά τον Ντόνι και έγραψε το 1-3 προλαβαίνοντας και κάποιον αμυντικό της Ρόμα που έτρεχε να διώξει, ενώ πλέον οι πανηγυρισμοί του κόσμου μας είναι απλά αδύνατον να περιγραφούν.
Δηλαδή και τα τρία γκολ έχουν τη σφραγίδα του Σωτήρη Νίνη, ο οποίος πήρε το πέναλτι στο πρώτο απ’ αυτά, έβαλε ο ίδιος το δεύτερο γκολ και έδωσε την ασίστ «πάρε – βάλε» στον Σισέ την τρίτη φορά – και αν αναρωτιέστε πώς τα έκανε όλα αυτά ο «χλωμός» ως τώρα Νίνης που βλέπαμε στα τελευταία παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος, η απάντηση είναι ότι τα έκανε γιατί ΕΠΑΙΞΕ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ – μια θέση που την έχει «καπαρώσει» με το έτσι θέλω ο Καραγκούνης, ο οποίος κάποιες φορές, ίσως επίτηδες, ίσως χωρίς να το θέλει, πάνω στην ένταση (όμως συμβαίνει…), είναι σα να ρίχνει μια…βαριά σκιά πάνω στον Νίνη και σαν να του φέρεται…όπως ένας μόνιμος επιλοχίας σε φαντάρο, με τη συνεχή γκρίνια του και με την…εκτόπιση του Νίνη από τη θέση του (ακόμα και όταν οι εντολές του προπονητή είναι διαφορετικές, όπως συνέβη με την Καβάλα…) για να παίζει ο ίδιος όπου γουστάρει. Και δεν θέλουμε με όλα αυτά να αμφισβητήσουμε την ποδοσφαιρική αξία και χρησιμότητα του Καραγκούνη, ο οποίος αναμφισβήτητα έχει δώσει πολλά στην ομάδα και εξακολουθεί σε πολλές περιπτώσεις να είναι χρήσιμος (π.χ. αν σήμερα έμπαινε στο β΄ ημίχρονο για να κρατήσει τη μπάλα και να «δέσει» το κέντρο μας για να αντιμετωπίσουμε την πίεση των αντιπάλων, θα ήταν ίσως πολύτιμος), θέλουμε όμως να γίνει επιτέλους κατανοητό ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ. Η διαφορά σήμερα που έπαιξε ο Νίνης σαν επιτελικός μέσος, δηλαδή η προσθήκη σε απλότητα, ταχύτητα ενεργειών και αποτελεσματικότητα ήταν συντριπτική και δεν νοείται να χάνεται το ταλέντο του Νίνη επειδή ο Καραγκούνης έχει την εντύπωση ότι είναι «δεκάρι» - που δεν είναι. Εννοείται ότι αυτά πρέπει να τα πιστέψει και ο ίδιος ο Νίνης και να καταλάβει και όσα αναφέραμε παραπάνω, δηλαδή ότι πρέπει να προσπαθεί το ίδιο σε όλα τα παιχνίδια και όχι μόνο σε αυτά που μπορεί να προβληθεί, όπως σήμερα…
Για να γυρίσουμε στον αγώνα, το 1-3 με το οποίο έκλεισε το πρώτο ημίχρονο μας είχε ουσιαστικά δώσει την πρόκριση, καθώς ήταν αδύνατον να δεχτούμε…τέσσερα γκολ στο δεύτερο ημίχρονο! Αυτό που χρειαζόταν ήταν πλέον προσοχή στην άμυνα και αντοχή στην πίεση που αναμενόμενα θα ασκούσε η Ρόμα παίζοντας τα ρέστα της. Η πίεση αυτή είναι αλήθεια ότι μας έκανε να οπισθοχωρήσουμε, αλλά την αναχαιτίσαμε με υπομονή και επιμονή και με τη βοήθεια του Τζόρβα, ο οποίος σε τρεις περιπτώσεις βρέθηκε σε σωστή θέση και απέκρουσε τρία σουτ του Σέρσι, του Βούτσινιτς και πάλι του Σέρσι (στο 49΄ στο 50΄ και στο 51΄ αντίστοιχα) και του Βύντρα, ο οποίος στο 66ο λεπτό απέκρουσε πάνω στη γραμμή άλλο ένα σουτ του Σέρσι. Και ενώ φαινόταν ότι η Ρόμα «ξεφούσκωνε», η αγωνία παρατάθηκε για λίγο, καθώς στο 67ο λεπτό έγινε το 2-3 ύστερα από ένα πολύ δυνατό σουτ του Ρίισε έξω από την περιοχή, το οποίο απέκρουσε ο Τζόρβας χωρίς να συγκρατήσει τη μπάλα και έτσι ο Ντε Ρόσι την έστειλε από κοντά στα δίχτυα παίρνοντας το ριμπάουντ.
Όμως όχι μόνο δεν χάσαμε την ψυχραιμία μας αλλά η απάντησή μας ήταν άμεση, σε μια εκπληκτική φάση που έγινε ένα λεπτό αργότερα: ο Κατσουράνης βρέθηκε σε καλή θέση και έκανε ένα κοντινό σουτ, η μπάλα βρήκε στο δοκάρι, στην επαναφορά ο Σαλπιγγίδης με κεφαλιά την ξαναέστειλε στο δοκάρι – και τέλος κατάφερε να τη μπλοκάρει ο τερματοφύλακας της Ρόμα!
Ο Νίκος Νιόπλιας στο 71ο λεπτό έκανε τη δική του κίνηση αλλάζοντας τον Νίνη με τον Ζιλμπέρτο Σίλβα και αυτό βοήθησε στο να παίξουμε πιο ψύχραιμα και ήρεμα και να μην απειληθούμε ιδιαίτερα στη συνέχεια, παρά το ότι η Ρόμα είχε μια – δυο ευκαιρίες ακόμα. Ήταν όμως φανερό ότι πλέον ούτε οι ίδιοι οι παίκτες της πίστευαν ότι θα μπορούσε να αλλάξει η μοίρα τους – και το μόνο που μας συνέβη ήταν η αποβολή του Κατσουράνη στο 90ο λεπτό με δεύτερη κίτρινη, κάτι που σημαίνει ότι χάνει το επόμενο ευρωπαϊκό μας παιχνίδι… Το ματς λοιπόν τελείωσε με ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ νίκη, για δεύτερη φορά με 3-2 και με μια πρόκριση μεγατόνων – ενώ με το σφύριγμα της λήξης άρχισε ένα τρελό πάρτυ των οπαδών μας πάνω στις κερκίδες, που κράτησε πάνω από μιάμιση ώρα και το οποίο είναι επίσης εντελώς αδύνατον να το περιγράψουμε με λόγια!...
Επόμενη αντίπαλός μας στη φάση των 16 του Europa League είναι η Σταντάρ Λιέγης – και όποιος έχει στο μυαλό του ότι «καλά αφού αποκλείσαμε τη Ρόμα αυτούς τους έχουμε για πρωινό», κάνει ΤΕΡΑΣΤΙΟ λάθος, καθώς μπορεί να μην έχει το μέγεθος της Ρόμα σαν ομάδα, είναι όμως «σφιχτή» και επικίνδυνη και δεν είναι καθόλου εύκολο να την περάσουμε (ειδικά μάλιστα αν την υποτιμήσουμε). Αλλά για τα παιχνίδια με αυτήν έχουμε καιρό να σκεφτούμε: τώρα αυτό που προέχει είναι ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ…ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΡΙΖΑ, ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ– καθώς η οποιαδήποτε γκέλα απλά ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ και δεν είναι δυνατόν να «συγχωρεθεί» επειδή αποκλείσαμε τη Ρόμα, αντίθετα αν συμβεί (που πάντως πραγματικά δεν πιστεύουμε ότι θα συμβεί) θα υπογραμμίσει περισσότερο τα γνωστά φαινόμενα κακής νοοτροπίας για τα οποία έχουμε γράψει άλλες φορές… Και βέβαια στο παιχνίδι αυτό ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ – καθώς ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΩΝ ΝΑ ΑΦΟΡΑ ΜΟΝΟ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΟΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ. Πρόεδρε, κανόνισε και κοίτα…να ηγηθείς την Κυριακή της πορείας από το Πεδίο στη Νέα Σμύρνη! Εσύ μαζί με τον τρελαμένο Ανδρέα Βγενόπουλο, ο οποίος αγόρασε σήμερα πάρα πολλά εισιτήρια (λένε για χίλια!) και τα μοίραζε δωρεάν σε όσους δεν είχαν βάζοντας ένα σωρό κόσμο στο γήπεδο – και το γράφουμε αυτό για να υπογραμμίσουμε τη διαφορά από εποχές Ζαβραδινών, που όσοι ζητούσαν απεγνωσμένα εισιτήρια, έτρωγαν σε πάρα πολλές περιπτώσεις πόρτα και ειρωνεία… Αλλά ας μη θυμόμαστε τις κακές εποχές, γιατί τώρα είναι ώρα χαράς! Ας ετοιμαζόμαστε για την επέλαση του ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ και τη Μεγάλη Παναθηναϊκή Εποχή που έρχεται!
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Τζόρβας, Μαρίνος, Βύντρα, Σαριέγκι, Καντέ, Σιμάο, Σπυρόπουλος, Κατσουράνης, Νίνης (71΄ Ζιλμπέρτο) Σαλπιγγίδης(86' Λέτο), Σισέ (90' Χριστοδουλόπουλος)
ΡΟΜΑ: Ντόνι, Ζουάν, Μεξές, Ρίισε, Κασέτι, Μπρίγκι (46' Μπαπτίστα), Ταντέι, Ντε Ρόσι, Περότα, Τσέρτσι (67' Μενέζ), Βούτσινιτς.
