Του Νικόλα ΒασιλαράΕγινε αρκετός λόγος για την τελευταία μέρα των μεταγραφών που βρήκε τον Παναθηναϊκό να τρέχει και να μην φτάνει. Και ακούστηκαν τα μύρια όσα. Κάποια ήταν επιεικώς αστεία και δεν σηκώνουν καν σχόλιο. Aρκεί να δει κανείς ποιοι ακριβώς τα λένε και θα καταλάβει χωρίς να χρειάζονται περαιτέρω σχόλια. Ορισμένα άλλα διέθεταν τουλάχιστον σωστά επιχειρήματα. Τη γνώμη μου για εκείνα που έγιναν και... δεν έγιναν την κατάθεσα το βράδυ της Δευτέρας στον Arrena 89,2, ας πούμε όμως και από εδώ δυο λόγια.
Προσωπικά θεωρώ ποδοσφαιρικά σωστή κίνηση το δανεισμό του Μουν στον ΠΑΟΚ και τον ερχομό του Μαρίνου από τώρα. Ο μικρός είχε πάρει την κάτω βόλτα και είναι εμφανές ότι μιλάμε για «άλλο παίκτη» από την εποχή που ο Παναθηναϊκός αρνήθηκε το 1,6 της Γουέστ Χαμ. Μια κίνηση που τότε την έκανε διότι μόλις είχε εισπράξει το πρώτο «όχι» του Γιούρκα. Επιπλέον, τον Νοέμβρη έχει ένα δικαστήριο με απρόβλεπτη εξέλιξη, ενώ τον χάνεις και για δυο μήνες στο Κόπα Αφρικα.
Σαφώς και τα παραπάνω δεν τα έμαθες το απόγευμα της Κυριακής, αλλά τα ήξερες καιρό τώρα. Βλέπεις ωστόσο ότι στην παρούσα φάση ο Νοτιοαφρικάνος δεν μπορεί να σου προσφέρει σχεδόν τίποτα έχοντας χάσει παντελώς τη συγκέντρωσή του. Τον έχει πάρει η κάτω βόλτα. Για το τελευταίο φυσικά και ουδείς μπορεί να του πει κουβέντα γιατί τραβάει πραγματικά τεράστιο λούκι. Παίρνεις λοιπόν ένα φαινομενικά καλύτερο παίκτη ή αν θέλετε ένα παιδί που είναι στα πάνω του και μπορεί να σε βοηθήσει περισσότερο τούτη τη στιγμή. Στο ερώτημα «γιατί τον πήρες μέσα στην τούρλα της Δευτέρας;» η απάντηση είναι ότι τον τσέκαρες σε δύο ματς υψηλού επιπέδου, με Αρη και ΑΕΚ και βεβαιώθηκες ότι είναι έτοιμος. Κακό είναι κι αυτό;
Αν λοιπόν θέλει κάποιος όντως να ασκήσει κριτική δεν χρειάζεται ούτε να αναρωτηθεί γιατί δόθηκε ο Μουν (τον οποίο εσχάτως δεν ήθελε ΚΑΝΕΙΣ, εκτός αν ζω σε άλλη χώρα), ούτε γιατί πήραμε τον Μαρίνο. Το ερώτημα είναι γιατί δεν πήρες κάποιον ΕΤΟΙΜΟ παίκτη ώστε να μειώσεις το ρίσκο γιατί είτε το θέλουμε είτε όχι ο νεαρός του Ατρόμητου ίσως και να μην το αντέξει το βάρος της φανέλας. Εκεί συμφωνώ και επαυξάνω και συζητάμε περί λανθασμένου σχεδιασμού. Τα υπόλοιπα είναι να ‘χαμε να λέγαμε...
Όσο για τον Τεν Κάτε ο οποίος σε συνεργασία με τον Αντωνίου πήραν την τελική απόφαση, ναι η εξέλιξη των πραγμάτων δεν συμφωνεί με όσα έλεγε στο παρελθόν. Είναι ωστόσο σαφές ότι όλο αυτό το διάστημα ο Ολλανδός προσπαθούσε να τον ανεβάσει ακόμη και μέσα από αυτά τα λόγια. Από τη στιγμή όμως που δεν έβλεπε φως, τι θέλαμε να κάνει; Να έβγαζε τα μάτια του με τα ίδια του τα χέρια; Υπήρχε διαθέσιμος κάποιος – φαινομενικά – καλύτερος και ζήτησε να έρθει μια ώρα αρχύτερα, αφού ήδη είχε αποκτηθεί. Να ξέρετε δε ότι αν έλεγε το «ναι» ο Καλάτζε ο Μουν θα είχε φύγει από την προηγούμενη εβδομάδα για να αδειάσει θέση ξένου και ίσως βλέπαμε... Γιούρκα ή κάτι τέτοιο. Σας το είχα "φωτογραφήσει" άλλωστε από τότε, αλλά δεν μπορούσα να γράψω κάτι παραπάνω αφού το θέμα ήταν ανοιχτό.
Για την ιστορία δε με τους τέσσερις που έμειναν στο ράφι τι να λέμε τώρα; Όντως η εξέλιξη είναι κάκιστη για την ομάδα. Και επειδή θα τους πληρώνει για να παίζουν μπάλα μόνο στο... playstation - που τους αρέσει κιόλας - και γιατί δεν πέφτει ο αριθμός του ρόστερ στα επίπεδα που θέλει ο κόουτς. Και ρωτάω εγώ: τι παραπάνω θα μπορούσες να κάνεις; Τους πήγες με το καλό, το γύρισες στο άγριο βάζοντας στο "κόλπο" και τον Πατέρα αλλά εκείνοι κάνανε τα βαριά πεπόνια. Και να ξέρετε πως οι εποχές έχουν αλλάξει και απαγορεύονται διά ροπάλου τόσο τα κρεμάσματα των δελτίων όσο και τα... υπόλοιπα. Αλλιώς να είστε σίγουροι πως θα είχαν γίνει. Είναι ένα καλό ερώτημα και για τον κύριο Λιβαθηνό ας πούμε το πως πέρασαν όλοι αυτοί την πόρτα της Παιανίας και ποιος τους έμαθε να... μισούν την ομάδα που τους έκανε μάγκες. Όταν ολοκληρώσει την αρθρογραφία του σύμφωνα με την οποία όλα γίνονται λάθος ενώ παλιά τα κάναμε τέλεια (!) ίσως πει δυο λόγια και επ’ αυτού. Όπως να μας πουν οι ίδιοι οι παίκτες αλλά και οι μάνατζέρ τους πόσες προτάσεις έφεραν για πάρτη τους εδώ και τρεις μήνες. Μην το ψάχνετε, ΚΑΜΙΑ!
Ο Μάντζιος με τα χίλια ζόρια αποφάσισε τελικά να πάει στην Κιέβο και χάθηκε στη... μετάφραση. Μαζί με τον πατέρα του ψείριζαν ένα ολόκληρο απόγευμα το συμβόλαιο με αποτέλεσμα να λήξει η προθεσμία και να τους μείνει στο χέρι. Ο Τζιόλης δεν ασχολήθηκε καν έχοντας αποφασίσει ότι μπορεί να ζήσει άνετα και ξεκούραστα με τα λεφτά του Παναθηναϊκού χωρίς να κλοτσάει το τόπι, ενώ για τον Κλέιτον (που αφού «περπάτησε» όλη την Αθήνα και την περιφέρεια ξαφνικά βαρέθηκε την Ελλάδα) η μόνη σοβαρή πρόταση ήταν από τη Σίβασπορ. Για να πάρει ο Βραζιλιάνος τα λεφτά που ήθελε θα έμενε στον Παναθηναϊκό ένα... πενηντάρικο. Χίλιες φορές να τους τον χάριζε δηλαδή για να κάνει και δημόσιες σχέσεις.
Κάτι ανάλογο δεν έγινε άλλωστε και με τον Μελίσση; Εκεί όντως ο Παναθηναϊκός έχασε ένα σκασμό λεφτά και συμφωνώ σε όσα κι αν λέγονται. Καλό είναι βέβαια όλοι αυτοί που τα θυμήθηκαν τώρα να τα έλεγαν και πέρσι όπου δεν θυμάμαι κανέναν άλλον πλην της ΠΡΑΣΙΝΗΣ να είχε βαρέσει καμπανάκι γι’ αυτή τη γκέλα που είχε συντελεστεί. Ναι, λοιπόν πήγαν τζάμπα τα λεφτά αλλά από την άλλη τι να κάνεις; Να «παντρευτείς» για πάντα ένα παίκτη που σου έδειξε ότι δεν μπορεί; Ας πάει στη Λάρισα μπας και πάρει τα πάνω του και εδώ είμαστε.
Για τον Δημούτσο τέλος το κακό είναι μικρό, υπό την έννοια ότι δεν έχει υψηλό κασέ. Ο ίδιος αρνήθηκε κάποιες προτάσεις που είχε και προτίμησε να μείνει στην απέξω και αυτός κυρίως για τον ίδιο είναι κακό γιατί είναι σε φάση που πρέπει και μπορεί να ανέβει. Αυτά...
